Dan ben je twee en een half jaar en dan moet je toch echt wel laten zien dat je een eigen willetje hebt.

'Wil je lopen Mireia?' 'Jaaaa, jopennnn!' Vervolgens tillen we je uit de wagen en vertik je het gewoon om te gaan lopen. Gelukkig ging je deze keer niet op de grond zitten, zoals je vaak wel doet. 'Wat wil je dan Mireia? Weer in de wagen?' 'Nee, mama tijjen.' 'Nee lieve schat, mama gaat je niet tillen. Je bent groot genoeg om zelf te lopen en je beentjes zijn niet kapot.' 'Beentjes wej kapot mama. Mama tijjen?' Met haar allerliefste stemmetje en haar allerliefste blik. Helaas, mama is niet gek, want dan sjouwt ze half Barcelona door met jou op de arm.

Je bent een kleine peuterpuber met bijbehorend gedrag, maar je bent ook zo lief!!

Divagedrag in Barcelona