roman

De dag erna.

Voorzichtig komt het besef dat ik wakker aan het worden ben. Wazig en nog wat verward doe ik mijn ogen open. Het licht in de kamer is scherp, hierdoor knijp ik mijn ogen tot spleetjes. Ik kijk naar mijn buik en voel er voorzichtig aan. Iedere ochtend als ik wakker wordt wrijf ik als eerst er over heen om mijn meisje te begroeten. Dat zal nu anders gaan, want sinds gister is mijn dikke buik weg en heeft hij plaats gemaakt voor een zeer on aangenaam gevoel vanaf net boven mijn navel tot aan mijn tenen. Alles rond om mijn buik, onderrug, stuitje en schaambeen is beurs, ik heb spierpijn en mijn benen zijn zwaar, als of ik de marathon heb gelopen op mijn blote voeten. Dan komt het besef, "waar is mijn meisje?"



Haastig ben ik op zoek naar die rode knop op dat kastje wat aan het bed hangt als ik de zuster nodig heb. Na de nodige graai werk heb ik hem gevonden en weet niet hoe snel ik op de knop moet drukken.



De zuster komt de kamer binnen lopen. 'Goeden morgen mevrouw de Konink. Ik ben de hoofd zuster, mijn naam is Carla, waar kan ik u mee helpen?' Ik kijk haar vragend aan. 'waar is mijn dochter, waar is Josje?'. 'Mevrouw de Konink u lag zo heerlijk te slapen dat wij Josje bij ons hebben om haar in de gaten te houden, zodat u tot rust kunt komen, maar als u wenst breng ik Josje bij u zodat u kan gaan genieten van uw baby. Wat heeft ze al een prachtige bos met blonde haren. Dat past zo mooi bij haar groene ogen. Ze is een zeer tevreden meisje. Zal ik haar brengen?'. Graag, knik ik naar zuster Carla. 'Maar zou ik eerst naar de wc mogen?' De zuster twijfelt geen seconde en helpt mij om naar het toilet te gaan.



Na het toilet bezoek komt zuster Carla mijn Josje brengen. Ze houd haar vast als of het haar klein kind is. Ze heeft haar op de arm en kijkt haar vertederend aan. Doordat zij Josje aankijkt valt er een lange grijze lok achter haar oor vandaan die ze zachtjes weg blaast voordat ze mij mijn lieve, mooie dochter aan geeft.

#roman #schrijven #cursus #studie #wordtvervolgd