Het donker omringd mij. Ik tast in het duister , wankelend door de nacht. Hoor verweg gefluister....

Gedachten flitsen razend in men hoofd in een waan van tranen, mezelf zwaar verdoofd niemand die mij geloofd!

Bang voor veranderingen brengen me geen rust bang voor gevoelends het is geen lust...

Langzaam verwijnt mijn kracht en begin ik te dwalen. Steeds die angst, bang om te falen!

Om te falen in mijn doelen ,bang om niets meer te voelen...

Alleen met mijn gedachten, alleen met mijn gevoel.
Soms denk ik bij mezelf, heeft het leven wel een doel?
En als het een doel heeft ? Wat zou het dan moeten zijn, een leven vol met verdriet en pijn??

Ik kende het geluk. Echt geluk vanbinnen , maar wie verteld je hoe, waar moet je opnieuw beginnen?!

Ik wil slagen in mijn doen , niemand kan me stoppen hoe ik mij ook voel...!!

Zelfgeschreven op 7/4/2016

Angst