Nou ik begin maar weer opnieuw. Op meerdere fronten letterlijk.
Net was ik bezig met "Slaapmutsje 38" met als titel: "In de Put".
Toen klikte ik per ongeluk ergens op en weg scherm. Nou ja, het scherm heb ik nog wel,
maar wat er aan tekst op stond niet.

Maar nu de put. Wéér in de put. In de kou en in de duisternis.
Gelukkig kan ik klimmen maar heb helaas weinig houvast.
Dan val ik weer regelmatig op de bodem. Wat ik zeker weet is dat ik eruit kom,
want dat is wel vaker gelukt. Mensen roepen me bemoedigende woorden toe
en door de echo zingt dat rond in de put. In mijn put. Dat kan ik intussen wel zeggen.
Waar ik me straks aan vast kan houden, zijn de uitgestoken handen van mensen als ik
bijna boven ben en uitgeput. Dan grijpen deze handen mij beet en trekken mij eruit.
Keer op keer opnieuw. Totdat ik weer uitglijdt en er weer in lig.

Maar daar wil ik nu niet aan denken, nu ben ik weer bezig te klimmen en ik dank iedereen
met de uitgestoken hand.

Welterusten.

© 01-10-2017 Enriqué, blogs and more

Slaapmutsje 38 Put2