Mijmeren-bezinnen en overzien

Te heet om samen op pad te gaan

 

Buiten zindert de hitte en dus zitten Indy en ik alleen in de avonduren buiten te genieten

heerlijk om je gedachten zo te laten gaan en alles te overzien op je gemakkie.

Ondertussen ben ik alweer 3 x bij de Braamberg geweest vanwege de traumatherapie en overleg gepleegd met elk van mijn drie begeleiders daar.. er  is een verandering op komst.

Hier thuis krijg ik opdrachten te doen en gaat de exposure wel door welke G. mij opgaf.

Ook moest ik kiezen om met 1 van de 2 verder te gaan en koos L. en ernaast komt er een dame die mij creatieve therapie zal geven om de week, zodat ook de  doorstroom weer op gang zal komen.

G. is steengoed, dus daar zal het niet aan liggen qua keuze.

L. heeft geen beeldend denken en dus voor de aankomende maanden voor mij fijner om echt rottere stukken met haar aan te kijken, ook al is het hun keuze van werk ..toch wil je geen ander te veel belasten.

De huisarts maakt een verwijzing naar een vervolg arts, daar zal ik dan binnen niet al te lange tijd een intake krijgen en waarschijnlijk vanwege de lange wachtlijst met een maand of 4 opstarten.

In de tussentijd blijf ik dus 1 x per week naar L. gaan en om de week naar creatieve therapie daar.

Mooi hoe ze elkaar zo grandioos goed  opvolgen en aanvullen.

Ondertussen weer thuis van de fysio 

en gekraakt

 

Zoals mijn geest-hersens  zich opende, zo ook kwam er van achter die muur een enorme pijn vandaan.

Deels doordat ik doof ben, kreeg ik in de handen  klosjes die trilden.

Normaal heb je bij EMDR een koptelefoon op die geluidjes maakt ter afleiding. de spieren hebben op erg hoge spanning gestaan en raakten verkrampt.. 

k ben even  gaan vermijden omdat ik te veel andere dingen rondom had en daardoor voelde ik de muur ook weer sluiten..was even nodig en de pijn werd daardoor weer minder.

Momenteel alleen met de handen dus het meeste last.. nu ja..pijn is er altijd... als ik wakker wordt heb ik de handen tot verkrampte vuistjes en tien triggerfingers ..overdag wisselen die vingers zich wel wat af. heeft tijd nodig.

Maar in de tussenliggende tijd, voor ik mijn muur weer iets ben gaan sluiten.. echt over mijn hele lichaam in elke zenuwuiteinden gruwelijk veel pijn en soms stond zelfs de huid wekenlang in de brand.

Mooi om dan zelf te ontdekken dat men van te voren de juiste keus voor mij wist te maken, spieren staan dus echt op vluchten-vechten en elke keer als de muur iets opener gaat, laten ze meer en meer voelen.

Ook kwam er een zenuw klem te zitten waardoor ik  2 mnd. wakker heb gelegen van de pijn en niet wist waar mijn arm te leggen, het rustig aan kraken heeft werkelijk geholpen, wat  is ons lichaam een groots iets en..

wat  kan ons brein allemaal niet  opvangen en verbergen in tijden van nood...dankbaar dus voor de hulp van de sterke innerlijke Ka die  alle heftige zaken overnam.. tot nu dan.. kom maar in beeld wat er nodig is ..dacht ik

en ja.. stap voor stap komt het in beeld wat voor het nu goed is om bevrijd te raken van wat toen té veel was.

Dus heb ik besloten toch door te gaan

dankzij de juiste en super goede begeleiding van de Braamberg en aanvullend mijn fysio

complimenten voor hun inzicht ook.

Hopelijk tref ik G. ook nog wel wat keer.. lastig als beide even goed in hun werk zijn  en dan te moeten kiezen.

Hij maakte even geen nieuwe afspraak meer en die van L. stonden er al..simpel dus.

de voorgaande blogs over mijn stappen in dit project

 

https://yoo.rs/collections/traumatherapie/33508-fab3ad38badc6ee4fd6ffbffcd91a864?Ysid=33508

Laagje voor laagje uitpellen dus!