Dewaputra

Aflevering van het vervolgverhaal van Hans van Gemert en Dewaputra. Cornelis en Sjaan maken kennis met het verkeer van Parijs.   Dit ging hieraan vooraf: Laten we maar een taxi nemen Lezen   De chauffeur laat weten dat het een goede 20 minuten rijden is van Le Coq d’Or naar de Eiffeltoren. Onderweg valt uiteraard van alles te zien. Wat ons Zeester drietal direct opvalt, is dat de meeste inwoners van Parijs vrij roekeloos rijden. Bij het besturen van hun auto halen ze zowat per definitie de meest onverwachte capriolen uit. Voorrang nemen lijkt daarbij wel de meest favoriete bezigheid. De chauffeur moet onderweg regelmatig stevig op z’n rem trappen en claxonneert vrijwel voortdurend. Vooral Sjaan staat doodsangsten uit, maar gelukkig weet de chauffeur telkens een aanrijding nipt te voorkomen. Als de taxi een weg opdraait langs de Seine, is de Eiffeltoren al in de verte te zien. Uiteindelijk draait de taxi van de Avenue de la Bourdonnais op en stopt dan bij een leuk terrasje. “Voila madame et messieurs. Bistro de Eiffeltoren.” © Dewaputra | afbeelding: Google Maps streetview   Bovenstaande episode van het vervolgverhaal past in de 140 woorden uitdaging van november van FrutselenindeMarge (zie hieronder), waarbij een verhaal van precies 140 woorden dient te worden geschreven dat het verplichte woord 'ijspegel' bevat (mag ook in delen). Intussen bij de overige hoofdrolspelers: Nogal beroerd voor zijn reputatie bij ome John, Mike en Sheila in Le Coq d'Or (Hans van Gemert) Lezen tags: #verhalen #vervolgverhaal #schrijfuitdaging #140w #ijspegel

Marc

De Duizend #Quotes - 210 

peerke70

Alweer het laatste deel, deze vond ik lastig, maar wie weet, training maakt het altijd beter en misschien maak ik er alsnog een langer verhaal van. Wil je graag weten wat er in deel 1 en in deel 2 gebeurt, klik dan op de betreffende links. #schrijven #spanning #geluk #verhalen #autodidact #graagfeedback          “Lieve mensen, ik ben overdonderd door jullie enthousiasme, ik wist dat ik op een andere manier denk dan de meesten, maar ik dacht daadwerkelijk dat ik gewoon leuke boeken had geschreven, dat het zo enorm zou aanslaan, heb ik nooit vermoed. Dank jullie dus voor jullie enthousiasme,  voor jullie aanwezigheid en boven alles voor jullie inzet om deze boeken tot een succes te maken. Graag wil ik jullie de tijd geven om vragen te stellen. Dus vuur maar raak”   Vooraan begint vrijwel iedereen meteen te schreeuwen. Gelukkig hebben we een gooibare microfoon, je weet wel, zo’n soort dobbelsteen met een microfoon erin, die behendig wordt gevangen. De andere journalisten accepteren hun verlies en de eerste vraag wordt gesteld: “Heeft het schrijven lang geduurd” “nee, eigenlijk niet, natuurlijk ben ik er in totaal meer dan een jaar mee bezig geweest, maar ik vond de tijd vliegen” De microfoon wordt doorgegooid: “dit zijn uw eerste twee boeken, wat vond u van het schrijven” “het stomme is, ik merk dat ik dezelfde gevoelens heb als toen ik nog lezer was, ik was zo benieuwd wat er op de volgende pagina zou gebeuren” “Hoe bent u op het idee gekomen om vanuit die twee perspectieven te schrijven?” “Ik miste de ruimte om mijn hele verhaal te kunnen vertellen, dit is mijn oplossing” “Komen er meer boeken zoals deze, een vervolg of een vergelijkbaar set boeken?” “ik denk aan beide, zowel een vervolg, als een compleet nieuw boek, een ander onderwerp, misschien wel een nieuw genre” “Blijft u in Nederland?” “Ja, in principe wel, maar reizen om te genieten en mogelijk hier en daar te promoten lijkt mij heerlijk” De vragen blijven komen en blijkbaar heeft de internationale pers mijn laatste opmerking ook opgepakt. Toespelingen op bezoeken van verschillende landen worden direct gedaan. Ik mag er niet op ingaan, voor verdere afspraken mag men contact opnemen met mijn uitgever. Die boekt  het dan.   Dagdromen, nogmaals groet ik ze, dag dromen!   Het schrijversvak, het is geweldig! Overigens, ik ben daadwerkelijk in twee boeken begonnen te schrijven boeken die gezamelijk 1 verhaal vormen. Verteld vanuit verschillende perspectieven. En soms, heb ik stiekem de hoop dat het enorm aan zal slaan.

Oksana

#kanker #verwerking   Het einde van de chemo.Het begin van de zomer vakantie. Een nieuw begin. Herstel. Met doelen. Veel doelen. Want ik wil niet meer om kijken. Ik wil vooruit. Ik wil binnen…1 maand mijn huishouden terug zelf opnemen + voor de kindjes zorgen1 maand weer fietsen naar alle uithoeken van de stad.1 maand weer op en af naar het centrum’eke wandelen en terug.(De opsomming van deze drie weerspiegelen met andere woorden het terug winnen van mijn vrijheid en autonomie)2 maanden starten met werken. Beginnend, 12u per week, verdeeld over 3 dagen.2 maanden terug beginnen sporten.3 maanden terug halftijds met tijdskrediet werken en dus mijn oorspronkelijk uurrooster doen.Maar mijn lichaam bleek meer geïncaseerd te hebben dan ik aanvoelde. Alles dat een beetje uithouding nodig had, ging niet. Fietsen heeft 3 maanden geduurd voor ik aanvaardbare tijden kon fietsen (+20min). Gelukkig is mijn werk 17 minuten fietsen (ja, écht. Op de kop af 17 minuten) waardoor dit net ging. Wanneer ik daar over ging werd ik met de hamer geklopt (Wack the Oksana). Het wandelen maakt me tot op vandaag erg moe als ik heel mijn toer van kindjes op halen heb gedaan (1u). Sporten? Dat was gewoon lachwekkend. Na een lichte opstartende proefsessie, heb ik het een week ijskoud gehad en volledig energieloos. Ik had geen grijntje energie meer over, duidelijk ook niet om mezelf op te warmen. Het feit dat wandelen nog steeds zo vermoeiend is, denk ik zelfs nog niet aan sporten.Het werken is gelukt, hoewel mijn verlof die ik nog volledig staan had, brood nodig heb om op adem te komen, merk ik nu. Ik heb mijn tweede week verlof opgenomen met slechts 1 week werken tussen mijn vorige week verlof. En het was nodig. Anderhalf maand non-stop opbouwend werken en dan 1 week herfstvakantie was duidelijk niet genoeg. De overschot van mijn verlof heb ik in december dan maar gepland om halve dagen te doen. Het jaar uitgaan zoals een landingsbaan.Maar al bij al, doe ik het fysiek goed – heel goed zelfs. Ik zie er ook goed uit – als ik iedereen mag geloven – anders zijn’t allemaal slijmballen 😉 Ik heb mijn leven terug opgepakt. Ik werk, doe mijn huishouden, zorg voor de kindjes en mijn man, voorzie structuur en alle noodzakelijke en minder noodzakelijke dingen. Ik neem mijn man weer op sleeptouw van gezonde voeding en een poging om dat gewicht, dat er onfortuinlijk is bijgekomen tijdens die overleving, er weer af te krijgen. Het lijkt wel alsof er nooit iets gebeurd is. De oude Oksana is weer paraat.Maar nu mijn overlevingsinstinct zich stilaan terug trekt, omdat alles terug is bij het oude. Mijn oerinstinct de aftocht blaast. Staat daar plots alleen Oksana nog.En die is verdrietig.En boos.En erg bang.Want het verdriet barst uit alle kieren en spleten dat het maar vindt. Een moment dat mijn hoofd niet gevuld is met ‘te doen’, loop ik te huilen. Stromen de tranen en val ik stil. Voel ik me boos en verdrietig en mislukt. Verwens ik de kanker, de operaties, de chemo. Wil ik terug naar daarvoor. Een Ilvy aan de borst, zoals het hoort. Een strakke buik zonder littekens. Een uithoudingsvermogen om ú tegen te zeggen. Het romantisch denken dat we gemakkelijk 80 jaar oud worden samen.De frequentie verhoogd. Het huilen wordt niet 1 of 2 keer per dag, maar eigenlijk elk klein leeg momentje. De angst wordt groter en zo onrealistisch. En ik voel me in paniek raken. Want wat als dit een naderende depressie is? Ik kan niet nog eens uitvallen als mama. Dit MAG gewoon niet. Ik sta dit niet toe.Dus maak ik een afspraak bij een oncopsycholoog die me aangeraden werd, toen ik weer begon te tranen wanneer de huisarts me vroeg hoe het nu met me ging.Maar het feit dat mijn Oksana’tje uit alle macht het verdriet door elk kiertje en spleetje naar buiten duwt, is net het tegenovergestelde van een depressie. Een gedregen, voet-bij-stuk-houdende Oksana om eindelijk aanhoort te worden. Fel zwaaiend om de aandacht te trekken.Het enige ik moet doen is luisteren. Toelaten. Zien. Nochthans dacht ik dat ik dat deed…De eerste week tuimel ik door het verdriet. Spring ik met mijn boosheid mee. En stromen de tranen alsof mijn hersenen vervangen zijn door een watertank. Het verbaal erkennen en vertellen dat die verdrietige, boze, bange Oksana bestaat, doet al het meeste werk.Na een week huilend op het werk aankomen, harder beginnen huilen als je geknuffeld wordt, in snikken overgaan wanneer er bezorgd gereageerd wordt met ‘oei, is alles goed?’ en ik huilend knik. Dat dit goed is. Dat het er nu eenmaal is en ik het toelaat. Dat als ze me zien huilen, het oké is.Gaat de grootste uitloop van verdriet liggen.Na die week heb ik voor het eerst terug het gevoel dat ik een beetje controle heb op mijn emoties. Dat mijn potje niet meer op barsten staat.Maar ik moet actief openingen zoeken om stil te staan bij mijn verdriet, mijn boosheid, mijn oneerlijkheidsgevoel, de littekens, het gevoel van falen, mijn wantrouwen, mijn angst op eender welk slecht nieuws, … Want het dagelijkse leven is gevuld met aandachtstrekkers. Die om mijn aandacht roepen. Terwijl ik hier moet zijn. Bij mezelf.De tranen komen en gaan. De ene week zijn ze er bijna niet. Terwijl de andere week ze een tsunami naspelen.Het is vandaag een tsunami dag.En ik huil. En ik snik.Want ik ben verdrietig en boos en bang.

Dewaputra

Aan de hand van de informatie van Henkjan heb ik een poging gedaan om het fairshaire model inzichtelijk te maken aan de hand van een uitgewerkt voorbeeld. YoorsFairshare DIT IS DE POST VAN HENKJAN Lezen Als iets nieuw is, wil ik het voor mezelf helemaal snappen. Dat werkt dan voor mij het beste als het me lukt om een voorbeeld uit te werken. Dit heb ik in Excel gedaan. Ik hoop dat ik alles goed heb begrepen van Henkjan's uitleg. Zo niet, dan hoor ik dat wel. Ik hoop dat alles correct is, want dan hebben anderen er misschien ook nog iets aan. [Toevoeging: alles is correct volgens Henkjan] Het voorbeeld bestaat uit twee plaatjes die elk zijn toegelicht. Het eerste plaatje betreft de inleggingen, het tweede plaatje betreft de uitbetalingen. HET UITGEWERKTE VOORBEELD: Figuur1 Het plaatje rechts (of onder op mobiel) toont 6 inleggers (kolom B), de bruto inleg per inlegger (kolom C), het aantal Royalty YPs over elke inleg (kolom D), cumulatief het aantal Royalty YPs dat de posteigenaar zal ontvangen (kolom E), de netto inleg per inlegger (kolom F [= C minus D] ) en tot slot (G) cumulatief het netto aantal YPs dat is ingelegd (hierover wordt telkens aan de hand van je inleg je fairshair uitbetaling berekend).   Figuur 2 Dit plaatje rechts (beneden op mobiel) toont de uitbetalingen die de 6 inleggers gaan ontvangen. De eerste uitbetaling vindt plaats zodra nummer 2 heeft ingelegd, Je ziet de inleggers hier horizontaal op de bovenste regel en de uitbetalingen in de witte vakjes onder elke inlegger. De formule is: je bruto inleg (C) / inleg nett totaal (G) * netto inleg van de volgende inlegger (F) (achter de komma is hier steeds naar boven afgerond). Dus de uitbetaling van 12 Yp aan inlegger 1 is als volgt berekend: 40/56*16 (16 is hier dus de netto inleg van inlegger 3) Onderaan staat per inlegger: het totaal aantal uitgekeerde YPs, de bruto inleg en het uiteindelijke saldo (Ontvangen minus Inleg). Voor de eerste inlegger zijn daar de Royalty YPs uit kolom E van het eerst plaatje bij opgeteld.   Het verschil met het oude upvote systeem dat we nu nog gebruiken, is dat over iedere inleg alle vorige inleggers nu een deeltje ontvangen (het basis idee achter dit fair-share model). Dat deeltje wordt daarbij kleiner naar mate er meer inleggers bij komen. Immers, je inleg is hier een constante terwijl de totale netto inleg steeds toeneemt. Je kunt dan natuurlijk overwegen om je inzet te verhogen, maar dan moet je in je achterhoofd houden dat je dat wel moet kunnen terugverdienen uit nieuwe inleggingen na jou. Zoals je kunt zien, heeft in dit voorbeeld alleen de eerste inlegger  winst gemaakt. Alle overige inleggers draaien min of meer verlies. Wat je ook kunt zien in dit voorbeeld, is dat naar mate je meer achteraan in de rij staat, het steeds moeilijker wordt om je inleg terug uit betaald te krijgen - om over winst maken nog niet eens te spreken.  Wat dan wel weer zo is, is dat je (bijna) altijd een deel van je inleg terug krijgt. Je verlies wordt hier dus min of meer beperkt. Maar de meeste inleggers draaien hoe dan ook verlies. MEER INLEGGERS MET DIT FAIRSHARE SYSTEEM? Gaat dit fairshare systeem voor 'meer' inleggers zorgen? Het fairshare systeem is nog niet geintroduceerd dus het is even afwachten hoe dit (vooral op de lange termijn) uitpakt. Persoonlijk denk ik echter van niet, met referte aan de vorige alinea - althans niet aanzienlijk meer dan we in het huidige upvote systeem zien. We zullen zien. tags: #yoorsfairshare

Leonardo

Schrijven over onze natuur is een #oneindige bezigheid.  Er is in elk jaargetijde zoveel waar te nemen dat, als je alle persoonlijke dagelijkse indrukken zou opschrijven en in een boek verhalen, je aan tien dikke boeken nog niet genoeg hebt.  En dat meen ik echt. Elke dag dat ik ergens op deze aardkloot en natuurwandeling maak, neem ik bijzonderheden waar  die ik vaak niet kan thuisbrengen. Soms zijn het goed zichtbare of hoorbare zaken, zoals het gekwetter van vogels, het roepende geluid van hoefdieren of het sinister ritselende geluid van een reptiel tussen de bladeren op de grond.  Maar in de herfsttijd vallen mij vooral de niet hoorbare verschijnselen op de grond op.  Bijvoorbeeld een bijzondere zwam, een bemost stuk half verteerd hout of een opvallend stuks steen of rotsblok. Kortom:  ik kom elke dag dat ik in de natuur wandel wel wel iets op mijn pad tegen dat de moeite waard is te bekijken of om er een blog aan te wagen. Voor sommige trekvlinders die zijn achtergebleven in de Lage Landen is het deze maand een kwestie van beslissen om helemaal naar Zuid-Europa of Noord-Afrika terug te vliegen, of in onze Benelux landen  trachten te overleven. Soms lukt dat  de Vanessa Atalanta wel eens bij een matig strenge winter, maar meestal loopt het verkeerd af en halen de overblijvers het einde van de winter niet. Vooral strenge vorst nekt deze vlinders die vaak in scheuren van boomschors proberen te overleven.  Tevens worden er soms vlinders op de grond aangetroffen in boomstronken met rottend hout. Maar ook daar loert vaak de dood voor de in winterslaap verkerende vlinders. Er zijn nog hier en daar verschillende soorten zwammen te ontdekken in onze fraaie natuur. Ook zijn veel soorten alweer na een korte bovengrondse periode verdwenen. Bovenstaande tegenlicht opname maakte ik gisterenavond aan de rand van de heide. Het was een relatief koude dag met helder licht. Terwijl de zon reeds achter de heuveltoppen wegzakte ontaarde ik opeens op een heuvelrug tussen gras en heide, een tweetal fier omhoog kijkende, kleine roodbruine paddenstoelen. Ze waren te fraai om zomaar aan voorbij te gaan. Welke soort het was wist ik toen nog niet, maar later bij thuiskomst  bleek het mij dat het zogenaamde  rode ''vuurzwammen'' waren.  Heel mooi om te zien, maar niet aankomen. Ze zijn namelijk giftig. Ze komen vooral op vochtige heide voor, met een arme grondstructuur. Meestal aan de rand van een naaldbos. Aan de rand van een bospad in een vochtig eikenbos stonden verschillende, prachtig wit blinkende ''grote trechterzwammen''  Volgens kenners zouden dit eetbare paddenstoelen zijn, maar ik laat die beweringen voor wat ze waard zijn.  Als mensen zich zo nodig  willen onderscheiden door wild te plukken en dit soort zwammen als delicaat voedsel uit te proberen, moet men dat maar zelf weten. Maar ik waag me er niet aan...  Ik vind dit soort zwammen prachtig om te zien, maar wel verdacht om te eten. Terwijl de kans om je te vergissen met een andere vergelijkbare giftige soort, veel te groot is ! Wie denkt dat in deze novembermaand alle libellen reeds verdwenen zijn, vergist zich.  Deze leuke kleine libel zat vanavond - op 12 november 2019 - gewoon op het pad bij onze woning in de avondzon.  Overigens heel opmerkelijk, nietwaar... Herfstkleuren op de grond. Het zijn in mijn omgeving vooral de Amerikaanse eiken, beuken en esdoorns die prachtig kleuren. De gele bladeren op de foto zijn esdoorn bladeren... En ook deze distelvlinder is nog niet aan de terugreis naar Afrika begonnen. Veel van zijn soortgenoten hebben weken geleden de reis naar Afrika reeds aangevangen. Maar deze die ik vandaag spotte schijnt nog geen aandrang te hebben om te vertrekken. De vraag is dan ook of hij wel zal vertrekken.  Dat hoop ik wel voor het diertje, want zijn overlevingskans is in Europa heel klein.  Alleen in het uiterste zuiden van Spanje zal dat wellicht lukken. De temperaturen zakken op dit moment in de rest van Europa veel te snel. En daarbij zijn er nu al bijna geen voedselbronnen voor vlinders meer aanwezig.  Dat wordt met het vorderen van de dagen een steeds groter probleem voor deze overwinteraars...  Aan zwammen hebben vlinders en libellen niets.   Dat zijn geen voedselbronnen waarop ze kunnen teren.  Ook al zien sommige soorten - zoals deze zwavelkoppen - er nog zo fraai uit. Geen vlinder of libel zal op deze giftige hoedjes landen.

De Knutseljuf Ede

We knutselen wat af in Nederland, tijdens de Sinterklaas periode. Dat is logisch, want de Sint is dol op zelfgemaakte kinderknutsels! Als jij zo'n grappig Sinterklaasje en/of Pietje voor het raam hebt staan, dan komt hij zeker bij je langs! Om een knutsel te maken, heb je niet veel nodig, hoor. Met een glazen potje, een piepschuim bal en wat papier kom je al een heel eind! We hadden al een Sinterklaas geknutseld van een glazen potje, die vind je (helemaal) hier onderaan. En ook al van een papieren bordje, een papieren bekertje en nog wat andere Sintknutsels zie je hieronder staan. Wij hebben gisteren nog een aantal Pietjes geknutseld. Benodigdheden: 1 glazen (groente)potje, gekleurd papier om het potje te beplakken, dat kan ook met stukjes papier die elkaar overlappen. Een styropor (piepschuim) bal kan dienen voor het hoofd. Dan nog 2 wiebeloogjes, een beetje zwarte wol, een stukje vitrage, een strookje papier, crepepapier en 2 veren voor de pietenmuts. Werkwijze: Beplak het potje met (stukjes) gekleurd papier Knip een rond stukje gaas of vitrage en stop dat een beetje in het potje. Lijm de randjes van het potje in, zodat het gaas op zijn plaats blijft zitten Kleur de bal met wat roetvegen, bijv. met waterige waterverf Geef de Piet een bosje zwarte krullen door wat wol op te rollen en op de bal te plakken De muts maak je van een strookje papier, eerst even passen of hij rond het hoofd past en dan de strook in een rondje lijmen Knip een rondje crepepapier (ong 15cm) en lijm het rond aan de binnenkant van de strook Doe wat lijm aan de veren en steek ze in de muts Teken met stift een neus en een mondje Het was de bedoeling om Sint en Piet vast te plakken op een stevig kartonnetje, en er dan nog stro omheen te plakken, maar daar hadden we helaas geen tijd meer voor. Maar ondanks dat, zijn het toch gezellige duo's geworden, en het allerbelangrijkste: de makers zijn apetrots op hun zelfgemaakte Sinterklaasje en Pietje. Wil jij ook het Sinterklaasje maken? Hieronder vind je de werkwijze mét het gratis patroon van de mijter en de staf, om uit te printen. Fijne Sinterklaasdagen! Sinterklaas knutselen van glazen potje Read more Sinterklaas knutselen van 2 papieren bekertjes Read more 57 Ideetjes voor Sinterklaas knutselen Read more Volg De Knutseljuf Ede op Facebook, Instagram of Twitter! Mail: ilse@deknutseljuf.nl #sinterklaas #knutselen#creatief

Marc

Vele onder ons kennen Denzel Washington als acteur in vele speelfilm, we kunnen spreken van een groots acteur. Even een raar sprongetje nu; Het is mij ook bekend dat vele geen fan zijn van Robbert Jensen. De ex MSM talkshow master wordt nu gezien als een (extreem)rechts persoon. Persoonlijk denk ik dat dat wel meevalt. Maar goed, blijkbaar is het inmiddels zo in ons land, als je niet links bent, ben je automatisch ( extreem) rechts, een opmerkelijke gewaarwording.  Terug naar Denzel, in de uitzending van Jensen komt het het intro Denzel even voorbij, ik vraag u eens te kijken naar de eerste 2 minuten van de overigens zeer interessante uitzending van Jensen, Denzel spreekt daar wijze woorden over en tegen de MSM, u weet wel, de media die u alles doet geloven, maar zelf steeds vaker en vaker als fake nieuws verspreider word gezien, en niet geheel onterecht, kijk u maar eens op de site van Arnold Karskens: https://thekarskenstimes.com/weblog/item/699-zwartboek-nos-journaal-annex-15e-vangst De uitzending van Jensen met #DenzelWashington   

Jolan

Jij loopt met je blaffel op het zelfde bospad als ik. Mijn honden reageren heftig op jouw 'fijne hond' die met hoge staart en nekharen omhoog langs loopt. Ik moet alle zeilen bijzetten om mijn blaffels in het gareel te houden. Twee maal veertig kilo die samen een kant op willen waar ik juist niet heen wil. Jij mimiekt naar je hondenvriendin met een gezicht dat er niet om liegt. Ik besluit het me niet aan te trekken en loop door in een andere richting dan jij loopt met je 'fijne hond' . Jij bent denk ik vergeten dat mijn oudste blaffel zo reageert omdat jouw 'fijne hond' hem bij de eerste ontmoeting is aangevallen. Bovendien spreekt de lichaamstaal van jouw 'fijne hond' boekdelen . Ook weet je niet dat mijn oudste blaffel een herplaats hond is met een gebruiksaanwijzing en mijn jongste blaffel het gedrag van zijn 'grote broer' volgt. Dat ik , na dit gevecht met mijn blaffels , uren last heb van mijn gewrichten ( ik heb reuma ) weet jij niet als je een veelzeggend gezicht trekt naar je hondenvriendin . Ik zou mijn blaffels , met gebruiksaanwijzing, voor geen enkele andere hond willen ruilen. Zeker niet voor jouw 'fijne hond' . Dus blijf jij , met al je onwetendheid en onverschilligheid , maar lekker gezichten trekken. Ik weet hoe mijn honden waren toen ze bij ons herplaatst werden en hoeveel ze al geleerd hebben. Ze zijn vriendelijk en blij. Tenminste....als ze jouw 'fijne hond' niet zien dan hé ! Ik schrijf dagelijks over Max , een hond met down syndroom , op de facebook pagina #DownWithMax