Al is het 15 jaar geleden. Elke dag denk ik nog wel even aan haar. De lieve schat. Een hart van goud. Mijn mama, mijn vertrouwenspersoon, mijn rots in de branding, mijn energie bom, mijn lieve mama. Ze kende mij, als geen ander. Elke week bracht ik bloemen voor haar mee. Daar genoot ze zo erg van. Niets was haar teveel. Samen koffie drinken, of samen naar de markt. En dan samen lunchen. Nooit was ze mij teveel, en nooit was ik haar teveel. Alles kon ik aan haar kwijt. Zonder oordeel, luisterde ze mijn verhalen aan. Een moeder, een mama. Oh, God wat mis ik haar.

Mijn mama, ik mis haar nog elke dag.