Wie van jullie heeft nog een poëziealbum? Ik heb de mijne nog en ben er heel zuinig op. Hij staat volgeschreven met dierbare versjes van mijn (overleden) familieleden, mijn ouders en vriendinnetjes van de lagere school. Sommige versjes zijn met mooie, schuine letters geschreven. Die waren onder andere van mijn oma en opa. Als ik erdoor blader zie ik de gezichten, die bij de namen horen, weer voor me. Ook herinner ik mij hoe trots ik als kind was, als er weer een nieuw versje in stond met mooie plaatjes erbij. Kennen jullie nog: “Dit album behoort aan mij zolang ik hoop te leven...” of “Rozen verwelken, schepen vergaan...”. En dan had je nog al die leuke rijmzinnetjes, die in de hoeken geschreven werden.

Geen eigen foto!

Poëziealbum