Heerlijk, in m’n eentje op avontuur gaan. Ik had echter al gauw weinig fiducie in de route die de app aangaf. Ik bedoel: uitstappen op die en die metrohalte en dan tweehonderd meter lopen om naar een andere metrohalte met een andere naam te gaan, die Google Maps dan weer niet kent? Dat lijkt me bijzonder onlogisch. Afijn, dat besef had ik pas in de metro. Sta ik ineens in een hele vage buurt van Mexico Stad. Drukke, chaotische weg, volop bedrijvigheid, heerlijk krakkemikkige straten en absolute onoverzichtelijkheid. Oppassen geblazen, maar wel weer iets nieuws. Ik ben direct enthousiast.

Al gauw zie ik een tacozaakje dat goed gevuld is met mensen. Een man van ruim in de zeventig doet de afwas midden in die zaak. Die aanblik ontroert me, dat trekt me aan: ik ga naar binnen.

Nu wordt over tacos veel verteld. ‘De beste’ bestaat niet, want dat verandert met de dag. Aanraders zijn moeilijk aan te wijzen. Feitelijk is de gouden regel: als het er druk is, zal het vast de moeite zijn. Hier is het druk, dus die kan ik alvast afstrepen.

Edoch, ook de prijs doet ertoe. Te duur is niet goed, te goedkoop al helemaal niet. Ga altijd uit van ergens tussen de vijftien en vijftig pesos. Want tien pesos (42 cent) voor een taco? Dat zijn tacos voor de allerarmsten, die je veelal in de omgeving van metrohaltes vindt. Er kleven twee nadelen aan tacos van deze prijs. Zo zou het bijvoorbeeld vlees kunnen zijn van een straathond, in plaats van een varken. Dat ruimt zo lekker op en is eenvoudig te vangen. Argh.

Deze zíjn dus tien pesos en dus neem ik speurend polshoogte bij de andere tafels. Het blaft en kwispelt niet, volgens mij. Maar goed, knorren doet het ook niet. De zeventiger komt naar me toe, ik bestel er gewoon drie. Op hoop van zegen. Alles erop? Welja, uiteraard.

Ik kijk in het rond. De kassa is zo oud, dat de man deze ongetwijfeld van zijn vader gekregen heeft. De tacos smaken me prima, dit lijkt me geen straathond. Sterker, ik heb nog steeds honger en ik neem nóg een drietal. Met m’n buikje gevuld vervolg ik wat later m’n weg. Terug naar de metro en ditmaal met een aanmerkelijk logischer uitgestippelde route.
Oh ja, ik had het over twee nadelen. Het is nu bijna 9 uur in de ochtend en ik overweeg bijna voor de zesde keer deze ochtend naar het toilet te gaan. Note to myself: neem de adviezen van locals toch maar écht serieus.

De goedkope taco kent twee nadelen