Ik ben Stephan Rietveld, en ik ben 29. Ik wil je één ding vertellen, lees dit aandachtig, wie weet heb jij er wat aan. Als je iets is overkomen, Ga stilzitten of mediteren of wat anders zodat jij rustig wordt, maar dan ook echt rustig. Kijk dan bij jezelf naar binnen als het ware. En kijk waar jij je prettig bij voelt. En onthou goed, deze beslissing hoeft echt niet snel want de kosmos geeft geen statiegeld op ingeleverde tijd die je eventueel zou over hebben. Hier ga je dan op dezelfde manier ideeën voor creëren om dat doel te bereiken. En onthou ook goed, voor bijna ieder geprobeerd mislukt idee ontstaat er waarschijnlijk weer een nieuwe. Want ideeën zijn net als gedachtes, ben jij veel met je gedachten bezig om te leven, blijven de gedachtes door je kop heen vliegen. Zelfde gebeurt met ideeën. Want denk maar eens goed na, als jij iets wou? Is dat ooit niet uitgekomen? En dan bedoel ik ook echt willen. Ik ging een jaar na het ongeluk terug naar het ziekenhuis waar ik weken in coma heb gelegen om de behandelde arts van toen te spreken. Haar bek viel werkelijk open toen ze me zag staan met een papier in mijn handen. Ik hoorde haar heel goed stotteren toen ze me vertelde dat ik eigenlijk voor haar een wonder was. Want ik was lopend, met de motor naar Maastricht gereisd en had op dat moment een buikje. Toen liet ik haar dat papiertje lezen wat ik vast had. Waar in stond dat ik hoogstwaarschijnlijk niet meer zou kunnen lopen en dat ik ook niet meer zelfstandig zou kunnen eten. En hoe komt dit denk je. Na het ziekenhuis in Maastricht ben ik 4 weken naar Leijpark in Tilburg geweest om weer bewust te worden. Waar ik werd voorgesteld aan mijn moeder, mijn vader en mijn tweeling broertje en zusje. Hier liet mijn moeder een foto zien van mijn motor die ik de vrijdag voor het ongeluk had gekocht dat maandag gebeurde op 2 juli 2007. Toen is er bij mij iets ontstaan besef ik me al een langere tijd, liefde voor passie. En dat ik kneiterhard mijn best ging doen om te zorgen dat ik weer motor kon rijden. En toen ik weer thuis kwam een weekendje tijdens de revalidatie ging ik op mijn motor zitten. Mijn rechter arm bewoog niet. Ben geholpen om uit de rolstoel te komen waar ik inzat omdat mijn rechterbeen nog niet volledig, zoals ik het wou, werkte. De motor werd dit te man vast gehouden. En ik kon tijdens het zitten op het zadel niet eens mijn stuur vasthouden. Onthou: WAAR EEN WIL IS, IS EEN WEG. ALS JE MAAR BLIJFT ZOEKEN EN PROBEREN. Vergelijking. Vroeger hadden ze geen navigatie of kaart toch? Die mensen gingen ook de hele wereld rond en kwamen op de bestemming, omdat ze dat echt wouden.