" STOERE VERHALEN " , blog van em.pastor Peter Gerrets , geschreven in het ziekenhuis : ............. Gisteren werd ik daarbij bepaald. Ik vertel wat mij overkomt. Over ziekte, chronische beperkingen, tegenslagen, opnames en mijn vertrouwen in God. In de loop der jaren heb ik gemerkt, dat mensen die mij volgen, het idee hebben dat ik overal makkelijk doorheen rol. Peter, de onwankelbare rots, die nergens tegenop ziet, de man met het grote geloof. De verteller van stoere verhalen. En dan jij, die twijfelt, als een berg tegen dingen opziet en niet altijd zo'n vertrouwen op God heeft. Misschien zie je altijd leeuwen en beren op de weg.
Waarom kan Peter wat ik niet kan? Niemand gelooft dat Peter als kind, als tiener, verschrikkelijk verlegen was. Bij het minste of geringste bloosde ik. Op verjaardag of in grote gezelschappen wilde ik niet opvallen, niet in het middelpunt van de belangstelling staan. Ik was een makkelijk pestdoel. Lange slungel, rood haar. Ik was geen vechter, kwam nooit voor mijzelf op. Dat heb ik nooit geleerd. Ik liet me in elkaar slaan. Ik wist geen weg met mijzelf. Hoe me te gedragen, hoe me te bewegen. Leren deed ik graag ............. ; de hele tekst van deze blog van onze dierbare vriend en broeder Peter (www.facebook.com/peter.gerrets?fref=ts)[p.gerrets@casema.nl] kunt u/jij ook hier lezen : -----> www.ingodsveiligehanden.nl/forum/viewtopic.php?f=23&t=3096




Stoere Verhalen