Waarom?
Kanker zo hard en ook zo dom.
Het doet pijn, want voor iemand het weet is hun tijd om.
Wanneer word er eens iets gevonden.
Een pilletje, en siroopje, een zalfje, een terapie zonder al die gevolgen.
Of misschien gewoon meer kansen.
Kansen om het te verslaan.
Zonder dat je met je rug tegen de muur aan hoeft te staan.
Het doet pijn.
Om niet meer bij een dierbaar persoon te zijn.
Het is voorbij gevlogen.
En ik wou het maar niet geloven.
Dat jij ons zou verlaten.
Maar je houd ons boven in de lucht in de gaten.
Maar wat is er met je pijn?
Zou die dan verdwenen zijn?
En zou manie nu al bij jou zijn.
Om samen te kijken.
Te kijken op de wolken.
Naar hoe we zijn geworden.
En met trots zeg ik jullie.
Dat iedereen het goed stelt.
Ook al zijn jullie er niet meer. Het gaat zoals manie had voorspeld. Ik hou van jullie

Kanker