Eigentijdse kerstvertelling

Kroamschuddn bie n Kroeznboam!

Ik heb er dikwijls over nagedacht, geïnspireerd door mooie kerstpreken en het prachtige kroamschuddn van Herman Finkers, ik ga het kerstverhaal vertalen naar het hier en nu.

En wel daarom neem ik u nu mee naar een streek van het land, waar woeste zang en folklore dreigen te verdwijnen, maar waar eeuwenoude familietradities telkens terug blijven keren…TWENTE

Tevens neem ik u mee naar een deel van de wereld waar angst en woeste soldaten en strijders dienst uit maken. Een plek op de wereld waar juist nu de komst van de Messias gewenst en de enige redding zou zijn… Kocho een dorpje bij het Noord Iraakse Sinjar-gebergte.

Het evangelie verteld ons dat Josef en Maria op de vlucht gingen en in Bethlehem kwamen.

Zo is ook het verhaal van Sara en Simon.

Simon loopt op een ochtend naar buiten hij ontdekt dat er nu ook bij hem de aanduiding N wat Nazarener oftewel voor ons beter te verstaan, Nazareeër betekent.

In de verte hoort hij mannen schreeuwen en hij hoort even later schoten….

Hij vliegt naar binnen en kijkt met een angstige blik zijn hoogzwangere Sara aan en neemt een drastisch besluit: “Sara we moeten weg, weg uit Kocho, weg ver weg, weg uit Irak, op weg richting Europa………

Eenmaal in Nederland wordt er gezocht naar een geschikte woning. De woningstichting in Tubbergen wordt hiervoor verantwoordelijk gesteld.

Simon en Sara mogen gaan kijken naar een eengezinswoning in Albergen. Ze zijn blij, maar de buren daar lijken minder blij en zetten een handtekeningen actie op, dienen allerlei bezwaren in en uiten zelfs dreigementen waardoor de woningstichting toch maar besluit wat anders te zoeken.

Simon heeft zich laten vertellen dat de mensen in deze streek veel al katholiek en of een kleine minderheid protestant zijn maar dus wel allemaal christen.

Hij begrijpt eigenlijk niet zo goed waarom ze juist bij deze christenen niet welkom zijn.

Sara en Simon komen in contact met iemand van de van de pkn Tubbergen die zich het lot van de hoogzwangere vrouw aantrekt en al gauw overgaat tot actie.

Er wordt op de zondagbrief een oproepje geplaatst: “Herberg gezocht”

Er wordt niet of nauwlijks gereageerd. Maar………. dr wordt wel flink gekletst.

Zolang het niet bij de mensen zelf op t eigen erf is weten ze van alles te bedenken.

Bie oons kan t nig, want wat mot de leu wa nig deankn at wie den keerl en dat vrowmeanske op n belt hebt loopn?

Een kind die zijn ouders in dit gesprek verwikkeld hoort raken zegt: “Mama bij Jezus is toch iedereen welkom? Dus in de kerk dan toch ook?

Dit x is het de wijsheid van een elfjarig kind dat volwassenen een oplossing brengt.

Zo komt er dan toch een plek voor Simon en Sara. Een oude woning waar nog eerst volop geklust moet worden.

Door de nieuwe strengere wetten moeten Simon en Sara nu toch al vroegtijdig het Azc verlaten en komen in hun kale woning waar nog niets is zelfs geen verwarming in de koude december maand.



Iets verderop in Fleringen wordt een kerstdorp gecreëerd bij de kroezenboom, net zoiets als vorig jaar in Mande veen. Een regionaal tuincentrum sponsort het hele gebeuren en plaatst zelfs twee ruime blokhutten die verwarmd zullen worden dmv straalkacheltjes. De initiatief nemers zijn hier zo druk mee dat ze slaapplaatsen in 1 van de blokhutten hebben gecreëerd.

Een betrokken ouderling die zich ook om Simon en Sara bekommert, ziet met verdriet de armzalige koude slaapplaatsen op harde kale ongezellige harde vloeren aan, en bedenkt zich dat het voor Sara helemaal niet goed is om in die verflucht te blijven slapen.

ER wordt overlegd en er wordt geld ingezameld voor dit gezin. De nog veel te jonge hoog zwangere Sara en Simon zijn inmiddels gesprek van de dag. Een botte bouwvakker die in de woning bezig is zegt: ”At de leu zich toch al zo druk kunt maak`n um leu wat ze gils nig keant, ik lup dr gin tred harder um.!”

Wanneer de bouwvakker savonds in de donkere mist huiswaarts rijdt ziet hij grote mistbanken die in flarden veranderen en die hem toe lijken te spreken: “Vergeet niet, heb uw naaste lief!”

Verrek dat wann ja witte wiev’n.

Alle hotels in de omgeving worden benaderd. Zowel hotel Droste hier in Tubbergen zijn evenals hotel Bloemenbeek in de Lutte bereid deze week gratis een kamer aan te bieden maar net als de Landmarke en de Holtweide zijn deze hotels vanaf twee weken voor de kerst helemaal volgeboekt.

Dus ook voor Sara en Simon is er in geen enkele herberg plaats of toch…………..moeten we vanwege kerstmis wat simpeler denken zoals bijvoorbeeld aan een stal?

Wederom is het mistig. Die avond lijkt het er op dat de weeën zich in zetten. Ook aan Sara verschijnen witte wiev’n : “Vrees niet, u zult een dochter baren en noem haar Liberacia dat vrijheid betekent. ”

De CHP wordt er bij gehaald en een ongelovige huisarts die ook de twentse sagen niet kent diagnosticeert hallucinaties door de erbarmelijke omstandigheden.

Wanneer de ongelovige huisarts richting auto loopt ziet ook hij mistflarden die hem toe spreken:

“Er wordt een kerstkind verwacht, breng Sara en Simon naar de verwarmde blokhut bij de Kroezenboom nog deze nacht!”

De huisarts die zich nu realiseert dat geloof niet op feiten gebaseerd moet worden, doet wat i moet doen.

Nog diezelfde nacht wordt er bij de kroezenboom een kind op aarde gebracht.

Een meisje maar wel een heel bijzonder meisje want ze krijgt de naam Liberacia

Het werd een drukte van belang bie n oaln griezn wiezn kroezeboom.

Net als in Bethlehem kwamen mensen van heinde en ver het kerstdorp met een eigen wonderlijk verhaal bezoeken.

Nee en nu waren het toch niet alleen maar sensatiezoekers maar vooral zinzoekers.

Kerstmis is nu echt compleet en er vindt zoals ook de bedoeling was, een oecumenische viering plaats waarin verschillende dominees en pastores uit heel Twente spreken.

“Een gezin dat op de vlucht sloeg en nergens welkom leek te zijn, worstelde om te overleven….Twee jonge mensen die door bijna niemand werden gezien waren, door God al lang gezien!”

Net als in het kerstevangelie wordt er ook hier een kind bewonderd en geëerd.

Drie wijze mannen brengen geschenken voor het meisje mee.

Drs. A vd Meyden schenkt een twentse bijbel cadeau.

Herman Finkers schenkt een boekje voor verhalen bij het haardvuur en Joop Munsterman schenkt een jaarkaart voor fc twente.

Er komt en bosbakker en een kleibakker met kreentnwegge voorbij, want ook in dit verhaal is er maar 1 weg en das de kreentnweg!

Het is gin worstweer en ok gin hondeweer!

Maar de oecumenische viering wordt wel besloten met samenzang: De kerstklok luidt ook voor zo’n ei als jij!

Van nu af aan zijn Liberacia en haar ouders niet meer uit twente weg te krijgen.

Steeds meer mensen verlaten de kerk omdat de wetenschap het wint van het geloof.

Wij willen overal bewijzen voor. Maar dan op eens gebeurt er iets wat voor jou een wonder lijkt te zijn, maar waar je maar niet over praat want …..”wat zult de leu wa nig deankn?”

Wanneer wij ervaren dat God ons allang heeft gezien dan pas zien wij in dat God altijd nabij is maar dat wij hem niet altijd willen zien, dat we em niet verwelkomen.

Waar we ook gaan van Japan tot aan Yokahoma Laos India of China………..Gods wegen zijn altijd en overal ondoorgrondelijk !