Even ter verduidelijking bij een reactie van de post die hieronder staat:


Dus je hebt een nichtje, op wie je dol bent, en dat nichtje is gek van panters en alles wat met panters te maken heeft. Als zij haar huwelijk aankondigt, denk je: ik koop iets met een panter voor haar, een mooi sieraad of zo. Je googelt wat en je komt uit op de website van de Bijenkorf, bij de ‘Panthère’, een witgouden collier van Cartier, met 176 briljant geslepen diamanten, onyx en smaragd van 1.23 karaat. En dat voor maar 402 euro! Laat dat nu ongeveer het budget zijn dat je in gedachten had.

Dus je plaatst de bestelling, rekent af en de volgende dag haal je de aankoop af bij de Bijenkorf. Maar: de Panthère de Cartier kóst geen 402 euro, er is een foutje gemaakt, de ware prijs is 40.200 euro. Honderd keer zoveel! De Bijenkorf ontdekt de fout en reclameert, maar jij zegt: dit was de prijs, ik heb keurig betaald, ik sta in mijn recht. De Bijenkorf gaat naar de rechter, en die geeft ze gelijk: teruggeven die halsketting, of 40 mille betalen. Want, zegt de rechter, je online shopgedrag suggereert dat je niet te goeder trouw was: je kijkt vaak naar Cartier-producten en had dus kunnen weten dat die prijs niet klopte.

Het klinkt als een plot voor Black Mirror, maar dit is onlangs gebeurd, in Nederland. Met één verschil: de rechter noemt die trackingdata niet in het vonnis, maar de advocaat van de Bijenkorf heeft ze wel degelijk ingebracht als ‘bewijs’.

Realiseert u zich dat, wanneer u een beetje zit te browsen op het internet? Dat de sporen die je daarbij achterlaat niet alleen verkocht worden aan marketeers, maar ook tegen je gebruikt kunnen worden in een rechtszaak? Als websites je daarvoor zouden waarschuwen – every click you make can be used against you in a court of law - zou je dan ja zeggen, of als de bliksem rechtsomkeert maken?

Bron : FTM.


Even ter verduidelijking bij een reactie van de post die hieronder staat: Dus je hebt een nicht