Wendy

Elke dag wachten. Zoals in mijn vorige blog al vermeld heb ik dus een penpall in Amerika. Hij zit in de gevangenis en heb hem via een website over het schrijven naar gevangenen ontmoet. Zijn echte naam noem ik niet maar laten we hem voor het gemak Bob noemen. (Dat is het eerste wat in me opkwam) :)Bob is 28 jaar. Heeft 2 kinderen bij zijn ex en heeft een familie waar hij zielsveel van houd. Zijn hobbys zijn tekenen en alles van de wereld ontdekken. En sinds 2 jaar is zijn hobby nu ook het schrijven naar mij. - een 22 jarige vrouw woonend in een klein dorpje in het kleine Nederland met allerlei andere gewoontes dan hij heeft-. Hij vindt het te gek om mij alles over Amerika te leren en ik leer hem graag iets over Nederland. Inmiddels weet hij wie Sint & Piet zijn, hoe ons koningshuis er uit ziet en wat we hier vooral doen. Voor zijn verjaardag afgelopen jaar heb ik via Ebay een boek 'Dutch for Dummies' voor hem besteld en laten leveren. Hij is er gek op en af en toe mag ik hem overhoren in de brief. :)Engels is voor mij een tweede taal maar ook ik leer altijd bij.Waar ik wel mee zit is dat hij natuurlijk weinig te doen heeft in zijn cel. Hij kan makkelijk tijd maken om mij een lange brief te schrijven van 4 kantjes. Dit is altijd met de hand geschreven.Ik daarentegen heb het ook erg druk met mijn studie en huishouden. Ik kan niet altijd tijd maken om terug te schrijven. Hier voel ik me schuldig in maar hij zegt dat hij het begrijpt.En oh wat kan hij prachtig schrijven. Hij gebruikt prachtige woorden in de mooiste zinnen. Voor hem is het wachten op 'parole'. Dit betekend dat hij ieder moment voor kan komen en daarbij wacht hij op mijn brieven.Elke dag check ik de status van zijn parole. Dit kan je online checken. Het is wachten op een 'accepted' of 'denied'

Wendy

De man achter tralies. In deel 1 van mijn verhaal kon je lezen waarom ik zo graag naar Amerika wil. Een belangrijke reden is omdat ik iemand heb ontmoet om wie ik enorm veel geef. Ik heb hem nog nooit in het echt ontmoet en hij kan mij ook niet Googlen. Via een website kan je in contact komen met mannen en vrouwen in de gevangenis is Amerika. Het leek mij erg intressant en zocht een jonge man uit die qua intresses, hobby's en uiterlijk wel een goede penpall leek. Hij komt uit Texas. Wat niet zo gek is want 1 op de 3 personen in Texas zit in de gevangenis. Ik kon ook zien wat hij had gedaan. (Niet tot in detail in ieder geval) maar een gewone omschrijving. Het was geen ernstige misdaad en hij zou binnen 5 jaar vrij komen. Ik begon met schrijven en 2 weken later kreeg ik een brief terug. In het begin was hij wat terughoudend. Wat moet een Nederlands meisje van 20 nou met een gevangene in Amerika?  3 dagen later kreeg ik nog een brief. Hij had met zijn zus gepraat en zij was al eens hier geweest en erg enthousiast. Dit maakte hem ook wat opener en enthousiaster. Sindsdien bleven we schrijven. We hebben onze eigen to-do list die we telkens aanvullen en terugsturen. Things to do in The Netherlands en Things to do in U.S.A. staat er op. Ik heb contact met zijn moeder via Facebook en ook hebben de man en ik al eens kunnen praten via een soort prison skype.Deze maand kan hij elk moment voorkomen en maakt hij kans op vervroegde vrijlatig. Ik bid elke dag voor hem... het is een goede jongen.Ooit gaan we elkaar ontmoeten.

Wendy

Mijn droom.  Binnenkort ga ik de reis van mijn leven maken. Ik ga rondreizen door de U.S.A. Van kleins af aan had ik al een fascinatie voor Amerika. Ik keek naar Amerikaanse series en vergeleek dit met mijn eigen leven. Alles wat met Amerika te maken had vond ik cool, want alles wat zo groot en alles zag er zo leuk uit op tv. Daarom was het ook niet zo gek dat ik een beetje teleurgesteld de middelbare school inliep op mijn eerste dag. Mijn verwachtingen van een middelbare school kwamen totaal niet overeen met een real American Highschool. Er waren geen grote groene lockers aan weerszijde van de gangpaden. Er was geen kantine waar iedereen een dienblad kon pakken en een hoopje aardappelpuree en een puddinkje kreeg van een norse - iets te dikke vrouw - met een schortje en een haarnetje op haar hoofd. Er ging geen harde bel waarbij iedereen gillend het klaslokaal uit renden. Nee, de middelbare school in Nederland lijkt niet op de Highschool in Amerika. Je hoort mij trouwens niet klagen. Ik ben erg tevreden met de manier van lesgeven hier in Nederland. Het was gewoon niet zoals ik het verwachtte. Een aantal jaar geleden wilde ik door deze fascinatie voor Amerika nu eindelijk er naartoe. Zo gefascineerd en vooral jong en naïef als ik, ben ging ik sparen. En nu is het dit jaar eindelijk zover. Ik ga rondreizen. Met (waarschijnlijk) een vertekend beeld van mijn reis, ga ik mij voorbereiden. Ik zie het voor me. Met een cowboyhoed op, rijdend in een oude camper of stationwagen over een onverharde weg met aan allebei de kanten van de weg niks dan alleen maar uitgestrekte goud-rode landschappen. Aan een stuk door rijden, uren lang. Ik keek naar hoe de Amerikanen praatte. Ik onderzocht naar welke muziek ze luisteren en hoe ze denken. Maar er is nog één belangrijke reden waarom ik zo geïnteresseerd ben geraakt en waarom ik er naartoe wil. Die reden vertel ik je de volgende keer! 

Wendy

Het begin. Je zit thuis. Verveelt je. De was en strijk is gedaan en heel de dag tv kijken geeft je een moedeloos gevoel. Je wilt iets gaan ondernemen. Iets waar je vrolijk van wordt en waar je jouw waardevolle tijd in kan steken. Een bedrijf opzetten? Een leuke nieuwe hobby? Prima, maar waar begin je. Creativiteit is op sommige momenten ver te zoeken. Hoe laat je je inspireren en hoe zet je het om in een idee, een product en een succes? Dit artikel niet perse over het bedenken van een idee, maar eerder over een frisse blik krijgen en open staan voor invloeden van buitenaf.  Afstand. Wat doe jij achter je computer en waarom tik je driftig op je telefoon en scroll je door allerlei Social Media? Denk je dat daar het idee ineens opduikt? Je hebt het mis. De ideeën die je op het internet tegenkomt zijn slechts ideeën van iemand anders. Natuurlijk kan het invloed hebben op jouw creativiteit, maar vaak dreigt stress de overhand te hebben na een dagje surfen op het net. De invloeden van het net zijn namelijk in overvloed en ben je intensief aan het zoeken, bedenken en nadenken tegelijk dan kan jouw brein dat niet aan en dan geef je het uiteindelijk op. Resultaat: je draait nog een wasje weg en zet je Netflix weer op met een zak chips. Maar hé. Misschien is dat wel het beste wat je kunt doen. Niet nadenken over jouw idee. Zet een goede documentaire op en ga rustig kijken. Het educatieve in de film werkt perfect in combinatie met jouw ideeëndrift. Mocht je na de film nog niks hebben bedacht. Maak je geen zorgen. Bedenk dat je in ieder geval nu wel wijzer bent geworden door deze documentaire.  Of ga een heerlijke wandeling maken. Doe oortjes in en laat jouw lievelingsmuziek je wegvoeren in je eigen wereld. Let wel op de omgeving. Wellicht handig om op een plek te gaan wandelen waar weinig verkeer en ruis is zoals bijvoorbeeld het bos of het strand. Laat je niet afleiden door andere mensen. Ideeën komen vanzelf.  Brainstorm. Heb je het idee dat wandelen en Netflixen je niet zal helpen dan kan je natuurlijk nog agressief gaan brainstormen waar absoluut niks mis mee is. Doe dit samen met degene waar je je hobby of bedrijf mee wilt gaan uitvoeren. Let op: gebruik geen internet en leg je telefoons weg. Pak liever een groot vel papier en een stift waar je al je gedachtes op los kan laten gaan. Het internet ga je pas gebruiken als jouw idee is ontstaan.  Quote There is no such thing as bad ideas. Just poorly executed awesome ideas. Damon Salvatore  Geef niet op. Geen idee? Of wel een idee maar moeilijk uitvoerbaar? Geef niet op. Alle goede uitvinders, hebben te maken gehad met tegenslagen. Maar hadden zij opgegeven dan hadden we nu geen licht, vliegtuigen of computer en dan had je dit artikel niet gelezen. ;)