Ineens is niks meer zeker en slaat her en der het noodlot toe.
Ineens is eigenlijk niet het juiste woord want we hadden het zien aankomen alleen geloofden we er niet in dat dat ook hier zou kunnen gebeuren.
Ik hoor het mezelf nog zeggen 'ách joh dat is zover weg als het hier is dan kan je je er altijd nog druk om maken" maar het kwam sneller dan ik dacht.
Gelukkig wonen wij in het hoge noorden en hebben er minder mee te maken dan onderin Nederland.
En toch heerst er ook een soort van rust die ik herken vanuit mijn kindertijd toen alles veel minder gejaagd was dan nu.
Ik ben nu 46 jaar en toch merk ik nu pas wat voor rust wij hadden en wat onze kinderen vandaag de dag missen.
Alles moet snel je krijgt een opdracht die ze het liefst gisteren al af zien kan natuurlijk niet maar als ik dit schrijf denk ik wat een druk ligt er normaal gesproken op die kinderen.
Onze dochter een drukte maker en paniekzaaier eersteklas is nu helemaal zen en dat komt omdat ze het eindelijk in haar eigen tempo kan doen, ze doet alles alleen wat trager dan normaal en dat werkt voor haar perfect.
onze zoon mist de sportschool wel heel erg en beide missen ze hun vrienden heel erg en wat dat betreft zou het fijn zijn als ze daar gewoon weer naar toe kunnen.
Maar ja wat wel duidelijk is geworden is dat gewoon eigenlijk helemaal niet gewoon is en dat je dus ook niet alles als vanzelfsprekend zou moeten zien ik denk ook dat ik hierin niet de enige ben.
Wat ik heel mooi vind is de saamhorigheid in deze tijd en dan vraag ik me tegelijkertijd af blijft dit ook zo na corona?
Ik merk aan mezelf dat ik meer de tijd neem voor dingen, zoals nu ga ik 2x per week naar mijn moeder en douche ik haar dat is voor haar fijn want ze heeft veel meer tijd en kan het dus rustig aan doen en de zorg heeft een half uurtje die ze bij een ander kunnen besteden.
Maar in mijn hoofd komt dan meteen de vraag als het weer normaal wordt heb/neem ik dan die tijd ook nog of voel ik me weer net zo opgejaagd als voor de corona en voelt het als een belasting om die 2 keer de tijd te nemen voor het douchen en de aandacht?
Opgejaagd is het juiste gevoel als ik het heb over voor corona want als je in de winkel bij de kassa staat en je je spullen het liefst in de tas wilt doen doe je het niet omdat er alweer iemand achter in je nek staat te hijgen omdat je niet opschiet ( dat is hoe ik het voel) , dat is nu niet want er zit een karretje tussen en als mensen al boodschappen doen hebben ze vaak geen andere dingen te doen waardoor ze enorme haast hebben.
Nu moet er wel bij dat als ik boodschappen doe dan neem ik daar de tijd voor ook zonder de maatregelen van nu, ik zeg altijd als je geen tijd hebt moet je geen boodschappen doen want dat duurt altijd langer dan je gepand hebt.
Maar zoals ik me al eerder afvroeg zou de saamhorigheid nu blijven of gaat iedereen verder waar hij/zij was gebleven?
Hoe denken jullie hierover zouden jullie doorgaan waar het gestopt is of probeer je vast te houden (deels) wat je nu doet?
Er zijn natuurlijk mensen waarbij er tot op heden niet veel is verandert dit zegt mijn man ook die gaat nog gewoon iedere dag naar zijn werk en merkt weinig van wat er om hem heen gebeurt maar mensen die zoals ik thuis zitten om wat voor reden dan ook zijn jullie verandert denk je al is het maar een heel klein beetje? ben je anders tegen dingen aan gaan kijken zoals ik net zei van de rust die ik ervaar?

Ik merk ook dat ik meer geniet van e wandelingen met de hond, de geur van de buitenlucht en het gemaaide gras of zoals hier de zee en als ik 's morgens ga wandelen geniet ik enorm van de stilte en het gezang/ getjirp van de vogels.
Ik dacht dat ik dit allang deed maar merk nu dat ik het nog meer doe en het voelt goed.

Maar zo af en toe bekruipt mij de angst voor wat misschien nog komen gaat, de vraag zou ik ziek worden en wat gebeurt er dan met me?
En als ik die angst voel dan voel ik wat Maan zingt " ze huilt maar ze lacht "

Maar goed we zullen het moeten doen met de regels die er nu zijn ook al zijn ze niet altijd even makkelijk, kijk naar wat je hebt niet in spullen maar de liefde de mooie mensen om je heen de natuur geniet van alle kleine dingen dan is dit hoop ik snel voorbij!

sterkte voor alle zieken en familie, sterkte voor mensen die afscheid hebben moeten nemen van familie en vrienden.
maar ik wens ook de verpleging op de ic heel veel sterkte met het verwerken van alles wat ze nu meemaken want dat is zwaar en dat is na deze crisis niet meteen over.
en ik bedank allen die het allemaal draaiende houden want dat is veel meer dan de zorg alleen.

ondanks alles GENIET van alles wat er wel is!

ik wens jullie allemaal nog een fijne middag en avond😘
#geniet

leven in een tijd van onzekerheid