Alzheimer: Een gesprek met mijn moeder

2 min read · 05 May 2017 · 1K

Telefoon.

"Ja, met mij. Zeg, ik lees net dat L. is overleden. Wat erg! Ik bel je meteen om het te vertellen, ik wil niet dat je het van iemand anders hoort."

"Klopt mam, die is overleden. Dat wist ik al. Ben je er erg van geschrokken?"

"O, dat wist je al. Ja, ik schrok er wel van. Woonde ze nog steeds in dat huis in, kom, je weet wel waar ik bedoel, met hè hoe heet hij ook alweer, die broer van, nou ja je snapt me wel?"

"Nee, die waren al een tijdje niet meer samen. Ze was nu getrouwd met P."

Loading full article...

The Original Enrique

6 years ago

Een aangrijpend verhaal!

jolandemooij

6 years ago

Ach wat is dat toch naar dat ze steeds weer door dat verdriet heen moet.

Schorelaar

7 years ago

Ook weer zo'n moeilijk stukje. Wat beschrijf je dit ook weer mooi

O wat heftig!!! :-(

dat is iets naars: steeds verdrietig zijn over iets dat je al wist.

zonnebloem

8 years ago

Lees deze nu pas, waarvoor excuus, dat lijkt me een heel zware dobber! x

KrougieCreatief

8 years ago

Zo herkenbaar. Inderdaad een goeie tip om de kaart weg te halen.

Marion's World

8 years ago

Hoe ga jij ermee om? Ook niet makkelijk voor jou toch?

Referendaris

8 years ago

Zo, dat is een energievretertje, kan ik me zo voorstellen. Sterkte.

irisnova

8 years ago

Een blog over verdriet...ook wel eens nodig denk ik!

DidI'Ms world

8 years ago

Mooi weergegeven, en heel herkenbaar!

Hans van Gemert

8 years ago

Heftig, dat steeds herbeleven van verdriet. Ik zou zeggen: haal die rouwkaart weg.

Alzheimerblog

8 years ago

Ja, dat is een goede tip! We hebben het overwogen en dat in een eerder geval ook gedaan, maar toen ging het om iemand die veel verder weg van haar stond en ook daar werd ze uiteindelijk op een andere manier alsnog geconfronteerd met het overlijden. Dit... Show moreJa, dat is een goede tip! We hebben het overwogen en dat in een eerder geval ook gedaan, maar toen ging het om iemand die veel verder weg van haar stond en ook daar werd ze uiteindelijk op een andere manier alsnog geconfronteerd met het overlijden. Dit telefoongesprek is inmiddels alweer een paar maanden geleden en het bericht van het overlijden van L. is inmiddels geland. Ze weet het en heeft het kunnen verwerken. Ze is zich bovendien bewust van haar ziekte en heeft ons met klem gevraagd om dergelijke informatie niet voor haar achter te houden (naar aanleiding van die keer dat we dat wel deden, omdat we het voor haar zo moeilijk vonden om steeds opnieuw hetzelfde slechte nieuws te krijgen). Ik blijf het heel lastig vinden en ga hierover binnenkort ook in gesprek met de casemanager.