Twee vrienden, Percival van Dijk en Jean-Baptist van den Heuvel, voetbalden op het veldje aan het eind van de straat. Met zulke welluidende voornamen, hen gegeven door ouders die zich op deze wijze aan de middelmatigheid wensten te onttrekken, is het goed te begrijpen dat de heren elkaar kortweg ‘Dijk’ en ‘Heuvel’ noemden.

Het voetbalspel golfde eentonig en in evenwicht van de ene kant van het speelveld naar de andere kant. De score verliep al even evenwichtig, inmiddels stond het elf tegen tien. Op dat moment kreeg Jean-Baptist van den Heuvel de bal perfect op de slof, een bal die met grote vaart in het doel schoot en vervolgens er doorheen. Daarachter stond agent Cornelissen die de bal ongelukkigerwijs vol in zijn gezicht kreeg. Diens reactie laat zich raden, waardoor Percival zijn vriend met luide stem toeriep: ‘Vlucht, Heuvel, vlucht!’


Loading full article...

vlucht heuvel vlucht hihi
Hij snapte het meteen :-)
Hé die had ik gemist! Heel creatief gedaan!
een "vluchtheuvel" heb ik nog nooit zo beschouwden... haha
mooi inzicht, knap!
hihi hij is leuk!!
Dank je, alleen agent Cornelissen vond het wat minder :-)
tja, voor je het weet zit je met 'moord' aan je broek ;-)
Kei leuke invulling,zo verrassend
Super leuk verhaal! Erg leuk geschreven.
Je baas zou je niet op rantsoen moeten zetten maar enorme opslag geven ;) Erg leuk bedacht weer!
Kan ik jou niet een keer meenemen als ik weer op het matje moet komen?
Hahahaha Hoe verzin je het
whahaha....Ik lig in een deuk hier...dat begon al in de eerste zin met die namen...hahaha, hoe kom je erop! :-)))
Hahaha! Heel erg leuk geschreven!
Haha arme agent.
een hele mooie, deze (ik denk dat het nu 11 - 11 staat)
Dank je. Ja, dat denk ik ook.....