Een koldersprookje (4)
Wat hieraan vooraf ging

‘Kun je dat beest niet in stukken hakken met die bijl?’ oppert de tropenkolder.
‘En Roodkapje dan? Ik geloof niet dat grootmoeder het heel erg waardeert als we haar kleindochter in stukjes meebrengen.’
‘Hm, ja daar zit wat in.’ Peinzend gaat de kolder naast de wolf zitten die het hierdoor nog veel warmer krijgt.’
‘Ooooh, ik voel me echt niet lekker,’ kreunt de volbuikige wolf. Zijn tong hangt ver uit zijn bek. Zijn kop schommelt op zijn poten. En dan komt het: in een golf gooit de wolf zijn maag leeg. Roodkapje zonder kapje is weer vrij!’
De jager kijkt afkeurend naar het bijna onherkenbare meisje. ‘Waar zijn je manieren?’ roept hij haar toe. ‘Je kan toch niet zomaar alle regels van het sprookje aan je laars lappen?’
Blozend betuigt het meisje haar spijt. ‘Alsjeblieft, hoe kan ik het goedmaken?’




Loading full article...