Het gesprek van bijna elke dag.. Mijn mama heeft een tattoo en de jouwe.. Het is echt niet goed voor je hoor de inkt gaat zo je huid in en dan zit het voor altijd in je lichaam. En ja dan zit je er voor de rest voor je leven maar mooi mee te kijken. Ik moet er altijd stiekem om lachen en hoop maar dat ze zelf eerst eens een keer of zeshonderd erover nadenkt voordat ze net als ik als een leuke impuls op 18 jarige leeftijd heb laten doen. Net als de mooie piercings waar ik zeker nooit geen spijt van heb gehad maar ja die zijn inmiddels verdwenen.. En weet je soms zou ik best die tatoeage willen laten verdwijnen en soms weer niet.. Hoe praten jullie daar over met je kinderen en heb jij op jonge leeftijd ook zo'n impulsieve actie ondernomen of misschien wat anders..

tatoeage