Wandelen in mijn eigen Hoegaarden
![]()
Maurice GodefridiMidden in de zomer, het is half-oogst, een kruidenwandeling in mijn eigen Hoegaarden. We starten aan de St Gorgoniuskerk, wandelen de berg af richting Hauthem St Catherine, bij de nieuwe post en de oude brouwerij Loriers draaien we links af, om dan wat verder rechts omhoog een oude, maar nu gebetoneerde holle weg in te slaan.Knoestige Vlierstruiken bevolken zoals gewoonlijk de grachten op deze vruchtbare grond. Bijna boven vinden we op een akker nog bloeiende resten van de akkeronkruiden Klaproos en Korenbloem. Ook Echte kamille is hier van de partij. De geur is van een bedwelmende kwaliteit. Dit is de ‘Haupel’ (Appel) van mijn jeugd, vervloekt door de boeren en mijn vader. Maar voor mij is de herinnergeur van vroeger en de geneeskracht van vandaag onbetwistbaar. Ik word door de geur weer 50 jaar terug gekatapulteerd in de tijd. Naar de rand van de graanvelden waar ik tussen de stoppels mijn eigen kleine genoegens beleefde. Een soort de Witte in wonderland.
Maurice in Hauthem
Nu wandel ik weer even in Hauthem. We kruisen de kasseiberg, onze Col de Tour of de Kauterhof, en duiken de volgende holle weg in, hoger en smaller maar nu ook gebetoneerd. Hier stond 50 jaar geleden wel eens een woonwagen met gevaarlijke Bohemers. De angst en de magie van toen is nu helemaal verdwenen.Boven, uit de holle weg, op een zeer landelijk kruispunt zien we voor ons de huizen van Hauthem, maar achter ons vooral een mooi zicht op Hoegaarden met de dominerende, barokke St-Gorgoniuskerk op zijn eigen bergske.Hauthem St Katrine, het hoogste gehucht van Hoegaarden, waar ik tot mijn twaalfde woonde, mijn echt geboortedorp. Hier zo wandelen met anderen heeft iets bevreemdends, iets intiems. Alsof ik overspel pleeg. Hier ontmoeten 2 Moriskes mekaar.Nog steeds wonen er verre verwanten. Tantes, nonkels en neven. Snel, sluip ik, weggedoken in mijn jas, door het dorp. Voorbij het huis van mijn vroegere, onafscheidelijke vriend, voorbij de ‘kabin’ en mijn geboortehuis waar nu mijn tante woont, voorbij de oude graanmaalderij, voorbij de boerderij van een ruigere maar al lang dode vriend, voorbij de vroegere snoepwinkel van het dorp, waar toen nog een braaf knikkend negertje op de toonbank stond. Voorbij mijn ver verleden.
Kapelletjes in Hauthem
We glippen het dorp uit naar de Sint-Katrienkapel, waar vroeger de processie plaats vond. Bij de kapel kun je rechtsaf door een holle weg weer naar Hoegaarden. Maar wij wandelen nog even rechtdoor, voorbij de allerlaatste huizen van Hauthem naar de Marollenkapel. Er werd verteld dat een onderaardse gang van hier helemaal naar het klooster van Hoegaarden liepWij nemen niet de ondergrondse, maar duiken achter de kapel weer een holle weg in. Essen, vlieren en Esdoorns begeleiden ons, in de schaduw van deze struiken vinden we Hondsdraf en Maarts viooltje. De zilte en zoete geurgenoegens van vroeger en nu, brengen ons met enig draaien en keren terug in Hoegaarden en uiteindelijk in de Stoopkensstraat. Hier staat ook nu nog steeds die oude, vreemde schoorsteen, waar ooit lang geleden iemand inviel en gestikt zou zijn.Ja, jeugdherinneringen zijn altijd spannend. Maar de Stoopkensstraat is nu natuurlijk bekender omwille van zijn beroemde bierbrouwerij, in mijn jeugd een limonadefabriek. We wandelen door tot aan het brouwerijcafé, gevestigd in een van de oudste boerderijen van Hoegaarden, meer bepaald in de vroegere koestallen. In de gewelfde zoldering is de opening nog zichtbaar, waar ‘De Boer’ zijn stro naar beneden gooide. Wij drinken hier, ter afsuiting van de wandeling, nu geen koemelk maar wel een Verboden vrucht en een Witte van Hoegaarden.Ja, wandelen is meer dan je benen bewegen. Wandelen is soms zelfs meer dan het landschap beleven. Wandelen is ook een beetje thuis komen.
Toeristische informatie
De Sint-Katarinakapel
Een gotisch kerkje uit de 16 eeuw. Rond 1760 werd een klokkentoren en een sacristie bijgebouwd. De H. Katarina werd aanbeden voor de genezing van huidziekten (rad van Sint Katrien). Door de kapel is Hauthem ook even een bedevaartsoord geweest. Bij de kapel groeien er nog steeds planten zoals Stinkende gouwe en Viooltje, die ook bij huidkwalen gebruikt werden.
Sint Gorgoniuskerk.
Deze rococokerk in plaatselijke gobertangesteen, staat mooi op zijn berg en is dan ook vanuit de verre omgeving te bewonderen. Ze is zowel vanuit Meldert als van uit Tienen zichtbaar. In de kerk bevindt zich een mooie preekstoel en een houten ‘palmezel’, een beeld van Christus gezeten op een ezel. Deze ezel wordt op palmzondag van stal gehaald om in de bekende palmprocessie te paraderen. Wij, als kinderen, mochten op die dag onze gewijde palm langs de deuren aan de man en de vrouw brengen. En zo een zakcentje bijverdienen.
De Marollenkapel
Deze kapel (zie foto) moest het verkleinde model worden van de basiliek van Scherpenheuvel. Vandaar de naam: Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvelkapel. Marollen verwijst naar de oorspronkelijke eigenaar, het marollen- of bogaardenklooster in Hoegaarden. De kapel was in mijn jongere jaren, zeg maar 30 jaar geleden, helemaal vervallen. maar is ondertussen volledig gerestaureerd.We hebben hier een mooi uitzicht over de verre omgeving, de vruchtbare velden van Meldert, Tienen en Hoegaarden zelf.
#Hoegaarden #Hauthem #wandelenmetmaurice
