Massaal Digitaal

DIGITAAL CONTACT

Voor mij is de digitale wereld heel gewoon, het hoort bij mijn leven, het hoort voor mij bij iedere dag.
Ik ben zelfs een beetje verslaafd en ik ben vast niet de enige die dit zeggen mag.

We lopen er allemaal wel eens tegenaan,
maar weet u…
zonder internet kan je ook eigenlijk niet meer gaan.

Maar goed, het gaat vandaag niet over mij.
Nee, vandaag gaat het over een man van 83 jaar en jawel…de digitale wereld maakte hem blij.

Ga er maar eens lekker voor zitten, dit verhaal zal ook uw hart vast innig raken.
Wat is het toch geweldig om een mens een klein beetje gelukkig te maken.

Digitaal contact, nou vandaag gaat het gebeuren…
Vandaag leg ik voor het eerst een videocontact voor een bewoner en ik wens,
dat het zijn dag positief mag kleuren.

Zijn dochter is jarig en helaas, door de Corona is er voorlopig geen persoonlijk contact.
De moed is bij een flink aantal bewoners behoorlijk in de schoenen gezakt.

Maar goed, we hebben inmiddels mogen bemerken,
dat er best wel middelen zijn om onze ouderen toch een beetje te versterken.

Ik heb gisteren al even contact met zijn dochter gehad om te vragen of ik dit mag doen,
LET OP…het gaat hier immers over een behoorlijk groot stuk privé.
Ik sprak hier al over met een collega, zij had ook gemengde gevoelens en deelde met mij dit idee.

Je komt ‘rechtstreeks’ bij de mensen thuis en ziet bijvoorbeeld persoonlijke spullen staan.
Het hele woord privacybeleid lijkt in dit soort situaties volledig van de baan.

Wij zijn professionals en hebben absoluut vertrouwen in ons eigen wandelen,
maar er opent zich toch ook wel een stukje kwetsbaarheid door dit ‘nieuwe’ digitale handelen.

We spreken elkaar moed in en de balans is toch wel snel gemaakt.
We kijken naar het belang van onze bewoners,
dat is namelijk iets wat ons zelf ook gelukkig maakt.

Ok, ik ben inmiddels op de kamer van meneer Karel beland.
Hij ligt nog op bed en heeft een boterham in zijn hand.

Een beeld voor broeders en zusters heel gewoon,
maar voor mij een beetje onwennig…ik zie dit niet iedere dag.
Karel begroet mij zeer enthousiast en toont een prachtige glimlach.

Het is een lieve man, heeft veel meegemaakt, maar ja wat wil je met zijn 83 jaar.
Je moet maar eens intens en tijd gevend naar een oudere luisteren, dan word je dit vanzelf gewaar.

Ik dwaal af…
Hij slikt bijna zonder kauwen zijn laatste hapje brood naar binnen.
“Kom op met dat ding, laten we maar beginnen.”

Ik had vanmorgen van een zuster vernomen,
dat hij gisteravond al sprak over mijn geplande komen.

Hij keek er echt naar uit; wat mooi dat ik zo’n klein stukje meerwaarde aan deze man mag geven.
Ik lieg dit niet, hij begon volgens de zuster helemaal op te leven.

Nou, het moment was eindelijk daar,
nog even inbellen en deze man wordt voor het eerst in zijn leven een digitale aanraking gewaar.

Het inbelgeluid van Skype spreekt zeer verrassend tot Karel zijn gehoor,
zijn ogen beginnen nog meer te stralen.
Zijn dochter verschijnt in beeld en ik zal mijn best doen om dit moment te vertalen.

We hadden afgesproken om samen “Lang zal ze leven” te zingen,
maar zijn mond sloot en ik vernam dat hij zijn tranen moest bedwingen.

Ja, het zien van zijn dochter was voorspeld, maar blijkbaar toch nog onverwacht.
Het had namelijk een flinke brok in zijn keel gebracht.

Net als dat laatste hapje brood, zag ik gehaast en vol overgave het wegslikken
en het gevoel van onderschatten rijkt mijn gedachten.
Ik gaf Karel een knipoog en we verzamelden opnieuw onze krachten.

♪♪Lang zal ze leven, lang zal ze leven…♪♪
Karel en ik zongen uit volle borst haha, het was een geweldig mooi moment.
En zijn dochter was zó dankbaar en sprak na een innig gesprek afsluitend de woorden:
“Bedankt pa, je hebt me verwend.”

door: Een Stem van Gedachten
www.angelienahuis.nl / info@angelienahuis.nl

Lees ook mijn andere gedichten m.b.t. Corona in m.n. ouderenzorg:
Gedicht nummer 1...n.a.v. het bericht: "Geen bezoek meer in verpleeghuizen"
Gedicht nummer 2...n.a.v. het bericht: "Kinderen tekenen voor ouderen"
Gedicht nummer 3...n.a.v. het bericht: “"Coronacrisis laat zien dat werken ook anders kan"
Gedicht nummer 4...n.a.v. het bericht: "Als je voornaam ineens wereldnieuws is"
Gedicht nummer 5…n.a.v. het bericht: “Knuffelen wordt gemist”
Gedicht nummer 6…n.a.v. het bericht: “Massaal digitaal”

Tags: #SOCIALMEDIA #OUDEREN #ZORG #WELZIJN #OMDENKEN #THUISZORG #VERPLEGING #POSITIEF