#zand #gedicht #poezie #gedichten #gedachten

Als zand


Soms wil je graag iets houden, om nooit te laten gaan.
Er voor zorgen tot het einde, door bewaking van het voortbestaan.

Door bezorgdheid bewogen, door liefde geraakt.
Door geborgenheid in dit leven afhankelijk gemaakt.

Helaas ...als zand dat glipt door vingers, zo moet de mens soms laten gaan.
Aan alles komt een einde, het hoort bij dit bestaan.

Aan alles komt een einde en ondanks leegte of verdriet,
één ding blijft geborgen, dat ontneemt men zomaar niet.

Het zijn gedachten waarin de herinnering kan bestaan.
Ja...in gedachten gaat er niets bij ons vandaan!

Niemand kan ons dit ontnemen, ze zijn als korrels in een hand,
blijvende tot het einde terwijl de rest verdwijnt als zand.

Een gedicht uit de bundel: LEVENSLESSEN 1 (€10,-)
Uitgeverij: EEN STEM VAN GEDACHTEN te Halsteren
Auteur: Angeliena Huis
www.angelienahuis.nl / info@angelienahuis.nl

In Gedachten Kan De Herinnering Bestaan...