Vergeving
<•>Neance |31-05-2017| Blogs<•>
In dit blog ga ik jullie over een deel van mijn leven vertellen.
Toen ik nog een lief, klein en onbevangen vrolijk kleutertje was, wist ik nog niet hoe hard deze wereld zou zijn. Laat staan dat ik wist hoe mijn eigen wereld er uit zou gaan zien.
Helaas zou ik daar al gauw achter komen.. Ik ging namelijk naar de basisschool. Wat je van zulke kleine kinderen niet verwacht, is dat ze andere kinderen buitensluiten. Ze maken namelijk nog geen onderscheid....nou... daar kun je helaas niet vanuit gaan.
Want ik kwam er al gauw achter dat kinderen niet met mij wilden spelen. Ik werd gepest. Ik weet nog goed dat we vanwege de warmte niet naar de gymzaal gingen, maar naar het park. We mochten allemaal speelgoed van huis meenemen. Hartstikke leuk natuurlijk! Zo had ik een wagentje, een pop en nog wat spullen mee. Toen ik lekker aan het spelen was, werd mijn speelgoed afgepakt en in de prikkelbosjes gegooid. Ik durfde het niet te pakken omdat het pijn zou doen aan mijn beentjes. Gelukkig was er 1 jongetje die voor mij mijn speelgoed weer is gaan pakken.. wat een held! 😊
En ik weet ook niet of ik zo vergevingsgezind was geweest, misschien wel... Maar ik heb nooit een sorry gehad.
Maar in elk geval kan ik me voor een groot deel voorstellen wat jij hebt meegemaakt...
X
Gelukkig dat je toch goed terecht gekomen bent! Ik ben zelf "gepest" door mijn stiefmoeder, toen ik al volwassen was. Is ook behoorlijk heftig geweest
Ik heb persoonlijk nooit geen problemen gehad met rascisme , Ik heb sinds 1999 `n vriendin van Indonesia en ik bij haar `n zoon die inmiddels 16 jaar is, Ik heb over 10jaar in Indonesia gewoond, eigenlijk heb ik sinds 1986 t/m 2008 grotendeels in Z.O.Azie gewoond, dus ik denk niet dat ik `n rascist ben. Wat Sylvana Simons betreft , ik keur het gedrag van anderen naar haar toe niet goed ,maar ik kan de reacties wel begrijpen. Want wat zij zegt en denkt is ook niet goed. Dat keur ik af. Wat jou betreft , jij zult het wel niet echt gemakkelijk hebben gehad, Maar ik wens je wel veel sterkte toe , want gepest worden lijkt mij verschrikkelijk. Groet Ruud.
Bij mij begon het pesten al direct op de kleuterschool, je wil niet geloven waar kinderen van 4 toe in staat zijn maar het leverde mij in ieder geval een gebroken arm op. Het moest helaas tot m'n 14e duren toen ik enorm uit m'n vel knalde tegen één van m'n pesters en daarna was het van de één op de andere dag klaar omdat hij verklaarde, en ik citeer, "Je bent toch wel een tof wijf, weet je dat?!". Je snapt natuurlijk dat m'n broek zowat afzakte, maar het pesten was in ieder geval afgelopen... had ik dus jáááren eerder moeten doen. ;)
Later begreep ik dat de oorzaak van het pesten nooit bij mij heeft gelegen, maar bij enkele pesters zelf (de rest zijn meelopers die hopen zelf buiten schot te blijven door mee te doen). Wat ik nooit heb begrepen is dat zelfs de ouders van sommige pesters vrolijk meededen ("Kunnen je ouders geen fatsoenlijke kleding voor je kopen?", "Jij krijgt geen taart, jij bent zo al dik genoeg!"), dat is lef hebben als grote volwassen vrouw tegen een klein kind.
Gelukkig ben ik er nooit heel erg onzeker van geworden: in een door de basisschool georganiseerde "anti-pestweek" moesten we elkaar positief omschrijven en zei de grootste pester over mij "Anouk is niet uit het veld te slaan".... ik draaide me naar haar om en zei alleen maar lachend "Jammer hè?!". Ik kan me echter ook voorstellen wanneer je er wel erg onzeker door wordt, dat is misschien ook wel een normalere reactie op zo'n verschrikkelijke behandeling.
Wat ik echt ontzettend knap van je vindt is dat je je pesters hebt vergeven, zo'n groot mens zou ik denk ik niet kunnen zijn. Zeker niet als iemand zegt niet zeker te weten of ze je gepest heeft, dat zou bij mij toch overkomen als gedeeltelijk ontlopen van je verantwoordelijkheid. Geen van mijn pesters heeft ooit om vergeving gevraagd, maar dat kan ik ze op zich ook niet aanraden. Ik denk dat ik iets zou zeggen in de trant van "Ik heb me jarenlang ellendig gevoeld door jouw gedrag, nu is het jouw beurt". Niet heel groots, ik weet het, ik ben ook eigenlijk niet boos op deze mensen (dat kost veel te veel energie en ik zou ze waarschijnlijk niet eens herkennen als ik ze op straat zag lopen), maar ik zou het ze gewoon niet gunnen. ;) Dat maakt jou een groter mens dan ik!
Heel verhaal weer Tante Koek, jemig de pemig, maar wat ik maar wou zeggen is: je bent NIET alleen, je hebt dit NIET verdiend, het ligt NIET aan jou en voel je vooral niet onzeker of minder dan anderen want je mag er net zo goed zijn als iedereen!
Dikke knuf van Tante Koek (rijmt op poep in je broek, pannenkoek en nog veel meer andere leuke dingen hahaha) ;)
Dit is hem
Ben ook gepest geweest blog dit heeft me gekraakt)