#Chronischepijn. Hoe leer je er mee leven en omgaan? Gaat het ooit weg? Word het ooit beter? Hoe moet ik zo toch verder leven? Belast ik mijn naasten niet te veel? Ga ik ooit terug normaal kunnen functioneren?

Dit zijn nog maar enkele van de vragen die ik aan mezelf elke morgend stel als ik opsta .
Velen weten niet wat het inhoud om elke dag deze pijn te ervaren en te trotseren. Voordien toen het nog maar 1 pijn bron was kon ik het nog controleren en binnen de perken houden en leven op een menswaardige manier. Maar tegenwoordig door een ongelukkige val zit ik met een 2de pijn bron. Een nachtmerrie die werkelijkheid is geworden.
Elke ochtend sta ik op met de zin om terug te gaan slapen in de hoop dat het stopt.
Uit weinig dingen haal ik nog vreugde en plezier. En enkel mijn toekomstige man deelt de diepte van mijn leed en pijn. En begrijpt hoe zeer ik elke dag afzie.
Het is moeilijk te omvatten hoe zoiets een impact kan hebben op een mensenleven. Ik voel me geen mens meer. Ik voel me diep ongelukkig en sluit me af van de buitenwereld. Omdat ik bang ben om negatieve commentaren te krijgen. Al zijn die er al in mijn dagelijkse leven.
"Je moet je er gewoon overzetten en verdergaan, jezelf aanpassen en de pij trotseren. Dat beter heus wel. Je moet positief blijven. Maar je ziet toch niets? Zeker dat het wel echt is en het niet gewoon je verbeelding is?"
En dit zijn dan vaak mensen die dicht bij me staan en me beter zouden moeten kennen en weten dat ik niet kleinzerig ben.
Maar dat is nog niet alles al jaren loop ik van dokter naar dokter om een oplossing te zoeken voor mijn neuropathische pijn in mijn enkel. Vaak op het andwoord uitgekomen "sorry we kunnen u niet verder helpen we verwijzen je door." tot dat je dan in de pijn kliniek terecht komt en je na veel verschillende soorten medicatie, behandelingen en testen te horen krijgt er is niet echt iets meer te doen.
En nu met mijn elleboog stuit ik op hetzelfde probleem. En ik voel me zo onbegrepen en alsof men niet luisterd. Als ik zeg tegen de dokter dat ik pijn heb kijkt hij me raar aan alsof dat niet kan. "Maar het is zo dokter ik heb pijn. Ookal vind jij niets dat zichtbaar mis is ik heb pijn." De pijn is er continu wat zorgt voor veel slapeloze nachten een hoop frustratie en wanhoop.. Het zorgt voor chaos en problemen.
Het zorgt ervoor dat ik moeite heb om in mezelf te geloven en het maakt me onzeker.
Het zorgt ervoor dat ik me een last voel.
Een last voor de mensen rondom mij en de maatschapij.
Een last voor mezelf.

#Chronischepijn. Hoe leer je er mee leven en omgaan? Gaat het ooit weg? Word het ooit beter? Hoe moe