Een koldersprookje

Een tropische vlucht


Noodgedwongen moest het drietal op zoek naar nieuwe woonruimte.
‘Prrrrt!’
‘Hans, was jij dat?’
Hans kleurde rood tot achter zijn oren. ‘Dat is jouw schuld, Grietje. Heksenstoofpot leidt tot heksenwindjes!’
‘Zeg maar gerust heksenscheten. En ze stinken behoorlijk!’
De tropenkolder volgde hen op steeds grotere afstand tot hij ze uiteindelijk helemaal uit het oog verloor. Hij dwaalde alleen verder tot hij tenslotte een ander huisje in het bos tegenkwam. Hij klopte aan en hoorde een oude krakende stem zeggen: ‘Trek maar aan het touwtje, dan gaan de deur vanzelf open.’
De kolder ging naar binnen en zag grootmoeder zuchtend en zwetend in bed liggen.
‘Waar heeft u last van?’ vroeg hij.
‘Het is zo warm ineens. Het lijkt wel of we in de tropen zitten.’
Schuldbewust vroeg de kolder of hij haar ergens mee kon helpen.
‘Mijn kleindochter wordt vermist.’



Loading full article...