Burn out

Wakker worden... of terwijl je wekker horen en je weer omdraaien, er tegen op zien om weer een dag te beginnen waarvan je weet dat het geen goede dag zal zijn. Je voelt je moe, lusteloos, bang maar vooral leeg. Het gevoel alsof je in een put zit een niet meer de kracht hebt om er uit te komen. Je schreeuwt om hulp, aandacht, een reden om wel op te staan elke ochtend, maar het gezicht in de spiegel zegt dat je weer terug je bed in moet, veilig, warm en en plek om nog meer te piekeren over waar je de kracht niet meer voor hebt. Terug roepen naar dat zelfde gezicht in de spiegel dat zij door moet gaan en elke ochtend weer een vermoeide blik terugkrijgen.
En toch kleed zij zich weer aan en loopt met een lach de deur uit. Warme kleding aan, make up op doen heeft zij geen zin in, of de kracht er niet voor, en het haar kan in een losse knot of een paardenstaart. Het meisje wat altijd zo van make-up hield, nooit zonder oogschaduw of eyeliner de deur uit ging, loopt nu met, op de goede dagen, alleen mascara naar buiten.

Het masker gaat weer op, en een nieuwe dag begint. Elke dag opnieuw de twijfels wat er vandaag weer mis kan gaan, Wie er weer commentaar zal leveren over mijn uiterlijk, gedrag, haar vermoeide gezicht... terugdenkend aan dat warme en veilige bed waar eigenlijk alleen maar de slechtste gedachten naar boven komen, klinkt veel beter dan andere mensen te zien, mensen die succes hebben, geen masker op hebben en toch kunnen lachen, verliefde stelletjes of vrouwen met pasgeboren baby's. En steeds vraag ik mijzelf weer of zij dat ook ooit kan krijgen? Zal zij ooit ook zo gelukkig zijn?

Dit meisje ben ik, En ik zeg elke dag tegen het vermoeide gezicht in de spiegel ; Ik kan dit! Ik ga het geluk vinden! En we gaan er weer voor de volle 100% voor. Hoe moe, lusteloos en bang ik mij ook voel, Ik zal 's Ochtends opstaan, Ik ga naar mijn werk, ik ga uit, leuke dingen doen, en ik heb een lach op mijn gezicht. Hoe moeilijk het ook is, Ik zal deze strijd niet opgeven. What doesn't kill you makes you stronger, en dit heb ik in de 21 jaar van mijn leven keer op keer weer gemerkt.
En vooral dankzij mijn vrienden waarvan ik weet dat ik op ze kan rekenen, hoe afstandelijk, moeilijk en chagrijnig ik ook ben, De mensen die er voor mij zijn in deze tijden zal ik eeuwig dankbaar zijn.

Dit is een deel van mijn verhaal. En het is voor mij ontzettend moeilijk om te vertellen. Maar ik hoop hier ook lotgenoten mee te vertellen dat hoe moeilijk het ook lijkt, Er altijd zonneschijn is na een regenbui, Hoe hard het ook stormt en regent, er is altijd iemand die een paraplu voor je opent, iemand die laat zien dat er na een donkere periode, of zelf in het donker, altijd een lichtpunt te vinden is. Misschien ben jij die persoon zelf. Misschien is het een ouder, een ander familielid, je kind, je vriend(in), een beste vriend(in). Maar er is altijd iemand die in je geloofd.

Wees sterk, Wees jezelf, huilen mag, boos zijn mag, je terugtrekken mag. Maar praat, schrijf of zing wat je voelt.