Hoe geloof jij?

Geloven is schitterend loskomen van je zwaartekracht!!

Geloven is voor mij als verlichting, als een werkwoord, als een kennismakingsritueel met God, als opening naar een eindeloze bron en als een oefening.

Geloven is voor mij als verlichting, het werpt nieuw licht op je leven en het maakt het lichter. Het bevrijdt je van jezelf als zwaartepunt.

Geloven is voor mij als een werkwoord dat de vorming van een relatie beschrijft, met mijn God de designer, in de personen van Vader, Jezus en de Heilige Geest. Geloven vraagt om een inspanning, net als lange termijn liefde tussen mensen actie vergt, net als dat liefde een werkwoord is, en geen automatisme: lezen in de bijbelboeken, bidden tot God, overdenken van wie God is, luisteren naar onderwijs over God, je hart laten spreken in een liefdeslied, vertellen over God, je dagelijkse ervaringen relateren aan God en leven volgens Gods wil. God is voor mij mijn bron, mijn doel, voor dit leven en dat hierna. Deze God leren kennen en vooral ook navolgen, daar wil ik moeite voor doen, daar wil ik voor gaan.

Geloven is voor mij in dit leven als een kennismaking waarin God en ik om elkaar heen cirkelen als in een soort dans, waarin ik ben als een om zijn as wentelende planeet, draaiend om een zon. Zonder hem, ben ik niet in mijn orbit en in al die soms schijnbaar nutteloze herhalende tuimelingen, elipsen en cirkelbewegingen, in de moeilijke en mooie ervaringen, krijg ik langzaam meer en meer zicht op wie Hij is. Meer zicht op hoe hij mijn leven beweging en richting geeft en hoe wij uit Hem voortkomen. Het gevolg is dat ik op dezelfde planeet een extra realiteit ontdek, van zijn aanbod van hoop, vernieuwing, creativiteit, liefde, dienstbaarheid, vergeving en voldoening. En iets van zicht op die realiteit kan ik met Hem uitdelen aan anderen.

De maan draaide ooit vrij om zijn as en om de aarde en met de aarde om de zon. Maar door de baan om de aarde is zijn draai om eigen as zo gesynchroniseerd, dat we altijd dezelfde kant zien vanaf aarde. Dat is misschien een mooie analogie voor onze rol. Dat wij zijn als een maan die de aarde/samenleving het licht van de zon/God reflecteert in de nacht, dat ons leven daarop afgestemd is.

Geloven is voor mij als een eindeloze bron bestemd voor het uitleven van God zijn visie. Nog een vergelijking: stel je voor dat water voor ons leven alles te bieden heeft wat we nodig hebben, maar je kent het alleen vanuit het perspectief dat we op het land hebben of erger in de woestijn. Je drinkt van dit geluk, je verzamelt ervan wat je kan, maar het geluk glipt je grotendeels door de vingers als je het wil pakken. Alles in je vraagt om meer maar het lukt je niet dit te vinden. In die vergelijking is geloven voor mij als leren ontdekken dat er ook een wereld in het water en onderwater is, en dat God ons lucht wil geven om samen te leren leven op land, maar ook in een zee van liefde, los van onze zwaartekracht.

Geloven vergt oefening, net als het verkennen van de zee. Leren zwemmen, leren met een teug lucht onderwater te gaan, leren snorkelen, leren duiken aan een slang, leren duiken met een duikfles, leren duiken met speciale gassen. Door ervoor te gaan, door je erin te onder te dompelen, gaat er een extra realiteit, een nieuwe wereld steeds verder voor je open, een realiteit die je overtuigt. Een realiteit waarin je leert kijken zoals God kijkt, waarin je God leert kennen, waarin je thuiskomt, waarin je een paradigma ontdekt waar in heel veel puzzelstukjes op hun plaats vallen en er een werkelijkheid zichtbaar wordt van hoop, vernieuwing, creativiteit, liefde, dienstbaarheid, vergeving en voldoening.