Bijzonder moment

Speciaal! Juist omdat het zo “normaal” is….

Het is een zonnige zondagmorgen. Ik zit met mijn man en kinderen aan tafel. Elke zondagmorgen eten wij een taartje met elkaar, een jarenlange traditie die ik heb overgenomen uit mijn jeugd…een gewoonte die wij er nog lang in hopen te houden. Een mooi moment met alle kinderen rond de tafel. We praten met elkaar over van alles en nog wat, maar we praten vooral allemaal door elkaar heen. Het is een gekakel van jewelste. Een heerlijk moment waarop ik als moeder geniet van de rijkdom die ik heb; zes prachtige kinderen!

Vlakbij mij aan de kop van de tafel staan twee kinderstoelen naast elkaar. In die kinderstoelen zitten onze twee kleine boefjes. Twee kleine mensjes tussen allemaal pubers en volwassenen.

Vlokken

Daniël eet géén taartje, dat durft en kan hij nog niet. Hij eet nog steeds alleen maar vloeibaar eten. Om hem ook iets lekkers aan te kunnen bieden geef ik hem vlokken. Vlokken smelten in zijn mond en dat vindt hij zó heerlijk dat hij wild begint te fladderen met zijn armpjes als hij ziet dat ik het pak uit de kast pak. Razendsnel heeft hij zijn vlokken op en wil nog veel meer! Het wordt een spelletje; elke keer wijst hij met zijn kleine vingertje gebiedend naar de kast waar de vlokken in staan. Praten kan hij niet, maar wijzen kan hij sinds een paar weekjes wél. Soms handig, meestal niet. Hij verwacht dat wij meteen beginnen te rennen als hij commanderend zit te wijzen.

Schateren

We zitten gezellig te praten als Daniël opeens hard begint te schateren. Wij kijken hem verbaasd aan. Hij begint steeds harder te lachen en wij proberen te achterhalen waar hij zo blij van wordt. Hij heeft zijn blik nergens in het bijzonder op gericht. Meestal kijkt hij nadrukkelijk een bepaalde richting op, zodat wij begrijpen wat hij bedoelt, maar deze keer hebben wij geen idee waarom hij zo blij is. Het gelach stopt even, maar na een paar seconde begint hij opnieuw zo hard te schateren. Zijn lachbui is zo aanstekelijk dat wij al gauw allemaal hard met hem meelachen. Een bijzonder vrolijk moment. Opeens begrijp ik waarom hij telkens begint te schateren. Hij heeft de hik! Dat vindt hij zo’n leuk gevoel dat hij het uitschatert. Bij elke hik opnieuw een aanstekelijke lachbui..

Wat is het toch een heerlijk mannetje! Een heel normale moment werd door zijn vrolijkheid een speciaal moment! Hij maakt met zijn bijzondere kijk op de wereld ons leven zoveel mooier! Hij laat ons zien dat je kunt genieten van de kleinste dingetjes.

Lekker naar de hei

Omdat het zulk prachtig weer is, besluiten wij om naar de heide te gaan. Even lekker wandelen en van de natuur en het prachtige weer genieten!

Eenmaal op de heide aangekomen laten wij hem lekker rondrennen. Hij fladdert voor ons uit. Een prachtig gezicht. Net een lammetje dat voor het eerst losgelaten wordt. We genieten met elkaar van de wandeling en van de kleine blije kinderen die voor ons uitrennen.

500 schapen

Na een tijdje komen wij langs een schaapskooi. Het geblaat van 500 schapen en lammetjes komt ons tegemoet. Daniël houdt enorm van beesten en rent op het geluid af. Heerlijk om te zien hoe blij hij wordt als hij diertjes ziet. Hoe dichter hij bij de dieren kan komen, hoe beter! Hij is voor veel dingen bang, maar voor dieren totaal niet! Met zijn vingertje prikt hij op de kop van een schaap. Het volgende moment verdwijnt zijn vingertje in de neus van het schaap…jakkes!! Hij gaat verder op onderzoek uit.

Te voorzichtig

Ik ben niet zo’n held en als ik zie dat hij zijn vinger in de bek van het schaap laat verdwijnen vind ik het tijd worden om in te grijpen. Ik had mij voorgenomen om eens goed op mezelf te letten na het lezen van het spraakmakende artikel over té voorzichtige ouders. Dat artikel ging over mij; ik ben die voorzichtige moeder, die moeder die alle gevaren voor wil zijn. Ik denk teveel, probeer in het hoofd van een kind te kruipen en te bedenken wat de volgende stap zou kunnen zijn en wat het gevaar van die stap zou kunnen zijn. Daar wilde ik mee stoppen…dat was tenminste mijn vaste voornemen! Maar het helemaal loslaten lukt me echt niet…Toch maar dat handje bij de bek van het schaap vandaan…ik gun hem namelijk een leven met twee complete handen…Is dat slecht of overbezorgd van mij? Het zij zo!

Perfect normaal moment

“Mehmeh”…Daniël heeft een goed gesprek met een schaap en imiteert zijn geblaat. Nog zoiets bijzonders! Hij begint klanken na te doen, een stap in de goede richting! Kijkend naar mijn kleine genietende mannetje bedenk ik dat dit eigenlijk een heel “normaal” moment is. Een gezin wat van het lekkere weer aan het genieten is. Dat er zorgen om Daniël zijn is niet te zien. Of toch wel? ….Het fladderen van blijdschap, niet terugpraten als wij tegen hem praten, een eigen taaltje brabbelend en het opgaan in zijn eigen wereldje..Zou het andere mensen zijn opgevallen..? Ach, voor ons was dit een perfect “normaal moment”! Een moment met een gouden randje! En daar genieten wij gewoon extra van..want zometeen als wij thuiskomen zullen we weer met beide benen op de grond moeten gaan staan; dan is daar weer het moeizame badritueel en het afwijkende eten…

Maar wij klagen niet, want hij is zo geduldig en tevreden..Zo blij met alles om hem heen, zo gelukkig kan alleen hij maar zijn. Dit maakt hem zo speciaal voor ons😍.

Liefs Rita