GelukKen je dat gevoel, dat gevoel van intens geluk? Ja natuurlijk denk je meteen aan je trouwdag, of mogelijk de geboorte van je kinderen.Ik kan dan ook niet ontkennen dat die momenten echt heftig geluk met zich meebrengen. Maar wanneer ik nou beschrijf dat je op een herfstdag op het strand loopt, het is droog maar er is wel een enorme wind. Zo’n wind waar je tegen kan leunen. Heerlijk, je loopt richting de zee, het is een uur of zes, de wind houdt je overeind, ook als je ertegen leunt. In de verte zie je rustig de zon ondergaan. Je ogen tranen van het kijken en de zeewind blaast ze langs je gezicht opzij. Dit soort momenten geven mij dat gevoel van geluk.Gisteren was zo’n dag. Ik liep weer op het strand, ik tuurde over het water en ik geniet. Volop. De wind blaast als het ware de zorgen uit mijn hersenen, ze gieren tussen de windingen door en mijn hoofd wordt leeg. Leeg, ruimte biedend aan dat ene overheersende gevoel: Geluk! Nooit ben ik zo bewust van de wereld om mij heen, de wereld waar ik op een dergelijk moment enorm mee in verbinding sta. Dit gevoel, kan dat altijd?Nee, het kan niet! Het taartje dat zo verschrikkelijk lekker is, op vakantie op een terras, smaakt anders wanneer je thuis bent. Zo is het ook met dit heftige geluk, het kan alleen bestaat bij de gratie van het andere, het rotgevoel. Deze wetenschap, dit bewustzijn, het heeft mij een andere kijk op de wereld gegeven.Ieder moment van intens, of het nu heerlijk, verschrikkelijk, naar, vrolijk, of droevig is, al die momenten creëren zo mijn geluk. En met al die narigheid, alle zorgen en de droefenis, de spanning, de stress het ongenoegen en mijn jaloezie, knijp ik mijn handen dicht. Dit, dit zijn de voorwaarden voor intens genieten.Op zaterdag ochtend, mijn dochter heeft gisterenavond de koffie al klaargezet, ik hoef alleen het knopje maar om te zetten. De geur komt mij tegemoet, en ik ervaar, ik laat het binnenkomen als de wind aan de zee. De geur dringt door in de windingen van mijn hersenen, het verdringt de spanning, de zorgen, de stress, nou ja het hele rijtje. Weer realiseer ik mij, dat ik niet naar de zee hoef. Het is hier, thuis, iedere dag te vinden, je moet ervoor open staan. Herken het in de eerste hap van een verse appel, dat zoetzure vocht, dat je mond binnen sprietst. De smaak die zich verspreid, tot achter je ogen, vooral wanneer het zure overheerst. Zelfs die kleine stukjes ‘lekker’ die je met je snijtanden nog weet te redden van het klokhuis dat straks onverbiddelijk in je groenbak verdwijnt. Zie het in de herkenning van een oude vriend die je al jaren niet hebt gezien, wanneer hij oprecht geïnteresseerd is in hoe het met je gaat. Hoor het in dat ene nummer, die cd die je niet meer kon bedenken ook al groef je nog zo in je geheugen. Wanneer die ineens op de radio komt, terwijl jij in de file staat. Vooral wanneer je opzij kijkt en je buurman in de file je sacherijnig aankijkt. Dat je in staat bent om op dat moment door simpel te knipogen de file op te vrolijken. Voel het, wanneer je alleen je hand legt op de heup van je geliefde, de warmte en het gevoel dat daarbij hoort. De lichte beweging naar je toe zonder verplichting of verwachting, alleen samenzijn door die ene aanraking. Geluk, ik wilde hem beschrijven, maar mooier, veel mooier is het geluk dat je zelf beschrijft, iedere dag, bewust.Omarm het rotgevoel om de zekerheid dat het je geluk beleefbaar intens en heerlijk maakt. Heb je ze? Die kleine momenten, van intens geluk?Deel ze, daar word ik gelukkig van, vooral wanneer ik ze herken.Of hou ze voor jezelf, maar wordt er dan wel gelukkig van#geluk , #gelukkig , #Genieten , #schrijven , #Verhalen #intens
