Unalome

We all have to make decisions in our lives, big ones and small ones. The tiny ones, what will I cook tonight and the live changing ones like will I get this surgery done? Most people tent to make decisions not with intuition but with heart and mind and ego. Do not get me wrong it is oke to make lists and write down the pro and cons, or just list them up in your head. Talk to professionals or family and friends, look on the internet. Read books, ask your spirit team or pray to the divine. It is all oke, think about it, talk about it! But do not forget about that gut first feeling you had about the decision and the question or situation at hand! Because that was probably your intuition your instinct telling you what to do! It is oke to listen to others but filter out what you need and believe and that make your own decision and stick to it! The soul. Listen to your soul it is talking to you! #intuition #whispers #soul #decisions #divine #family #soul #quotes  #quote  #whisper #ego #mind #heart           

Hans

#130km#verkeersdoden#rekeningrijdenCoalitie vindt een uitweg: 100 km/uDe coalitie is eruit: 100 km/u, maar er wordt ook in natuur ingegrepen. Er werden telefoongesprekken gevoerd tussen VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff en de andere fractievoorzitters. Hij wilde weten wat hij terug zou krijgen als de VVD toch akkoord zou gaan. Bij de anderen was toen duidelijk: die snelheidsverlaging komt er. Er wordt gesneden in het aantal beschermde natuurgebieden. Een wens van de VVD. Duidelijk is dat de VVD van de coalitiepartijen het meeste lijdt.In 2012 werd de maximumsnelheid in Nederland verhoogd naar 130 kilometer per uur op een aantal snelwegen. In 2016 kwamen daar een groot aantal snelwegen bij, waaronder 6 in Brabant. In datzelfde jaar bleek dat het aantal verkeersslachtoffers op 130-wegen was verdrievoudigd en dat de kans op een dodelijke afloop bij een ongeval hoger was op 130-wegen. In 2018 zijn in Nederland 678 mensen omgekomen bij verkeersongevallen. 65 meer dan in 2017 en dat is de grootste stijging van het aantal verkeersdoden in dertig jaar. De stijging was het grootst in de provincie Noord-Brabant, waar in 2018 150 verkeersdoden te betreuren waren ten opzichte van 98 in 2017.Ook op de A12 blijkt het aantal ongelukken sterk gestegen sinds de verhoging van de maximumsnelheid. In de jaren vóór de snelheidsverhoging in 2015 werden er gemiddeld 127 ongelukken geregistreerd, in de twee jaar daarna was dat gemiddeld 199.233 van de 678 Nederlandse verkeersdoden in 2018 waren inzittenden van een personenauto, 228 waren fietser, 54 voetgangers, 44 bestuurders van een scootmobiel, 42 motorrijders en 38 brom- en snorfietsers. Minister Cora van Nieuwenhuizen van Infrastructuur noemt de toename ‘slecht nieuws, dat helaas niet onverwacht komt’. Volgens de minister wordt het steeds drukker op onze wegen, fietspaden en snelwegen, en moeten ‘we met elkaar echt extra stappen’ gaan zetten.Tel uit je winst.Wordt rekeningrijden de volgende nederlaag voor de VVD ?Disclaimer! Dit is een verre van wetenschappelijk uitgevoerde proef, maar toch was ik benieuwd wat de eventuele verlaging van de maximumsnelheid in Nederland van 130 naar 100 km/u voor effect heeft op het brandstofverbruik. Dit in verband met de 'stikstofcrisis'. Ik nam de proef op de som met de Hyundai Kona Hybrid en dit is het best wel schokkende resultaat. Files en rekeningrijdenWe staan steeds vaker en langer in de file. Het reistijdverlies zal waarschijnlijk de komende paar jaar met een derde toenemen. Daar is een oplossing voor bedacht: spitsheffing. Maar de VVD, en dus de regering, wil absoluut geen rekeningrijden en spitsheffing. Net als het CDA en De Telegraaf.Wat zijn de gevolgen van de verlaging van de snelheidslimiet?Antwoord op drie vragen van NRC-abonnees over de verlaging van de snelheidslimiet.

Dewaputra

Aflevering van het vervolgverhaal van Hans van Gemert en Dewaputra. Cornelis en Sjaan maken kennis met het verkeer van Parijs.   Dit ging hieraan vooraf: Laten we maar een taxi nemen Lezen   De chauffeur laat weten dat het een goede 20 minuten rijden is van Le Coq d’Or naar de Eiffeltoren. Onderweg valt uiteraard van alles te zien. Wat ons Zeester drietal direct opvalt, is dat de meeste inwoners van Parijs vrij roekeloos rijden. Bij het besturen van hun auto halen ze zowat per definitie de meest onverwachte capriolen uit. Voorrang nemen lijkt daarbij wel de meest favoriete bezigheid. De chauffeur moet onderweg regelmatig stevig op z’n rem trappen en claxonneert vrijwel voortdurend. Vooral Sjaan staat doodsangsten uit, maar gelukkig weet de chauffeur telkens een aanrijding nipt te voorkomen. Als de taxi een weg opdraait langs de Seine, is de Eiffeltoren al in de verte te zien. Uiteindelijk draait de taxi van de Avenue de la Bourdonnais op en stopt dan bij een leuk terrasje. “Voila madame et messieurs. Bistro de Eiffeltoren.” © Dewaputra | afbeelding: Google Maps streetview   Bovenstaande episode van het vervolgverhaal past in de 140 woorden uitdaging van november van FrutselenindeMarge (zie hieronder), waarbij een verhaal van precies 140 woorden dient te worden geschreven dat het verplichte woord 'ijspegel' bevat (mag ook in delen). Intussen bij de overige hoofdrolspelers: Nogal beroerd voor zijn reputatie bij ome John, Mike en Sheila in Le Coq d'Or (Hans van Gemert) Lezen tags: #verhalen #vervolgverhaal #schrijfuitdaging #140w #ijspegel

Marc

De Duizend #Quotes - 210 

peerke70

Alweer het laatste deel, deze vond ik lastig, maar wie weet, training maakt het altijd beter en misschien maak ik er alsnog een langer verhaal van. Wil je graag weten wat er in deel 1 en in deel 2 gebeurt, klik dan op de betreffende links. #schrijven #spanning #geluk #verhalen #autodidact #graagfeedback          “Lieve mensen, ik ben overdonderd door jullie enthousiasme, ik wist dat ik op een andere manier denk dan de meesten, maar ik dacht daadwerkelijk dat ik gewoon leuke boeken had geschreven, dat het zo enorm zou aanslaan, heb ik nooit vermoed. Dank jullie dus voor jullie enthousiasme,  voor jullie aanwezigheid en boven alles voor jullie inzet om deze boeken tot een succes te maken. Graag wil ik jullie de tijd geven om vragen te stellen. Dus vuur maar raak”   Vooraan begint vrijwel iedereen meteen te schreeuwen. Gelukkig hebben we een gooibare microfoon, je weet wel, zo’n soort dobbelsteen met een microfoon erin, die behendig wordt gevangen. De andere journalisten accepteren hun verlies en de eerste vraag wordt gesteld: “Heeft het schrijven lang geduurd” “nee, eigenlijk niet, natuurlijk ben ik er in totaal meer dan een jaar mee bezig geweest, maar ik vond de tijd vliegen” De microfoon wordt doorgegooid: “dit zijn uw eerste twee boeken, wat vond u van het schrijven” “het stomme is, ik merk dat ik dezelfde gevoelens heb als toen ik nog lezer was, ik was zo benieuwd wat er op de volgende pagina zou gebeuren” “Hoe bent u op het idee gekomen om vanuit die twee perspectieven te schrijven?” “Ik miste de ruimte om mijn hele verhaal te kunnen vertellen, dit is mijn oplossing” “Komen er meer boeken zoals deze, een vervolg of een vergelijkbaar set boeken?” “ik denk aan beide, zowel een vervolg, als een compleet nieuw boek, een ander onderwerp, misschien wel een nieuw genre” “Blijft u in Nederland?” “Ja, in principe wel, maar reizen om te genieten en mogelijk hier en daar te promoten lijkt mij heerlijk” De vragen blijven komen en blijkbaar heeft de internationale pers mijn laatste opmerking ook opgepakt. Toespelingen op bezoeken van verschillende landen worden direct gedaan. Ik mag er niet op ingaan, voor verdere afspraken mag men contact opnemen met mijn uitgever. Die boekt  het dan.   Dagdromen, nogmaals groet ik ze, dag dromen!   Het schrijversvak, het is geweldig! Overigens, ik ben daadwerkelijk in twee boeken begonnen te schrijven boeken die gezamelijk 1 verhaal vormen. Verteld vanuit verschillende perspectieven. En soms, heb ik stiekem de hoop dat het enorm aan zal slaan.

Oksana

#kanker #verwerking   Het einde van de chemo.Het begin van de zomer vakantie. Een nieuw begin. Herstel. Met doelen. Veel doelen. Want ik wil niet meer om kijken. Ik wil vooruit. Ik wil binnen…1 maand mijn huishouden terug zelf opnemen + voor de kindjes zorgen1 maand weer fietsen naar alle uithoeken van de stad.1 maand weer op en af naar het centrum’eke wandelen en terug.(De opsomming van deze drie weerspiegelen met andere woorden het terug winnen van mijn vrijheid en autonomie)2 maanden starten met werken. Beginnend, 12u per week, verdeeld over 3 dagen.2 maanden terug beginnen sporten.3 maanden terug halftijds met tijdskrediet werken en dus mijn oorspronkelijk uurrooster doen.Maar mijn lichaam bleek meer geïncaseerd te hebben dan ik aanvoelde. Alles dat een beetje uithouding nodig had, ging niet. Fietsen heeft 3 maanden geduurd voor ik aanvaardbare tijden kon fietsen (+20min). Gelukkig is mijn werk 17 minuten fietsen (ja, écht. Op de kop af 17 minuten) waardoor dit net ging. Wanneer ik daar over ging werd ik met de hamer geklopt (Wack the Oksana). Het wandelen maakt me tot op vandaag erg moe als ik heel mijn toer van kindjes op halen heb gedaan (1u). Sporten? Dat was gewoon lachwekkend. Na een lichte opstartende proefsessie, heb ik het een week ijskoud gehad en volledig energieloos. Ik had geen grijntje energie meer over, duidelijk ook niet om mezelf op te warmen. Het feit dat wandelen nog steeds zo vermoeiend is, denk ik zelfs nog niet aan sporten.Het werken is gelukt, hoewel mijn verlof die ik nog volledig staan had, brood nodig heb om op adem te komen, merk ik nu. Ik heb mijn tweede week verlof opgenomen met slechts 1 week werken tussen mijn vorige week verlof. En het was nodig. Anderhalf maand non-stop opbouwend werken en dan 1 week herfstvakantie was duidelijk niet genoeg. De overschot van mijn verlof heb ik in december dan maar gepland om halve dagen te doen. Het jaar uitgaan zoals een landingsbaan.Maar al bij al, doe ik het fysiek goed – heel goed zelfs. Ik zie er ook goed uit – als ik iedereen mag geloven – anders zijn’t allemaal slijmballen 😉 Ik heb mijn leven terug opgepakt. Ik werk, doe mijn huishouden, zorg voor de kindjes en mijn man, voorzie structuur en alle noodzakelijke en minder noodzakelijke dingen. Ik neem mijn man weer op sleeptouw van gezonde voeding en een poging om dat gewicht, dat er onfortuinlijk is bijgekomen tijdens die overleving, er weer af te krijgen. Het lijkt wel alsof er nooit iets gebeurd is. De oude Oksana is weer paraat.Maar nu mijn overlevingsinstinct zich stilaan terug trekt, omdat alles terug is bij het oude. Mijn oerinstinct de aftocht blaast. Staat daar plots alleen Oksana nog.En die is verdrietig.En boos.En erg bang.Want het verdriet barst uit alle kieren en spleten dat het maar vindt. Een moment dat mijn hoofd niet gevuld is met ‘te doen’, loop ik te huilen. Stromen de tranen en val ik stil. Voel ik me boos en verdrietig en mislukt. Verwens ik de kanker, de operaties, de chemo. Wil ik terug naar daarvoor. Een Ilvy aan de borst, zoals het hoort. Een strakke buik zonder littekens. Een uithoudingsvermogen om ú tegen te zeggen. Het romantisch denken dat we gemakkelijk 80 jaar oud worden samen.De frequentie verhoogd. Het huilen wordt niet 1 of 2 keer per dag, maar eigenlijk elk klein leeg momentje. De angst wordt groter en zo onrealistisch. En ik voel me in paniek raken. Want wat als dit een naderende depressie is? Ik kan niet nog eens uitvallen als mama. Dit MAG gewoon niet. Ik sta dit niet toe.Dus maak ik een afspraak bij een oncopsycholoog die me aangeraden werd, toen ik weer begon te tranen wanneer de huisarts me vroeg hoe het nu met me ging.Maar het feit dat mijn Oksana’tje uit alle macht het verdriet door elk kiertje en spleetje naar buiten duwt, is net het tegenovergestelde van een depressie. Een gedregen, voet-bij-stuk-houdende Oksana om eindelijk aanhoort te worden. Fel zwaaiend om de aandacht te trekken.Het enige ik moet doen is luisteren. Toelaten. Zien. Nochthans dacht ik dat ik dat deed…De eerste week tuimel ik door het verdriet. Spring ik met mijn boosheid mee. En stromen de tranen alsof mijn hersenen vervangen zijn door een watertank. Het verbaal erkennen en vertellen dat die verdrietige, boze, bange Oksana bestaat, doet al het meeste werk.Na een week huilend op het werk aankomen, harder beginnen huilen als je geknuffeld wordt, in snikken overgaan wanneer er bezorgd gereageerd wordt met ‘oei, is alles goed?’ en ik huilend knik. Dat dit goed is. Dat het er nu eenmaal is en ik het toelaat. Dat als ze me zien huilen, het oké is.Gaat de grootste uitloop van verdriet liggen.Na die week heb ik voor het eerst terug het gevoel dat ik een beetje controle heb op mijn emoties. Dat mijn potje niet meer op barsten staat.Maar ik moet actief openingen zoeken om stil te staan bij mijn verdriet, mijn boosheid, mijn oneerlijkheidsgevoel, de littekens, het gevoel van falen, mijn wantrouwen, mijn angst op eender welk slecht nieuws, … Want het dagelijkse leven is gevuld met aandachtstrekkers. Die om mijn aandacht roepen. Terwijl ik hier moet zijn. Bij mezelf.De tranen komen en gaan. De ene week zijn ze er bijna niet. Terwijl de andere week ze een tsunami naspelen.Het is vandaag een tsunami dag.En ik huil. En ik snik.Want ik ben verdrietig en boos en bang.

Dewaputra

Aan de hand van de informatie van Henkjan heb ik een poging gedaan om het fairshaire model inzichtelijk te maken aan de hand van een uitgewerkt voorbeeld. YoorsFairshare DIT IS DE POST VAN HENKJAN Lezen Als iets nieuw is, wil ik het voor mezelf helemaal snappen. Dat werkt dan voor mij het beste als het me lukt om een voorbeeld uit te werken. Dit heb ik in Excel gedaan. Ik hoop dat ik alles goed heb begrepen van Henkjan's uitleg. Zo niet, dan hoor ik dat wel. Ik hoop dat alles correct is, want dan hebben anderen er misschien ook nog iets aan. [Toevoeging: alles is correct volgens Henkjan] Het voorbeeld bestaat uit twee plaatjes die elk zijn toegelicht. Het eerste plaatje betreft de inleggingen, het tweede plaatje betreft de uitbetalingen. HET UITGEWERKTE VOORBEELD: Figuur1 Het plaatje rechts (of onder op mobiel) toont 6 inleggers (kolom B), de bruto inleg per inlegger (kolom C), het aantal Royalty YPs over elke inleg (kolom D), cumulatief het aantal Royalty YPs dat de posteigenaar zal ontvangen (kolom E), de netto inleg per inlegger (kolom F [= C minus D] ) en tot slot (G) cumulatief het netto aantal YPs dat is ingelegd (hierover wordt telkens aan de hand van je inleg je fairshair uitbetaling berekend).   Figuur 2 Dit plaatje rechts (beneden op mobiel) toont de uitbetalingen die de 6 inleggers gaan ontvangen. De eerste uitbetaling vindt plaats zodra nummer 2 heeft ingelegd, Je ziet de inleggers hier horizontaal op de bovenste regel en de uitbetalingen in de witte vakjes onder elke inlegger. De formule is: je bruto inleg (C) / inleg nett totaal (G) * netto inleg van de volgende inlegger (F) (achter de komma is hier steeds naar boven afgerond). Dus de uitbetaling van 12 Yp aan inlegger 1 is als volgt berekend: 40/56*16 (16 is hier dus de netto inleg van inlegger 3) Onderaan staat per inlegger: het totaal aantal uitgekeerde YPs, de bruto inleg en het uiteindelijke saldo (Ontvangen minus Inleg). Voor de eerste inlegger zijn daar de Royalty YPs uit kolom E van het eerst plaatje bij opgeteld.   Het verschil met het oude upvote systeem dat we nu nog gebruiken, is dat over iedere inleg alle vorige inleggers nu een deeltje ontvangen (het basis idee achter dit fair-share model). Dat deeltje wordt daarbij kleiner naar mate er meer inleggers bij komen. Immers, je inleg is hier een constante terwijl de totale netto inleg steeds toeneemt. Je kunt dan natuurlijk overwegen om je inzet te verhogen, maar dan moet je in je achterhoofd houden dat je dat wel moet kunnen terugverdienen uit nieuwe inleggingen na jou. Zoals je kunt zien, heeft in dit voorbeeld alleen de eerste inlegger  winst gemaakt. Alle overige inleggers draaien min of meer verlies. Wat je ook kunt zien in dit voorbeeld, is dat naar mate je meer achteraan in de rij staat, het steeds moeilijker wordt om je inleg terug uit betaald te krijgen - om over winst maken nog niet eens te spreken.  Wat dan wel weer zo is, is dat je (bijna) altijd een deel van je inleg terug krijgt. Je verlies wordt hier dus min of meer beperkt. Maar de meeste inleggers draaien hoe dan ook verlies. MEER INLEGGERS MET DIT FAIRSHARE SYSTEEM? Gaat dit fairshare systeem voor 'meer' inleggers zorgen? Het fairshare systeem is nog niet geintroduceerd dus het is even afwachten hoe dit (vooral op de lange termijn) uitpakt. Persoonlijk denk ik echter van niet, met referte aan de vorige alinea - althans niet aanzienlijk meer dan we in het huidige upvote systeem zien. We zullen zien. tags: #yoorsfairshare

Leonardo

Schrijven over onze natuur is een #oneindige bezigheid.  Er is in elk jaargetijde zoveel waar te nemen dat, als je alle persoonlijke dagelijkse indrukken zou opschrijven en in een boek verhalen, je aan tien dikke boeken nog niet genoeg hebt.  En dat meen ik echt. Elke dag dat ik ergens op deze aardkloot en natuurwandeling maak, neem ik bijzonderheden waar  die ik vaak niet kan thuisbrengen. Soms zijn het goed zichtbare of hoorbare zaken, zoals het gekwetter van vogels, het roepende geluid van hoefdieren of het sinister ritselende geluid van een reptiel tussen de bladeren op de grond.  Maar in de herfsttijd vallen mij vooral de niet hoorbare verschijnselen op de grond op.  Bijvoorbeeld een bijzondere zwam, een bemost stuk half verteerd hout of een opvallend stuks steen of rotsblok. Kortom:  ik kom elke dag dat ik in de natuur wandel wel wel iets op mijn pad tegen dat de moeite waard is te bekijken of om er een blog aan te wagen. Voor sommige trekvlinders die zijn achtergebleven in de Lage Landen is het deze maand een kwestie van beslissen om helemaal naar Zuid-Europa of Noord-Afrika terug te vliegen, of in onze Benelux landen  trachten te overleven. Soms lukt dat  de Vanessa Atalanta wel eens bij een matig strenge winter, maar meestal loopt het verkeerd af en halen de overblijvers het einde van de winter niet. Vooral strenge vorst nekt deze vlinders die vaak in scheuren van boomschors proberen te overleven.  Tevens worden er soms vlinders op de grond aangetroffen in boomstronken met rottend hout. Maar ook daar loert vaak de dood voor de in winterslaap verkerende vlinders. Er zijn nog hier en daar verschillende soorten zwammen te ontdekken in onze fraaie natuur. Ook zijn veel soorten alweer na een korte bovengrondse periode verdwenen. Bovenstaande tegenlicht opname maakte ik gisterenavond aan de rand van de heide. Het was een relatief koude dag met helder licht. Terwijl de zon reeds achter de heuveltoppen wegzakte ontaarde ik opeens op een heuvelrug tussen gras en heide, een tweetal fier omhoog kijkende, kleine roodbruine paddenstoelen. Ze waren te fraai om zomaar aan voorbij te gaan. Welke soort het was wist ik toen nog niet, maar later bij thuiskomst  bleek het mij dat het zogenaamde  rode ''vuurzwammen'' waren.  Heel mooi om te zien, maar niet aankomen. Ze zijn namelijk giftig. Ze komen vooral op vochtige heide voor, met een arme grondstructuur. Meestal aan de rand van een naaldbos. Aan de rand van een bospad in een vochtig eikenbos stonden verschillende, prachtig wit blinkende ''grote trechterzwammen''  Volgens kenners zouden dit eetbare paddenstoelen zijn, maar ik laat die beweringen voor wat ze waard zijn.  Als mensen zich zo nodig  willen onderscheiden door wild te plukken en dit soort zwammen als delicaat voedsel uit te proberen, moet men dat maar zelf weten. Maar ik waag me er niet aan...  Ik vind dit soort zwammen prachtig om te zien, maar wel verdacht om te eten. Terwijl de kans om je te vergissen met een andere vergelijkbare giftige soort, veel te groot is ! Wie denkt dat in deze novembermaand alle libellen reeds verdwenen zijn, vergist zich.  Deze leuke kleine libel zat vanavond - op 12 november 2019 - gewoon op het pad bij onze woning in de avondzon.  Overigens heel opmerkelijk, nietwaar... Herfstkleuren op de grond. Het zijn in mijn omgeving vooral de Amerikaanse eiken, beuken en esdoorns die prachtig kleuren. De gele bladeren op de foto zijn esdoorn bladeren... En ook deze distelvlinder is nog niet aan de terugreis naar Afrika begonnen. Veel van zijn soortgenoten hebben weken geleden de reis naar Afrika reeds aangevangen. Maar deze die ik vandaag spotte schijnt nog geen aandrang te hebben om te vertrekken. De vraag is dan ook of hij wel zal vertrekken.  Dat hoop ik wel voor het diertje, want zijn overlevingskans is in Europa heel klein.  Alleen in het uiterste zuiden van Spanje zal dat wellicht lukken. De temperaturen zakken op dit moment in de rest van Europa veel te snel. En daarbij zijn er nu al bijna geen voedselbronnen voor vlinders meer aanwezig.  Dat wordt met het vorderen van de dagen een steeds groter probleem voor deze overwinteraars...  Aan zwammen hebben vlinders en libellen niets.   Dat zijn geen voedselbronnen waarop ze kunnen teren.  Ook al zien sommige soorten - zoals deze zwavelkoppen - er nog zo fraai uit. Geen vlinder of libel zal op deze giftige hoedjes landen.