Weet je eigenlijk wel wie je nou precies bent?
Jaren lang dacht ik dat te weten, ik was getrouwd, kreeg twee kinderen en ik dacht dat ik gelukkig was.
Maar dacht ik dat oprecht of praatte ik het mezelf aan?
Nu weet ik, dat ik toen niet meer wist wie ik was en ik zal je vertellen waarom.

Al 6 jaar had ik een #paniekstoornis, kon er niet goed mee om gaan.
Ik had een man die me continu in de maling hield, die er niet echt voor me was en dus ondertussen dingen uitspookte met andere vrouwen.
En toch leefde ik door, ik weet nu, op de automatische piloot. Dit deed ik niet voor mezelf. Achteraf gezien deed ik dit voor mijn kinderen.

Omdat ik niet om kon gaan met die paniekstoornis, heb ik uiteindelijk de hulp van #psychologen  ingeschakeld. Dit deed ik niet omdat ik dat graag wilde, maar omdat ik diep van binnen voelde dat ik het niet meer alleen kon.

Tijdens die sessies kwam alle bagger eruit. Van hele kleine dingen tot complete giertanken vol.
In die tijd heb ik mezelf echt leren kennen.
Jaren lang heb ik mezelf weggecijfert. Nooit deed ik iets voor mezelf, gaf ik iedereen een nieuwe kans, zoveel ze maar nodig hadden en ongeacht wat er gebeurd was. Raad eens? Ja, juist. Uiteindelijk ben ik daaraan onderdoor gegaan.

In de tijd van therapieën ben ik mezelf gaan accepteren, heb ik geleerd dat IK er ook toe doe, dat ik niet alles maar hoef te accepteren maar vooral het geen wat ik zelf echt graag wilde!
In die tijd kwam ik ook tot de conclusie dat ik niet gelukkig was, met de man, met wie ik getrouwd was.
Daarom zijn we gescheiden en hebben we ieder ons eigen pad gevolgd.

Langzaam begon ik me weer gelukkog te voelen en kreeg ik het idee dat ik ook echt een persoon was die leefde en er mocht zijn. Maar ondanks de liefde van en voor mijn kinderen miste ik een stukje liefde. De liefde van een man.

Waar hij ineens weg kwam blijft een raadsel, maar ineens was hij er.
De liefde van mijn leven en fantastische #bonusvader voor de kinderen.

Hij heeft mij geaccepteerd zoals ik was, inclusief de paniekstoornis waar ik nog altijd mee kampte.

Samen hebben we in slakkentempo mijn angsten opgezocht en uitgedaagd tot aan de grens!

Ze zeggen wel eens, liefde is als een sprookje, de prins op het witte paard..

Deze man heeft mij geholpen om van mijn angsten af te komen en dat is ons samen gelukt!

Hoge bergen of diepe dalen? Samen kunnen hij en ik alles aan ♡

#imnewhere 

It's me! Here I am.


Comment with a minimum of 10 words.
Monetization is required
61 comments