Vandaag in een groot bos gelopen.

De auto geparkeerd en de rode route volgen.
Waarschijnlijk raad je het al. Je mist altijd ergens een bordje of het is er gewoonweg niet meer.
Op een gegeven moment denk je dan loop ik wel goed? Maar je vertrouwd dan een beetje op je richtingsgevoel dus loop je door. Dezelfde weg terug, daar is ook niks aan. Maar op een gegeven moment heb je zolang gelopen en ben je misschien al weer bijna bij de auto, dus omdraaien is helemaal geen optie meer. Bovendien weet je ook niet zeker of je dezelfde weg terug nog weet. Dit is "the point of no return". Dan kun je alleen nog maar zoeken, hopen en logisch denken.

Dit brengt me op het leven zelf. Ook daarin kun je verdwaald raken. Iedereen neemt wel eens een verkeerde afslag maar dan keer je even. Of je vervolgd je weg en verderop pik je de goeie route weer op. Sommige wegen lopen dood. Andere wegen brengen je op een plaats waar je nog nooit geweest bent en kan interessant zijn. Maar ook mee- of tegenvallen. Alleen wanneer je op een kruispunt of rotonde komt wordt het vervelend. Je hebt meerdere optie's; je kiest er één. Maar deze weg is smal en je kunt niet keren. Of je blijft doelloos rondjes rijden op de rotonde.

Ben jij ooit de verkeerde weg ingeslagen en deze te lang gevolgd? Of verdwaald? Of doelloos en eindeloos rondjes gedraaid, of enorm omgereden voor je op de plaats van bestemming kwam? Dat is het leven. Er was niets aan te doen. De volgende keer neem je vast een betere kaart mee, of je update je navigatiesysteem, voordat je onbekend terrein op gaat. Maar ook kan de 'verkeerde afslag' je onverwacht iets heel moois hebben gebracht.

Welterusten.


© 03-09-2017 Enriqué, blogs and more

Slaapmutsje 16 Verdwaald