Verloren dag.

Af en toe kan ik mij wel voor mijn hoofd slaan en vraag ik mij af.

Waarom, waarom, waarom.

Waarom kon ik vandaag niet uit bed komen, waarom ben ik zo moe.

Ik voel mij net zo'n jojo, het ene moment bruis ik van energie en het andere moment ben ik niet vooruit te branden.

Twee avonden achter elkaar weggeweest, maandagavond had ik de pubquiz en dinsdagavond heb ik na een lange dag ook nog gewerkt, misschien was dat net even teveel.

Misschien had ik dit wel nodig om mij weer op te laden voor de rest van de week.

Maar dan nog voelt dit als een verloren dag.

Het leven is al zo kort en eigenlijk wil ik van elk moment genieten en alles eruit halen wat er is en dan voelt dit niet goed.

Het voelt slecht, ik voel dat mijn lichaam mij regelmatig in de steek laat.

De geest wil alles, eigenlijk veel te veel, de geest moet ik regelmatig afremmen, daardoor zit ik in een tweestrijd en voel ik mij af en toe alleen en onzeker.

Hoe leg je dit uit, ik snap het zelf af en toe niet.

Het voelt als falen, iedere keer weer.

Regelmatig lig ik in bed te malen, zoekend naar oplossingen, misschien is het werk teveel, maar ik kan deze confrontatie met mezelf nog niet aan.

We geven al zoveel op, iedere keer een beetje meer, het werk opgeven dat kan ik nog niet, dan wordt mijn wereldje nog kleiner.

Het is best wel lastig om zoveel ballen omhoog te houden, vrouw, moeder, vriedin, collega, het huishouden, je werk, het zelfmanagement, je sociale leven en ga maar door.

Het huishouden komt soms wel in het gedrang, als ik vrij ben heb ik meestal geen puf meer om wat te doen, ik moet mij eigen echt dwingen om toch de poetsdoek op te pakken en ervoor te gaan.

Gelukkig helpen mijn man en de kinderen regelmatig een handje mee, anders is het niet te doen

Het is teveel.

Ik heb gelukkig schatten van vriendinnen waar ik regelmatig mee op stap ga en dat geeft mij enorm veel positieve energie.

Zo ontiegelijk blij mee.

Als je gezond bent is alles veel makkelijker. Je bent in balans, je kan fysiek en geestelijk veel makkelijker met elkaar combineren, als je over de schreef bent gegaan qua inspanning dan kan je lichaam het opvangen. Wat je wil, wat je verzint kan je ook doen.

Dat is bij ons tenminste bij mij wel anders, als ik over de schreef ga qua inspanning kan mijn lichaam het helaas niet zo goed meer opvangen. Ik moet alles afwegen en dat is best wel vermoeiend.

Ik wordt er ook onzeker van, vroeger kon ik mijn lichaam vertrouwen, nu niet meer.

Dat neemt niet weg dat ik echt niet opgeef, het klinkt misschien wel pessimistisch maar ik ben echt wel optimistisch en vrolijk, alleen ik snap soms niks van mezelf.

Hoort erbij denk ik, ik kan het gevoel heel moeilijk uitleggen, maar komt goed.

Liefs van mij.

Mijn droom is dat ik mijn ouderwetse energie weer terugkrijg.

Xxx

Gezondheid & Geest