Warmoes (11) Het Einde

-11-

Het is alweer enkele dagen geleden dat ik Sabrina zag en voelde. 
En haar zware exotische geur. 
Ik kan de beelden, uit het 'Sint Bavo', niet vergeten.  Hoe zeer ik ook mijn best doe. 
Probeer maar eens niet aan iets te denken; het lukt niet.
Gsm-nummers of e-mailadressen hadden we niet uitgewisseld. We hebben toch geen relatie.
Werktuigelijk ga ik naar de Warmoesstraat.  Het weder is gekeerd, wisselvalliger.

Bij haar huis, met de garagepoort open,  staat Sabrina  voorovergebogen in een kartonnen doos te rommelen.
Een zwarte lederen broek omspant haar Congolese kont, die recht in mijn richtig blinkt.  Een lichtblauwe slobbertrui hangt over haar rug.  Langs achter, door de ruimte tussen trui en buik, zie ik haar naakte borsten.  Ook vandaag heeft ze geen beha aan, stel ik starend vast.

"Minne", zegt ze. En weer klinkt het als een vraag.  Met een hoofdknik nodigt Sabrina me uit om binnen te komen.
"Moet de poort niet dicht" vraag ik.
"Neen. Hier komt toch niemand ongemerkt binnen.  Rambo blaft wel bij iedereen die hij niet kent"
Rambo, de kwispelende pluizenbol aan m'n voeten.

Boven, in de slaapkamer, neem ik dit keer het initiatief.  Ik ga achter haar staan en trek haar brede heupen krachtig tegen me aan.  Mijn beide handen gaan onder de zachte angorawol en strelen haar chocoladekleurige huid.  Op zoek naar de vooruitstekende warme appeltjes haal ik diep adem, om de wilde geur in me op te nemen.
Haar grote zwarte tepels staan stijf.

"WOLF!" Gilt ze.
Verschrikt zie ik mijn man in de deuropening staan.
"Jullie kennen elkaar?" Stel ik retorisch vast.
"Ja, en Rambo kent hem ook." Verklaart Sabrina, totaal overbodig.
Dat Wolf dezelfde smaak heeft als ik, is me bekend.  Maar dit?  Dit is het einde.


EINDE

(Foto & layout: R. Siedlecki)