Hallo, leuk dat je dit leest.
Mijn blogs zullen gaan over mijn periode als jongere. Ik was 11 toen mijn vader overleed. Wat doet dat met je als kind en jongere? En hoe kijk ik daar nu twintig jaar later tegen aan?

De blogs zijn stukjes van mijn verhaal. Mijn zoektocht naar volwassen worden. Een verhaal over rouw, depressie, conversie, automutilatie, suïcidaliteit en opname in de psychiatrie. Een verhaal waarin in al mijn problemen vaak het thema rouw maar half gezien werd. Ik zelf wist het ook niet, want na een paar jaar is het verlies, het verdriet en de rouw toch wel over?

En nu zoveel jaren later voel ik het belang om het naar buiten te brengen. Omdat rouw nog steeds vaak een ondergeschoven kindje is. Hoe ga je als volwassene, docent, hulpverlener, naaste om als een jongere te maken heeft met verlies? En hoe ga je zelf als jongere hier mee om als het op jouw pad komt? Iedere jongere en ieder mens rouwt anders. En toch heb ik zelf ook gemerkt hoe anders het verhaal ook is, er is ook herkenning.
Dit verhaal gaat over mijn rouwproces en hoe ik daar nu op terug kijk. Wat had ik toen eigenlijk nodig gehad? En ondanks iedere jongere die iets soortgelijks mee maakt daar anders op zal reageren, geven mijn blogs hopelijk een inkijkje in de complexe wereld van jongeren en rouw.

Hier ben ik