Zuurpruim

Zuchtend en kreunend komt onze middelste van zeven jaar ‘s morgens naar beneden, om vervolgens achter zijn #chromebook neer te ploffen met een gezicht alsof ik hem net gedwongen heb om de meest zure pruim ooit te moeten opeten. Nog voordat ik goedemorgen heb kunnen zeggen ontploft hij al. Ik heb afgelopen week gemerkt dat het niet uitmaakt of ik “Taal, Rekenen of welk schoolonderwerp” aanbod laat komen, alles wat met school te maken heeft veroorzaakt hetzelfde gedrag. Voor de visueel ingestelde mensen: Stampvoeten, boos en heen en weer lopen in huis net alsof hij bij het leger zit en aan het marcheren is. En hij zal ook zeker niet vergeten om zijn stem te verheffen, zodat ze het drie straten verderop kunnen horen. Ik ben blij dat mensen verzocht is om zoveel mogelijk thuis te blijven in verband met Corona, want les geven aan drie jongens heb ik me handen al vol genoeg aan. Boze buren kan ik er echt niet bijhebben op dit moment. Maar elke dag weer redden we het om het lijstje netjes afgewerkt te krijgen die de juffrouw ons heeft meegegeven, maar man… man… wat een hels karwei is het soms!

Wat? Dit is toch normaal..

En dan denk je dat bovenstaand verhaal al erg was, dan heb ik het er nog maar over één van de drie gehad, we hebben er ook nog één van negen die achter zijn #chromebook hangt, het liefst nog in pyama en niet begrijpt waarom ik zo onredelijk bent. Zijn woorden! Tsja.. ik begrijp het hoor, in de klas mag je natuurlijk ook onderuit hangen op je stoel, in je pyama, ongewassen en hoef je ook echt geen actieve houding aan te nemen. Zal ik het weer visueel maken voor je: Pff… zucht… steun… stamp stamp stamp.. bam deur van de slaapkamer dicht… en na 10 minuten komt hij naar beneden, zomaar aangekleed en gewassen en er is zelfs een kam door zijn haar gehaald. Maar ik hoef niet te zeggen hoe knap ik het vindt, want dan krijg ik een brutale mond toe.

We overleven de dagen!

Maar toch ondanks de diverse #woede -uitbarstingen van de twee oudste kinderen die op een dag gebeuren, en de emotionele breekpunten die ik doormaak geniet ik ervan dat ze thuis zijn. En de paar uur schoolwerk die ze hebben overleven we tot nu toe nog elke dag en na het schoolwerk maken we het altijd weer goed door een ontspannende activiteit samen te doen, zoals een gezelschapsspel. Het valt voor de kinderen ook zeker niet mee, zonder vriendjes en vriendinnetjes en een juffrouw die verstand heeft van de lesstof.