Het populisme van de gekwetste of...
![]()
Marceen land vol gekwetste? Dat waren de twee koppen waar ik uit wilde kiezen, en tot op dit moment weet ik niet welke ik ga kiezen. Beide koppen kloppen voor mij, een dilemma dus! Echter kom ik daar zo wel uit. Wellicht kunnen de twee koppen wel omgevormd tot een zin, zoiets als: Een land vol met het gekwetste #populisme . Dat lijkt er meer op, want o, o wat zijn we toch snel gekwetst tegenwoordig, en wat is het toch populair. De een schreeuwt nog harder dan de ander om op te passen voor de persoonlijke kwetsbaarheden. Alle gekwetsten willen die aandacht, en soms gaat het zelfs zo ver dat ze vinden dat ze een bepaald “recht” moeten hebben of zaken willen verbieden, dit gaat dat wel gepaard, hoe ironisch dan ook, met begrip voor de “vrijheid van meningsuiting” , maar dan wel een aangepaste versie voor de gekwetsten uiteraard. Zoiets van; je mag wel alles zeggen, maar niet tegen mij, dan kwets je mij. De vrijheid van meningsuiting wordt aan banden gelegd en verliest daarmee haar waarde. Als je de vrijheid van meningsuiting ter discussie wil stellen ben je deze vrijheid geenszins waard. Het probleem is natuurlijk niet deze vrijheid, maar het feit dat de gekwetste er niet mee kan omgaan. Je snapt wel dat die vrijheid het grootste goed is wat er bestaat, daarom bevestig je het nog even voor jezelf, maar als iemand daar gebruik van maakt en het doet jou pijn of het kwetst je, dan maar even niet.
Kwetsen is niet iets wat je zomaar in een paar zinnen kan vatten, er is ook niet echt vastomlijnde definitie. Dat kan ook niet, voor een ieder is kwetsen anders. Ga geen talloze voorbeelden geven, dat kunt u prima zelf bedenken. Wat wel interessant is, is om te kijken waar die kwetsbaarheden nu eigenlijk liggen. Wie voelt zich gekwetst? Is dat bij degene die u kwetst? Of bij u, degene die zich gekwetst voelt? Het zal duidelijk zijn dat het in ieder geval niet kan liggen bij degene die u kwetst, die kan niet voelen wat u voelt, toch? Als de persoon uw kwetsbaarheden kent, is het natuurlijk anders. De kwetsbaarheden liggen dus altijd bij de persoon die zich gekwetst voelt. Dat kan ook niet anders natuurlijk, u voelt zich gekwetst immers. Hoewel ik persoonlijk een andere mening heb, gaan we er even vanuit dat we in Nederland leven in een open vrije samenleving. Binnen onze landsgrenzen leven vele verschillende mensen uit alle windhoeken van onze fraaie planeet, en dan hebben we ook nog allerlei onderlinge cultuurverschillen. Bijvoorbeeld, het zuiden is meer katholiek georiënteerd en op 21 februari vieren de mensen in Grouw oftewel Grou Sint Piter, en geen Sinterklaas op 5 december zoals in de rest van Nederland, dit om zo maar wat lokale verschillen binnen onze landsgrenzen aan te tonen. Dit geeft voor velen aan dat we dus een open vrije samenleving hebben waarin veel mogelijk is, althans dat is grof genomen de gedachte die men heeft. Terug naar de kwetsbaarheden, binnen onze brede en unieke cultuur leven zo ongeveer 17 miljoen mensen. Allemaal unieke mensen, met een mooie of minder mooie en misschien zelfs wel vreselijke achtergronden. Prachtig toch al die verschillen? Alleen is er één probleem, hoe kan je verwachten dat al die 17 miljoen mensen rekening houden met jouw kwetsbaarheden, en met die van een ander? Een ieder zou zelf kunnen bedenken dat dat een onmogelijke opgave is. En omdat we eigenlijk diep van binnen wel weten dat dat niet kan, dat je niet gehoord wordt, er geen rekening kan worden gehouden met de kwetsbaarheden zijn velen bereid om haast alle aandacht naar zich toe te trekken. En zinnen zoals, ja maar, je moet rekening houden met mijn gevoelens, want ik ben gekwetst, of je kwetst mij. Dit fenomeen is zelfs een soort van populisme aan het worden, sla de krant maar open, zet de tv maar aan, of kijk op sociaal media. Het is een treurnis van gekwetste mensen aan het worden, en allemaal “schreeuwen” om aandacht. Uitermate negatief dus! Zelden lees of zie je iets waar mensen de innerlijke kracht hebben gevonden om hun kwetsbaarheden te gebruiken voor persoonlijk groei. Het is vrijwel altijd negatief ‘geschreeuw’, en omdat dat niet werkt, en kan werken zijn velen bereid om de vrijheid van meningsuiting ter discussie te stellen, en daarmee hun “schreeuw” om negatieve aandacht te verkrijgen, binnen te halen. Het feit alleen al dat je niet kan omgaan met je eigen kwetsbaarheden zegt natuurlijk alles over de gekwetste en niets over de ander of over de zogenaamde vrije open maatschappij waarin we leven. Bovendien zegt het nog iets, het zegt ook dat je je kwetsbaarheden (nog) niet heb verwerkt. Je bent er ook niet mee bezig, je wil alleen maar dan anderen rekening houden met jou, maar wordt het misschien niets eens tijd dat je met je kwetsbaarheden aan het werk gaat, of blijf je de rest van je leven eisen stellen dat de ander zich maar moet aanpassen aan jouw kwetsbaarheden, en ga je eisen dat bepaalde dingen niet meer gedaan/gezegd moeten worden omdat het u kwetst? En u dan, wanneer gaat u uw kwetsbaarheden meenemen naar uw ziel? Wanneer gaat u er echt is mee doen, behalve anderen aanvallen? Hoe groot is uw egoïsme dat u dat aan de ander durft te vragen? Blijft u volharden in het vragen dat een ander zich moet aanpassen aan u? Wat denkt u? Dat u 17 miljoen keer succes gaat boeken? En als dat niet lukt en niet gaat lukken gaat u dan zielig in hoekje met andere gekwetste mensen zitten huilen en klagen? Dat is in ieder geval niet de juiste manier om er mee om te gaan. Kwetsbaarheden zijn cadeautjes, net als kritiek. Wees er blij mee, en gebruik het in uw voordeel. Vraag u zichzelf af waarom u zich gekwetst voelt, stel uw gevoelens bij, val een ander niet meteen aan, er is een keuze. Gebruik die andere, nu wellicht, moeilijke keuze eens, ga ermee aan de slag, het kan u zoveel grootser maken, zoveel liefdevoller, zoveel echte diepe respect verwerven, nee niet dat oppervlakkige maatschappelijke lege woordelijke respect, maar diepe respect voor uzelf, voor uw “ZIJN”. Kom uit die negatieve slachtofferrol, groei, buig het om naar grootsheid. U bent niet gekwetst, uw gedachten vinden dat, uw gedachten laten dat toe. Niet u als vormloze ziel, maar uw vorm als mens met een gedachte.
Lees meer Bewustzijn
