Het wordt heel sentimenteel, wellicht.

De middag viel mij zwaar,
het had zo niet moeten zijn.
Was alles maar zo luchtig als een cake,
met een beetje citroen misschien.

De avond is als lood,
het had zo niet moeten zijn.
Was alles maar zo losjes als as,
wat wegwaait in de wind.

Tegen de nacht zie ik niet op,
ik ga gewoon slapen.
Hopende op een droom,
zo licht als appelbloesem.
Wat valt naar benee,
op het zachte gras.
Misschien met wat mos,
in het prille ochtendlicht.

En dan is het weer dag,
weer 's morgensvroeg.
En nieuwe kansen,
voor de boeg!

Welterusten!


© 27-08-2017 Enriqué, blogs and more

Slaapmutsje 12 Sentiment