En toen... covid-19

En toen.... werd ik zaterdag 31 oktober wakker met een gevoel van een soort nooit eerder ervaren verkoudheidsvirus of griep. Ik baalde als een stekker, want ook een gewoon griepje kan voor mij levens gevaarlijk zijn. Zo lag ik er ruim 5 jaar geleden een week voor in het ziekenhuis met extra hydrocortison en extra zuurstof. Ook mijn echtgenoot voelde zich "grieperig". Zondag 1 november zijn we toch maar eens gaan zoeken op Google wat het beste te kunnen doen. We gingen echter nog steeds uit van een "gewoon verkoudheid of griepvirus, maar kwamen online wel tegen dat het toch beter was ons te laten testen, dus besloten we gelijk de GGD te bellen en konden wij dezelfde ochtend getest worden.

Ik werd geholpen door 2 aardige jonge mannen en maakte kort een praatje dat de reden van de test was dat ik verwachte een verkoudheidsvirus of griep te hebben, maar mocht ik daar echt heel ziek van worden en een arts of zelfs ziekenhuis zou moeten zien dan moet ik wel eerst getest zijn op covid-19. Ik vermoed dat de heren daarom besloten een snel test af te nemen, want toen ik de volgende ochtend al vroeg keek stond daar:

Je bent op 01 november 2020 getest. De uitslag van de test is positief.
Dat betekent dat je het coronavirus hebt.
We begrijpen dat dit geen fijn bericht is. Neem even de tijd om dit nieuws rustig te verwerken.

Wauw en inderdaad was dat wel even wat om te verwerken. 's Middags kwam de uitslag van mijn echtgenoot en ook hij was positief. Later die dag werden wij allebei door de GGD gebeld en moeten we vertellen wat wij zoal voor medicijnen slikte, want dit kan ervoor zorgen dat je langer besmettelijk blijft. In ons geval betekend dat dat wij t/m vrijdag 13 november in quarantaine zitten en pas daarna naar buiten mogen. Mits we minstens 24 uur klachten vrij zijn.

Enerzijds was ik een soort opgelucht. Het vermoeden bij zowel mijn huisarts als 2 ziekenhuizen bestaat dat ik in maart al covid-19 heb gehad. Er werd toen echter niet getest. Pas in Juli ben ik getest en heb ook een anti stoffen test gehad, maar te laat, dus er was niets terug te vinden. Toen heb ik het behoorlijk benauwd gehad en dacht toen dat mijn Sarcoïdose erger geworden was. Je moest toen namelijk nog koorts hebben en dat had ik niet. Dat heb ik nu overigens ook niet gehad. Nu leek het meer op een zeer, maar dan ook zeer zware griep met veel wit slijm ophoesten, ontzettend intense moeheid, niezen, keelpijn en ik had bijna één week knallende, maar dan ook knallende koppijn gehad en een paar dagen zeer heftige spierpijn.

Inmiddels voel ik me redelijk goed, hoest nauwelijks, niezen ook niet meer. Hoofdpijn en spierpijn zijn over en ik zit qua moeheid aardig op mijn normale niveau, maar ik ben natuurlijk nog niet buiten geweest en mijn conditie is helemaal weg.

Mijn man is vooral ontzettend moe en is ook zijn conditie kwijt. As. zaterdag zouden we weer naar buiten mogen, maar werken wordt het voorlopig nog even niet voor hem.

Hoe kom je er aan?
Tja, hoe kom je eraf. Ik weet niet hoe we eraan komen. De werkmensen zijn niet ziek geworden, dus we weten het niet en heel eerlijk heeft het nu geen toegevoegde waarde meer. Sommige mensen reageerde boos dat ik dat zei, maar een schuldvraag vind ik onzin. Gaan we straks als iemand me aansteekt met de doodgewone huis, tuin en keukengriep ook als crimineel behandelen dan, want dat kan voor mij ook levensbedreigend worden.

Daar zaten we dan, afgesneden van de buitenwereld, want ondanks dat wel al in thuis isolatie zaten ivm mijn echtgenoot zijn huidkanker mochten we nu niet naar buiten. Met uitzondering van het balkon dan en daar hebben we veel gezeten. Als de zon maar even scheen. Verder voelde we ons snel goed genoeg om samen te koken en begonnen ook langzaamaan wat in huis te rommelen, want na zo'n mega verbouwing zit er natuurlijk nog heel veel bouwstof in de lucht. Zo konden we ook langzaam wennen aan onze nieuwe keuken en nieuwe vloer, want na jaren vochtproblemen en verleden jaar een keuken lekkage was het erg wennen dat we nu weer een 'normaal' huis hadden en voelde dat vreemd en niet van ons. Inmiddels zijn we goed gewend en ontzettend blij met ons mooie 'nieuwe' appartement.

Toch is het wel raar, want heel lang zijn we toch voorzichtig en een beetje bang om covid-19 te krijgen en dan opeens heb je het en ben je dus gewoon dodelijk. Dat merk jezelf niet, maar je kunt er iemand de dood mee in jagen. Dat is zo moeilijk te begrijpen. We zijn ook best een poos angstig geweest dat we toch nog achteruit zouden gaan. Gelukkig hebben we geen van beide koorts gehad, maar hoorde wel van wat verhalen uit de omgeving van mensen die heel slecht lagen of vitale 50 plussers die poef zo allebei dood waren gegaan aan covid-19. Waarom wij het kunnen navertellen weet ik niet en dat vind ik best lastig. Ik gun het mezelf natuurlijk om te leven, maar ik gun het de andere mensen ook. Ogenschijnlijk gezonde mensen die sporten, wellicht gezondere keuzes maken en dan toch.

Ik durfde dus ook een tijd nog niet te schrijven, omdat ik toch bang was om het benauwd te gaan krijgen. Nu ben ik longpatiënt en bekend met benauwdheid, dus ik heb het af te toe wel wat benauwd, maar dat hoort bij mijn Sarcoïdose, dus daar schrik ik niet zo van.


#covid-19