Morgen is het zover. Al een jaar werd er afgeteld. Foto's van voorgaande jaren werden bekeken. Er werd getraind. En druk gespeculeerd: "in welk team zou ik volgende keer komen? Misschien worden we wel kampioen!" Ja, dat zou kunnen. Maar het mooie van dit wereldkampioenschap voetbal is nu juist dat de prestaties ondergeschikt zijn. Er wordt gejuicht voor iedereen. Het gaat om de saamhorigheid.

Het WK adoptiekids, een voetbaltoernooi waar meer dan 850 kinderen aan mee doen, is een jaarlijks terugkerend evenement voor adoptiekinderen. Ze spelen in teams met kinderen uit hun geboorteland. "Mamma, wat zijn er veel kinderen geadopteerd!" riep mijn oudste toen zij voor het eerst deelnam. Heerlijk om eens een keer géén uitzondering te zijn. Om geen nieuwsgierige vragen te krijgen. Om te zien: er zijn er meer als ik.

En ook de ouders kijken er elk jaar naar uit. Prachtig om te zien hoe onze kinderen tussen de wedstrijden door spelen met kinderen die zij nog uit het kindertehuis kennen. Ontroerend om die grote stoet kinderen te zien tijdens de vlaggenparade. Trots lopen ze in groepen achter de vlag van hun geboorteland. Dit jaar doen er kinderen uit maar liefst 32 geboortelanden mee.

Ik heb niets met voetbal, maar wel met dit bijzondere WK.

Loading full article...