Gisteren was mijn eerste boswandeling deze lente en er gaan er ongetwijfeld meer komen. Maar dan moet ik eerst weer helemaal smurf zijn. Aanhoudende hoestbuien houden me nog steeds (alweer) bezig. Liters snot en slijm slingeren in het rond. Hoofdpijn. Rugpijn. Enz..
Maar ook een korte wandeling heeft nut. En de camera gaat altijd mee.
Eerst naderen we een druk bezochte zwam.
Daarna volgen de bomen die zich in allerlei tinten tooien.
Halverwege mag ik even de ogen sluiten voor een genietend moment in de zon.
Daarna moest ik het helaas op een rennen zetten want ik werd een gewillige prooi voor muggen en steekvliegen.
Een mooi moment langs de waterkant.
De vogels zingen hier uitbundig. Hoog in de bomen klinkt een overdonderend orkest.
Het afscheid nadert.
We eindigen in het geel.
