Niet één jongen huilde of riep om zijn moeder.
Stijf van angst lag Piet Vogel in bed, in een zaal vol jongetjes tussen de zes en de tien. Niet één van hen huilde of riep om zijn moeder, al hadden ze daar alle reden toe. In de dagen daarvoor waren ze van huis gehaald in vrachtwagens met open laadbakken, hun vaders en moeders waren naar kampen of de gevangenis gebracht. NSB’ers, oorlogsmisdadigers, collaborateurs. Meisjes en vrouwen die met een Duitse soldaat gevreeën hadden. Bij elkaar waren het er meer dan honderdduizend en hun al dan niet vermeende misdaden zouden ook hun kinderen hardhandig betaald worden gezet. Zomer 1945.
Lees verder en huiver.
https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/31/niet-een-jongen-huilde-of-riep-om-zijn-moeder-a1611774
Nederlanders na de oorlog, ze zouden vervolgt moeten worden voor deze misdaden.

Niet één jongen huilde