Wat gaat hieraan vooraf:
Hoewel het donker is ziet agent Polleman twee ogen fel brandend op zich gericht. Is hij te ver gegaan? Kan hij de felbegeerde promotie naar agent eerste klas nu op zijn buik schrijven? Hij zoekt naarstig in de donkere achtertuin om zich heen of hij iets vindt om de situatie te redden. De verlossing zit in een boom. Een wittige gedaante op de tak, waarin de deskundige Polleman een meeuw herkent, zou de oplossing kunnen zijn.
‘Commissaris,’ haast Polleman zich, ‘ik wil u nog even wijzen op die meeuw, die zojuist uit dat waterrijke raam kwam vliegen. Dat is verdacht, om niet te zeggen: Hoogst verdacht!’
De commissaris herstelt zich, terwijl hij zijn pet uitwringt. ‘Je hebt gelijk Polleman, dat is inderdaad hoogst verdacht. Laten we kijken. Aangezien jij de ondergeschikte bent zal ik als hoogstgeplaatste op je schouders klimmen.’
(c) 2018 Hans van Gemert
Afbeelding: Pixabay
Geschreven in twee schrijfuitdagingen


140w Augustus Achtertuin
FrutselenindeMarge. Een verhaal in 140 woorden met deze maand het verplichte 'achtertuin'.
Hoe gaat dit verder?
