Ik wil jullie 'kort' vertellen hoe ik de stap tot mijn droom heb gezet.
Ik ben oorspronkelijk afgestudeerd als leerkracht voeding/verzorging / natuurwetenschappen.
Zeventien jaar heeft mijn mama zelf een schoenenzaak gehad, die we spijtig genoeg wegens familiale redenen hebben moeten sluiten.
Ik heb de ondernemingslust dus van geen vreemden ;).
Vorig jaar in februari 2016 werkte ik in SBSO De Mast. Ik gaf koken, verzorgende vakken en begeleiding buiten de school.
Mijn grootste droom vroeger was zoals mijn moeder een zaak te hebben.
Ik wou nooit verder gaan in de schoenen, maar in betaalbare kleding.
Omdat de kriebels van mijn droom bleven , ben ik gewoon voor de lol eens op zoek gegaan naar een pand. In mijn achterhoofd niet persee met de bedoeling om meteen een zaak te starten.
Plotseling kwam ik bij een pandje terecht dat binnen mijn budget zat en waarbij ik echt een goed gevoel had.
Van de moment dat ik het pandje gezien had, kreeg ik zo'n leuk gevoel en kon ik aan niets anders meer denken.
Mijn mama zei dat ik er toch nog eens goed over moest nadenken, want het leven van een zelfstandige is op de dag van vandaag niet zo gemakkelijk. Toch bleef ik met het gevoel zitten dat ik het toch eens moest proberen.. ik kon het gewoon niet loslaten. Na veel denkwerk heb ik toch besloten om mijn job op te geven en mijn droom na te gaan.
Ik had een contract afgesloten en kon starten met de voorbereidingswerken van mijn zaak. In december ben ik begonnen met het verbouwingen van het pand. Het pand was helemaal niet op het eerste zicht iets waarbij je een winkel kon denken. Maar ik geloofde in het pand en in mijn concept dus ging er helemaal voor.
Na twee maanden hard werken mocht het resultaat er zijn. Op 6 februari 2016 was de opening van mijn boetiek met betaalbare kleding en accessoires.
Ik ben op de dag van vandaag nog steeds blij dat ik toch de stap heb durven zetten.
Er zijn moeilijke dagen, maar ik denk dat je die bij elke job wel hebt. Met moeilijke dagen bedoel ik dan ook dat het heel hard werken is en dat je bij wijze van spreken 24u op 24u bezig bent met je zaak.
Ik ben mijn ouders enorm dankbaar dat ze mij zo geholpen hebben en mij altijd hebben gesteund.
Het is niet van zelfsprekend dat je opeens ontslag neemt voor een gedurfde stap.
Het gekke van al is dat iedereen vraagt aan mij: 'Alé Naomi, heb je geen spijt? Als leerkracht heb je mooie uren en als zelfstandige ben je nooit vrij?'
Nee ik heb geen spijt van de stap die ik gezet heb, ik ben zelfs enorm blij.
'Je leeft misschien maar één keer, dus genieten en je dromen proberen waar te maken' is mijn levensmoto.

Vele mensen vragen van waar komt die naam nu toch?
Kort uitgelegd, de naam van mijn Italiaanse grootmoeder die mij enorm bij het hart ligt is Annunziata, maar haar bijnaam was Nunzia.
Omdat zij voor mij mijn tweede moeder was, heb ik het enorm moeilijk gehad bij haar overlijden. Spijtig genoeg horen die dingen nu ook namelijk bij het leven.
Na lang denken heb ik besloten om de naam Belgisch te maken en mijn initialen erin te verwerken.
NunCia it is !
Facebook & instagram: nunciaboetiek
www.nuncia.be

Droom waarmaken