Ineens verschijnt er een bootje naast ons, met een vrouw voorop die een soort boei aan een touw naar ons wil werpen. 

Ik kan haar slecht verstaan door de wind, maar hoor: “Helpen?”.

Ik probeer een raam te openen, maar dat lukt niet. 

“Bent u sterk?” vraag ik mijnheer Frits, die glimt van trots zodra het raam open is. “Houdt u de boei vast?” en dat doet hij.

Ik complimenteer hem met zijn zeemanskracht, en geholpen door het bootje keren we om: richting het paviljoen.

In de draai weet ik Laura handig achter het stuur vandaan te trekken, en neem het over. De boot vaart nu op normale snelheid richting het paviljoen, en mijnheer Frits laat de boei los.

Achter mij hoor ik opgelucht zuchten. Mevrouw Coby spreekt intussen Laura streng toe .

Wanneer ik net opgelucht ademhaal pruttelt de motor…..