Grote neuzen en puntoren

Moest mij natuurlijk weer overkomen. Wil je nietsvermoedend met iemand op de foto, staat er weer zo'n tekenaar klaar om het vast te leggen. #cartoon #strip #oomroon #soofje #diniez #diniedezeeuw #humor #ronaldkroon #groteneuzenenpuntoren #stripwereld #stripbeurs  

nachtvlinder

Dit is het verhaal van Jolanda en Evert. Jolanda is een lieve, zorgzame en strenge moeder. Dat wil wel eens botsen tussen haar en haar zoon, Evert. Evert is erg innemend en probeert zijn moeder wel eens om zijn vingers te winden. of dit lukt is een tweede verhaal. Everts eerste schooldag.Het is de eerste schooldag van Evert. Jolanda stap met haar haar zoontje het schoolplein op. Tranen staan in haar ogen maar die slikt ze weg. Evert moet naar school. Hij heeft even uitstel gekregen omdat hij net zijn papa verloren heeft en om al zo snel naar school te gaan, van zijn vertrouwde plekje vond Jolanda geen goed plan. Zij en haar man, Vincent, hadden al vroeg een school uitgezocht voor Evert maar het liep allemaal anders dan ze gepland hadden. Oké je kunt niet alles plannen maar je moet wel een school uitzoeken anders kun je wel eens misgrijpen en dat wilde ze niet. Ze hadden het al goed bedacht. Een openbare school zodat hun zoon meer input kreeg dan maar één religie. We wonen in een multiculturele samenleving en daar mag Evert best wel meer over weten dan wat wij geleerd hebben. Dat was hun mening. Nu liep Jolanda, alleen met Evert het schoolplein op. Iets wat zij eigenlijk met Vincent had willen doen. En het was niet eens een school van haar keuze want dit was de enigste school waar hun zoon naar toe kon. Jolanda recht haar rug, loopt door, helpt Evert met zijn jas en brengt hem de klas in. Ze kent haar zoon heel goed. Geeft de tas aan de juf en heeft hem nog een knuffel en loopt weg voor Evert in tranen uitbarst. Dit is de beste manier, is haar ervaring. Jolanda loopt weer naar haar fiets en gaat naar huis. Hopen dat ze geen telefoontje krijgt van school en ze is weer even alleen met haar gemis en verdriet. Ze mist Vincent zo enorm. Een nieuwe school.Vincent ging altijd mee met belangrijke dingen voor zijn zoon. Hij was zo trots op Evert. Zo gelukkig met hem. Hij had nooit meer verwacht dat hij nog een kind zou krijgen, dat hij papa mocht worden. Hoewel Jolanda en Evert een aantal jaar schelen klikte het toch tussen hun. Het begon voorzichtig. Via een vriend van Vincent en een naaste buur van Jolanda. Ze kwamen elkaar daar tegen en leerde elkaar kennen. Beetje bij beetje...... Jolanda was dankbaar dar een vriend van hun mee was gegaan met het kijken op scholen. Ben hielp mee om te kijken op de nieuwe scholen die bezocht moesten worden. Ook een leidster van Evert ging mee. Jolanda had besloten dat ze nu alle hulp ging inschakelen die ze kon krijgen met het uitzoeken van de scholen. De leidster van Evert vond het ook een mooie gelegenheid om te kijken op de scholen waar "haar" kindjes naar toe gingen als zij ze door stuurde. Jolanda was op twee scholen geweest en ze had het gevoel dat Evert maar op één school paste. Zij deed wat ze moest doen en stapte over haar wens van openbaar onderwijs heen schreef Evert in op een christelijke school. Ze wilde niet dat Evert te ver van haar naar school zou gaan omdat hij nu extra kwetsbaar was. Zeker na het verlies van papa. Jolanda's kracht.Omdat Jolanda een vervelende geschiedenis met pesten heeft op school geeft zij dit altijd aan. Ook geeft zij aan dat zij en haar zoon erg veel op elkaar lijken dus dat het haar niet zou verbazen dat zij hetzelfde heeft als haar zoon. Haar ouders zagen zoveel overeenkomsten tussen haar en hun kleinzoon dus besloot zij dat ze dit maar beter kan zeggen. Ook omdat ze weet dat ze niet zo handig is in communicatie. Vroeger was dat niet zo erg. Vincent deed de lastige dingen en zo verdeelde ze de taken. Jolanda was door dat pesten ook erg beschadig en onzeker geworden in communicatie. Haar relatie met Vincent had haar meer zelfvertrouwen gegeven. Net als de mensen die zeiden dat ze juist heel goed reageerde op Evert. Evert was een "lastig" kind maar dat wilde Jolanda niet zeggen omdat ze daar niet in geloofde. Er was iets en dat "iets" daar kon zij de vinger nog niet achter leggen Vincent kon dat ook niet. Toen Evert uiteindelijk zijn diagnose kreeg waren Vincent en Jolanda opgelucht. Als mensen dan zeiden dat ze hulp kregen zei Jolanda vaak dat zij als ouders hulp kregen. Hulp om Evert te kunnen opvoeden en dat hij zich mag ontplooien tot wie hij werkelijk is. Dat was haar kracht. Kijken naar haar kind en inspelen op wat hij nodig heeft. Evert hoeft zich niet aan hun aan te passen maar wij moeten ons aanpassen aan Evert. Jolanda kijkt in de tas.Al mijmerend en achter de pc een spelletje spelend kwam ze de eerste schooldag van Evert door. Haar alarm op de telefoon ging af en ze ging hem halen. Het ging goed die dag. De volgende dag ging het ook goed. Toen Jolanda op een bepaalde dag in de tas van Evert keek zag zij dat alle lunchspullen ontbraken. Jolanda loopt naar binnen en vraagt waar de spullen van Evert zijn. De juf gaat op zoek maar kan maar weinig terug vinden. Ik zal het op Digitaal zetten. Ook zei de juf dat er een stagiaire de spullen niet goed opgeruimd had. Jolanda zei het niet maar vond dit wel heel vreemd. Als zij bedacht dat Evert nog maar net in de klas zat en nog moest wennen aan een nieuwe structuur dan mag je daar als juf best wel extra aandacht voor geven. Zeker als op de peuterspeelzaal alles voor je in de tas wordt gedaan. De klas is echt niet zo groot, kleiner als op een gewone basisschool en er staan meer docenten in de klas. Hoe moeilijk is het om een nieuwe leerling die halverwege het jaar instroomt even extra te helpen? Kledingkeuze, overhemd.Jolanda heeft een lichte vorm van astma en door haar manier van leven heeft zijn gelukkig geen medicatie nodig. Vincent had eczeem. Dit was nu niet echt een milde vorm van eczeem. Hij had er echt last van. Vincent kon geen zalfjes, crème of wat dan ook op zijn huid verdragen. Jolande haalde voor Evert dan ook de crèmes bij een natuurwinkel en keek met zorg naar de ingrediënten. Het is Vincent meer dan ééns gebeurd dat hij uitslag kreeg van de zachte producten die voor Evert bestemd waren. Voor hem dus geen "zooi" meer op zijn huid. Alleen wanneer het strikt noodzakelijk was. In het ziekenhuis, op de IC vroeg een verpleegkundige ook of ze Vincent zijn gezicht mochten insmeren omdat het zo droog er uitzag. Wat was Jolanda blij dat ze het eerst vroegen want van dat soort dingen voelde het of zijn gezicht in brand stond. Met al die gevoeligheden van de huid van Vincent en de wetenschap dat Evert nauwelijks wat zegt als hij pijn of jeuk heeft besloot Jolanda dat Evert in de zomer alleen maar overhemden aan mocht met lange mouw. Natuurlijk lette ze er op dat de overhemden 100% katoen was of deels katoen en linnen. Dat is luchtig. Dat niet iedereen dit een goed plan vond kwam ze later pas achter.kledingkeuze, schoenen.Evert heeft dezelfde voeten als zijn vader. Dat had Jolanda eigenlijk al heel vroeg gezien. Zelf heeft zij ook niet de makkelijkste voeten. Jolanda en haar zus en broer hebben altijd op goede schoenen gelopen. Het was een rib uit het lijf van haar ouders als ze weer nieuwe schoenen nodig hadden. Jolanda had zich voorgenomen dat ze goed zou letten op de voeten van Evert. Zeker omdat Vincent zijn voeten verprutst waren door het lopen op sandalen en laarzen. Vincent had zeer grote voeten, dus ook als kind al en ook in die tijd waren schoenen duur. Goede schoenen wel te verstaan. Jolanda reed dus elk half jaar gerust 10 kilometer om te zorgen voor goede schoenen. Sterker nog, al moest ze 20 kilometer fietsen zou ze het ook doen. Evert kreeg dus altijd goede schoenen aan. Stevig en dicht. Nooit sandalen want daarin schuiven zijn voeten te veel. Dat dit ook niet in goede aarde valt daar kan Jolanda niet tegen want goede schoenen zijn de basis voor gezonde voeten. De voeten van Vincent staan op haar netvlies gebrand en zullen dat waarschijnlijk ook blijven.kledingkeuze, broek.Op een dag kreeg Jolanda het schriftje van Evert thuis. Zij kreeg het advies om het wat luchtiger te kleden. Hij zou het onwijs warm gehad hebben. Ze kreeg het advies om een shirt met korte mouwen aan te doen, een korte broek en sandalen. Kortom niks was goed aan de kledingkeuze die zij met zorg uitzocht. De lange spijkerbroek draagt hij om zijn knieën te beschermen. Evert is een rouwdouwer die graag kruipt en nog wel eens struikelt. Jolanda heeft geen zin om elke week een nieuw broek te moeten kopen omdat Evert weer eens een broek heeft weten te slopen. Ze vind dat zonde van het geld en de grondstoffen. De spijkerbroeken van Evert kunnen tegen een stootje en dat wil ze zo houden. Jolanda was boos en gefrustreerd. Ze zoeken het maar uit, dacht ze. Als je hiervoor het schriftje gebruikt gaat dat ding niet meer mee. Toen zij later dit met de juf wilde bepraten was zij met stomheid geslagen. Net als diegene die met haar meeging. De juf was zo overtuigd van haar eigen gelijk dat er niks tussen te krijgen was en dat het net leek of Jolanda weer dat kleine meisje was dat bij de juf in de klas zat. Alleen deze juf kende Jolanda nog niet. Jolanda zou ten alle tijden het belang van Evert voorop stellen maar de eerste indruk was wel gezet. Of beter gezegd er in geslagen......#JolandaenEvert

Grote neuzen en puntoren

Moest mij natuurlijk weer overkomen. Wil je nietsvermoedend met iemand op de foto, staat er weer zo'n tekenaar klaar om het vast te leggen. #cartoon #strip #oomroon #soofje #diniez #diniedezeeuw #humor #ronaldkroon #groteneuzenenpuntoren #stripwereld #stripbeurs  

Enschedekiektmee

#Reiger Close up.

Dana

#100dagen  Ingevallen wangen bang blikkende ogen vol vrede verlangen inborst totaal omgebogen Ze kan amper horen haar zicht is minimaal ze ligt daar zo verloren was ooit zo kil als staal nu zo broos, zo breekbaar grijpt ze naar 't vergeven Ik sta twijfelend dicht bij haar zoekend naar medeleven In het duister van haar pupil lees ik enkel wat ik wil -Jij hebt genoeg geleden je kent dit maar al te goed dapper heb je gestreden had ik maar half je moed- Mijn ogen antwoorden fluisterzacht -ach moeder, 'k had geen keus spaart u uw eigen kracht dan komt het goed, echt, heus- Maar wanneer haar lippen wijken wil ik het niet horen durf ik slechts met hoop te kijken en steek vingers in mijn oren. #100dagen -6- Read more

Dana

Moet ik vechten, vluchten of bevriezen?' 'Bekijken het op door een andere bril, andere invalshoeken laten je het object leren te waarderen. Ook al zijn abstracte kunstwerken niet je ding. Met een vlucht zie je weinig wat je achter je laat. Als je bevriest, ben je tot niets meer in staat en vechten is alleen te doen wanneer je het raamwerk vergroot.' 'Wat is daar het voordeel van dan?' 'Je zit nu in een stadium van een zoogdierenbrein. Het vergroten van je raamwerk brengt je weer in je mensenbrein. Mensen zijn in staat om na te denken, te relativeren, oplossingen te vinden door logisch te redeneren. En dat gecombineerd met vechtlust is constructief. Knokken buiten dat venster is meestal destructief.' 'Hoe kan ik mijn raamwerk vergroten?' 'Probeer een traumatherapie.' 'En de pijn opnieuw beleven? Dank je, dan liever een zoogdierenleventje.' #140w #kunstwerk #uitdaging 140w Februari KUNSTWERK Read more

Hans van Gemert

Een nieuwe aflevering van het #vervolgverhaal van Dewaputra en Hans van Gemert. Lees hiervoor: Dewaputra Wat James Bond kan, kan ik ook Read more 'Ja mijn beste Macaroni, dank zij mij is America great again.' Voorzichtig nipt Donald van het glas dat hij in zijn handen heeft gekregen. 'Onze spullen zijn het beste, onze sporters zijn het beste, ook onze kunstenaars en zelfs onze filmindustrie. Het beste van allemaal, en dat allemaal dank zij mij.' Terwijl Melania in lichte wanhoop haar ogen omhoog draait neemt Donald een nieuw slokje. 'Neem nou onze James Bond, dat is toch het voorbeeld van een succesvol Amerikaanse geheim agent.' De opmerking 'ik dacht dat het in werkelijkheid een Engelsman was', wordt met een resoluut 'fake news' van de hand gewezen. 'Bovendien kan alleen een Amerikaan dat soort stunts doen.' Precies op dat moment vliegt een speedboot het water uit om even later midden tussen de verbijsterde passagiers van de rondvaartboot te landen. 'Dat zeg ik, een Amerikaan natuurlijk.' (c) 2020 Hans van Gemert Deze aflevering van het vervolg#verhaal past in de 140-woorden-uitdaging van deze maand, gehost door Dewaputra. 140w Februari KUNSTWERK Read more

Hans van Gemert

De handschoen opgenomen: een #tritriplicata. Gedachten Wervelend om mijn hoofd Als vlinders in een bloementuintje Soms even neergedaald Op papier (c)2020 Hans van Gemert Dit #gedicht is een tritriplicata. Wat een tritriplicata voor een #dichtvorm is? Lees het hier in deze blog van Arjantupan: Lieve dichters, probeer deze nieuwe dichtvorm! Read more

Rachel

Het eiland op deze foto is afkomstig uit de uitdaging ‘Beeldend schrijven’ van Sophie Hilhorst. Het is een van de links voor dit verhaal. Lees maar snel verder wat ik bedoel… Wat te doen in de storm? Het stormt. We kunnen naar zee en dan lekker uitwaaien. Houd je schoenen aan, want stel je voor dat ze wegwaaien als je ze in je hand houdt. Je zal op je blote voeten op de fiets naar huis moeten of op de scooter, de motor, met het openbaar vervoer of lopend. Gegarandeerd dat je een probleem krijgt met je voeten. Ik denk dat ze je voor de rest van je leven zullen haten om wat je ze aangedaan hebt. Dus… ga je naar het strand en wil je je voeten verwennen met een zeewaterbad? Stop dan vooral je schoenen en sokken in een rugzak en zorg dat die goed dicht is en stevig op je rug zit. Dus niet losjes over één schouder laten hangen; dan heb je kans dat de rugzak van je afglijdt, of nog erger… je stijgt op. Ook dan zullen je voeten overigens niet blij zijn en heb je heel wat aan ze uit te leggen. Meegenomen in de storm  Zie je het al voor je? Schoenen uit, sokken uit, alles veilig opgeborgen in de rugzak. Je hebt je nog zo voorgenomen om die rugzak inderdaad over je beide schouders te hangen. Opeens is daar die windvlaag. En het is niet zomaar een windvlaag. Nee, deze heeft megakrachten en voor je het weet word je met rugzak en blote voeten opgetild. Je gaat hoger en hoger en verder en verder. Het enige wat je nog kunt is je stevig vasthouden aan je rugzak en maar hopen dat je ook weer op de aarde terechtkomt. Je hoopt en je bidt, de tranen waaien van je wangen af. Op z’n minst denk je dat het nu afgelopen is en dat het einde nabij is. Je ziet niet meer hoe dit nog goed moet komen met je. Je hoopt maar, dat je in ieder geval ergens gevonden wordt, dood of levend, zodat je familie op de hoogte kan worden gesteld. Alleen - met je voeten - op het eiland  Het loopt allemaal anders dan je had bedacht. Je hebt uren in de lucht gehangen, bent in shock. Je weet van voren niet meer dat je van achteren leeft, maar dan begint er iets te veranderen. De wind neemt af en er komt land in zicht. Je gelooft je ogen niet. Je wordt zachtjes neergezet op zacht, warm zand. Je begint heel langzaam bij te komen van je avontuur. Het warme zand en de zon op je huid doen je goed. Je voeten die al aan het afsterven zijn van de kou, beginnen langzaam weer tot leven te komen en wat warmer te worden. Ze waren diep bevroren en nog kouder dan de rest van je lichaam. En ja, ze haten je! Ze hebben het ijskoud en doen onvoorstelbaar veel pijn. Maar… hoe warmer ze worden en hoe meer leven er in ze komt, hoe gelukkiger ze worden. De haat maakt plaats voor liefde. Ondertussen kan je nog niets anders dan daar op het warme zand liggen. Je hersenen beginnen weer meer tot leven te komen en de rest van je ledematen wordt zo ondertussen ook warmer en warmer. Dat wil niet zeggen dat ze nu een normale lichaamstemperatuur hebben. Nee, je bent nog steeds steenkoud, maar je overlevingskansen nemen zo langzamerhand toe. De man in het wit en de storm  En dan opeens zie je, dat er iemand naar je toe komt varen. Hij meert zijn boot aan vlakbij de plek waar jij ligt en springt soepel de boot uit. Het is een man met sportieve kleding aan in smetteloos wit. Hij heeft een witte broek aan die tot zijn knieën komt, een mooi wit poloshirt. Hij draagt witte sneakersokken en uiteraard ook witte sportschoenen. De man zelf heeft een donkere huidskleur. Zijn huid heeft een mooie bruine kleur die niet van de zon afkomstig is. Je beseft dat of het einde nu elk moment kan komen, of je redding nabij is. Dan zie je zijn warme glimlach en een stem die zegt dat alles goed komt. Hij knielt bij je, legt zijn handen op je hoofd en begint in een vreemde taal te spreken. Je hebt geen idee wat hij bedoelt en wat je moet. Je bent hevig verward, maar bent nog steeds niet in staat om te antwoorden. En zo warm ben je nou ook nog weer niet, al merk je dat je nu wel vrij snel opwarmt. Opeens voel je een intens warme gloed door je hele lichaam gaan. Het begint bij je hersenen en je voelt het letterlijk door je hele lichaam gaan en het blijft warm op de plekken waar het komt. Je merkt dat je je ledematen weer wat kunt bewegen. Je voelt de kracht in je lichaam terugkomen. Je voeten beginnen te jubelen en te juichen. Ze worden sterk. De man loopt naar de boot en komt terug met een stoel en een grote koelbox. Hij zet je in de stoel en haalt fruit en een beker vocht uit de koelbox. Het vocht is een soort milkshake die naar aardbeien smaakt. Het blijkt een soort krachtvoeding te zijn en je voelt je krachten meer en meer terugkomen. Ook het fruit dat hij je geeft smaakt voortreffelijk en je komt helemaal bij. Je kijkt om je heen en komt erachter dat je op een prachtige plek bent beland en dat de zee azuurblauw is. De man pakt je hand en richt je op uit de stoel. Na de storm zijn je voeten weer blij   Je komt erachter dat je voeten je gewicht kunnen dragen en de liefde is weer volkomen. Je haalt je schoenen en sokken uit je rugzak en trekt ze aan. Wat zitten die lekker. Je begint een beetje heen en weer te lopen en je krachten zijn terug.  Je wilt de man bedanken, omdat hij je leven gered heeft en draait je om de kant op waar je hem voor het laatste gezien hebt, maar hij is spoorloos verdwenen. Zelfs zijn boot is in de verste verte niet zichtbaar. Hij lijkt wel van de aardbodem verdwenen. Je begrijpt er helemaal niets van, maar dan herinner je je een verhaal over engelen, die in opdracht van God van alles voor mensen doen. Je ogen worden geopend. Je bent geholpen door een engel. Je valt op je knieën en dankt God uit de grond van je hart, dat Hij je leven gered heeft. Hoe je thuiskomt zie je wel weer… Dat is van later zorg. Eerst maar eens een plaats zoeken om te overnachten, erachter komen waar je bent en je familie op de hoogte stellen van je avonturen. De komende maanden blijf je hier om God te dienen met je leven.  En toen werd je wakker en besefte je dat het maar een droom was. Maar je leven is voorgoed veranderd en je houdt voortaan je schoenen aan als je tijdens de storm gaat wandelen. Je weet maar nooit…  Lees meer Gestoorde dronken bevers De grote Kunstenaar Het bijzondere rode glaasje Ali, Susanne en het aapje Bokita #storm #eiland #voeten #kortverhaal #schrijfuitdaging Wil je ook meeschrijven, maar ben je nog geen lid van Yoors? Meld je dan hier aan… Inloggen

Ingrid Tips en meer

LentezonAlles komt weer tot bloeiHet seizoen waar ik mij op verheugVele anderen ookGenieten. Geschreven n.a.v.: Lieve dichters, probeer deze nieuwe dichtvorm! Read more Zo ook deze: Watervrees (tritriplicata) Lees meer Meer van mij over Lente, in een andere dichtvorm:     https://yoo.rs/nl/tipsvaningrid/blog/gedicht-lente-1491813723.html?Ysid=8138  Acrostichon Lente  Acroteleuton: Lente Lente (25je) Lente (Stanza gedicht) Lente (Tanka) Mesostichon: Lente Rondeau: Lente Telestichon Lente, wat een heerlijk seizoen  Gedicht: Lente    Gerelateerd: 60+ Posts over lente Recepten, verhalen, gedichten, creativiteit, kortom: van alles in het thema Lente Dichtvormen op Yoors En dat zijn er best een aantal! Verzameling gedichten van Ingrid Tips en meer De lijst groeit... Bron afbeelding: Larisa Koshkina op Pixabay #tritriplicata   #dichtvorm   #lente

Ingrid Tips en meer

Zingt u allen even mee? Een heerlijke week gewenst iedereen!https://youtu.be/ChNNqKska4E #liedjevandedag #monday #maandag #themamasandthepapas