Marjolein

#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!   Dagmar vraagt Leonie om raad Read more Tja. Het was best een lastige situatie. Leonie begreep heel goed dat Dagmar het lastig vond om het voor alle partijen goed te doen. “Hoe denkt Michiel erover?” Had ze haar zus gevraagd. Die had er uiteraard ook iets over te zeggen. “Michiel laat dat eigenlijk aan mij over. Hij en Demi gaan best goed samen”, zei Dagmar, “maar het is niet haar vader natuurlijk. En Michiel heeft altijd alleen gewoond, dus ik ben wel een beetje bang dat het een beetje teveel van het goede is als we straks ineens met zijn vieren in één huis wonen.” Dagmar zag er ineens wanhopig uit. Leonie pakte over de tafel heen Dagmar’s hand beet. “Ik begrijp je wel”, sprak ze haar zus toe. “Het is allemaal een beetje veel, dit had je niet zo gepland en nu is er ook nog een deadline, want dat kind komt eraan!” Leonie knikte in de richting van Dagmar’s beginnende buikje. Dagmar knikte. “Maar Michiel laat de keuze dus aan jou, dat is natuurlijk heel erg goed. Demi heeft laatst tegen mij gezegd dat ze niet bij jullie gaat wonen als de baby er is, dat ze dan op kamers gaat, dus ik denk dat het wel opgelost gaat worden”. Dikke tranen biggelden over Dagmar’s wangen. “Ik weet dat je het allemaal goed wil doen voor iedereen” zei Leonie, “en dat doe je ook. Deze situatie is er nu eenmaal, daar heb jij ook niet voor gekozen, Demi begrijpt het heus”. Leonie zag een klein glimlachje op Dagmar’s gezicht. “Het komt echt goed. Ga je bij Michiel wonen? Hebben jullie daar al een idee over?” Dagmar veegde de tranen weg met de rug van haar hand. “Uiteindelijk willen we een huis kopen, samen” zei Dagmar, “maar ik denk niet dat dat allemaal lukt voordat de baby er is. Tot die tijd gaan we dan waarschijnlijk bij hem wonen. Of bij mij. Dat ligt ook aan wat Demi wil en gaat doen”. “Heb je het al met Demi besproken?” vroeg Leonie. “Nou, eigenlijk nog niet echt concreet. Ik kreeg het niet duidelijk in mijn hoofd en ik ben bang dat ze zich afgewezen voelt. Maar ik denk dat ik dat vanavond maar even ga doen”. “Goed zo”, zei Leonie “Ik denk dat zij er ook mee in haar hoofd zit en er misschien onzeker over is. En wat je zegt, je hebt wel een deadline in je buik”. Nu moest Dagmar weer lachen. “We zijn nog op zoek naar een naam, Deadline…. het begint ook met een D, dan houden we die traditie tenminste in stand!”

peerke70

Deel 18 in mijn vervolgverhaal over de whisky #fles die wel een zeer interessante #mijn gevonden is. Dit verhaal is door medeschrijvers opgepakt en je kunt vervolgstappen en andere routes lezen via: Het verhaal van Hans van Gemert of van Dewaputra Wil je vanaf deel een lezen, klik dan hier #schrijven ,#vervolgverhaal ,#aansluitverhaal ,#lamp , #stalagmieten , #stalactieten, #Destilleren ,#Stoken , #licht , #Mine , #Twijfel , #wellness   Een paar minuten later liggen we heerlijk ondergedompeld in een stomend bad. Door een vernuftig systeem wordt er heet water toegevoerd vanuit het bekken met de brandende fosfor. Koud vuur? Nee echt niet!De wanden zijn glad en uitgesleten naar menselijke vorm, hoe lang liggen hier al mensen te genieten van wat die grot te bieden heeft? Is dit sinds het ontstaan van de mijn of zijn hier eerder mensen geweest. De primitieve tekeningen op de wand van de rots laten je vermoeden dat de grot al heel erg oud is. Toch weet ik niet meer, wat hier nu echt en wat hier de schijn op moet houden. In ieder geval heeft minstens een deel van de bewoners van deze grot het erg goed. Druipend klim ik het bad uit om te kunnen gaan genieten van de beloofde massage. Vanachter een kamerscherm wordt geroepen: Ga maar vast op de behandeltafel liggen, ik kom er zo aan. Ik pak een grote handdoek van het rek en ga liggen op mijn buik. Niet veel later voel ik hoe een paar sterke handen mijn schouders raken, even een kneepje om te laten merken dat het begint. “Ik ben Fiona” zegt ze en verder niets. Jemig, voor een Fiona heeft ze klauwen waar een leeuw jaloers op zou worden. Een paar keer ontsnapt mij een kreun of een half ingehouden au! Ze pakt zowel mijn schouders, armen rug als benen aan en wanneer ze klaar is mag ik blijven liggen om nog na te kunnen genieten van een warme pakking. “Ik ben over 20 minuten bij u terug om dat weg te halen, uw metgezel is nu aan de beurt”. Dit deel, daar zou ik prima aan kunnen wennen, evenals het eten en de gemoedelijke sfeer in die grote hal. Toch vermoed ik dat dit niet alles is, er is een schaduwkant aan dit verhaal en ik weet niet of ik die wil kennen.Mijn gedachten worden wazig en ik val weg in een diepe slaap. Weer komen er onrustige dromen van de mijn, maar ook van whisky, wietplantages en nu ook dames die een dubieuze rol spelen in het geheel. Veel later dan gepland wordt ik wakker gemaakt. “zo, het heeft even geduurd, maar hier ben ik weer. Ik hoop dat jullie helemaal zijn opgefrist, de douches zijn daar achter, en er ligt een stel frisse kleren voor jullie klaar. Denk er wel aan dat je je oude kloffie meeneemt, want het kan zijn dat je die nodig hebt in de mijn”. Ik besluit het helemaal andersom te doen, de vieze kleren trek ik weer aan en de schone doe ik in de rugzak die ook klaar ligt. Mijn telefoon en horloge zitten daar al in. We zijn er klaar voor. Jos staat ons al op te wachten bij de ingang van de grot. “Zo, heeft Fiona jullie verwend?” “Ja heerlijk” Hoor ik net iets te enthousiast naast mij zeggen. Ik kijk opzij en zie een rood hoofd. Die heeft duidelijk zijn draai hier in de mijn gevonden. “Ik moet zeggen dat ik ook genoten heb, laat die opdracht maar komen”.

Rabje

Ik zag je ineens tevoorschijn komen. Je kwam even langs in mijn dromen. Je was er. Vol van liefde. Vriendelijk. Mooie ziel. In het groen gekleed. Warm gekleed. Ik vroeg jou of mijzelf af, hoe het kwam dat je ineens zo warm gekleed was. Omdat ik je voor het laatst in Vietnam voornamelijk in zomerkleding heb gezien. Ik kreeg een soort antwoord dat jij ook rekening houdt met het weer. Ik knuffelde weer innig met je. Verdronk in je armen. Helemaal om mij heen. Je boog weer met je lange lijf gebogen naar beneden. Om mijn kleine lijf te omhelzen. Ik voelde je smalle heupen weer. Je intense liefde. Je puurheid. Ik rook je zelfs. Zo intens weer na maanden in rouw. En toen werd ik weer wakker. Maar dit keer warm en behagen wakker. Minder verdrietig. Opgewekter dan anders. Niet zo alleen. Ik voelde mij geliefd en niet meer zo alleen in deze situatie. Mijn dank is groot. Dit had ik nu even nodig. #rouwen#geliefde#verongelukt#vakantie#vietnam#liefde#dromen#verwerken

The Original Enrique

Onderstaande vind ik één van mijn mooiste gedichten ooit. In 2017 geplaatst als destijds 'Prikbordbericht' maar deze verdient het om in een iets waardevoller context geplaatst te worden, vind ik. Bij deze als mooi fotogedicht... 'Verlangens' Verlangen naar jou, zo intensik zag je staan, mooi, lang en rankKan dit niet aan,ik ben maar mens.Je ogen, mooi en bruin, een beetje dicht,wanneer je lacht.Je bent zo lief, al ken ik je nietMaar deel met mij de nacht.Nu loop je door, naar het perronStapt in de trein, naar RoozendaalVijf minuten, heb ik je gekendMaar het was de moeite waard Een hand op mijn schouder,een zachte stemIk schrik, en ontwaak,kijk om, een man, wat ouder"Ga jij met de tram?"Plots, de trein vertrekt,zie hem nog even door het raameen knipoog naar mij,ik zag het echt"De tram, de tram", zegt de oude manHij lijkt verward,"ik ga met u mee, waar moet u heen?""Weet ik niet, ik ben alleen""Ik ook", zei ikEn huilde zacht. © 2017 (Prikbordbericht) (Laatste update: 15-12-2019) Copyright; Blog en tekst(en)/gedicht van/door:  © The Original Enrique   Alle rechten voorbehouden/All right reserved.  Afbeelding van composita via Pixabay  En:  Afbeelding van engin akyurt via Pixabay (bewerkt) En:  Afbeelding van Henryk Niestrój via Pixabay  Tags:  #PbE#PoetryByEnrique#gedicht#gedichten#verlangen#verlangens#poezie#poetry#fotogedicht#ontmoeting#eenzaamheid#desire#lonelyness#poem               Gerelateerd: 'Crossroads' (Poem) Read more

Passionfilm

#reizen   Het Sint Niklaas feest is voorbij en natuurlijk gaan we eens kijken of hij veilig terug gaat naar Spanje. We volgen hem met Sprintertje en die heeft er weer plezier in. We rijden net lekker of daar gaat de goedheiligman al de weg af. Arras staat er op het bord. Dit is een behoorlijke stad in Frankrijk. Wat gaat hij daar nu doen? Er is op een van de prachtige pleinen een grote kerstmarkt en SN gaat gewoon op bezoek bij zijn collega het kerstmanneke. Voor ons is het een mooie manier om kennis te maken met de Franse folklore. Om binnen de markt te komen moeten we wel even gefouilleerd worden en buiten de markt staan gewapende militairen. Arras is een prachtige stad met mooie gevelhuizen. Beetje jammer is dat het er hard regent. De volgende ochtend hoor ik al vroeg geluid op de gratis camperplaats. Ja Sint Niklaas moet ook bezuinigen na het dure begin van de maand. Vroeger had hij van die goedkope arbeidskrachten maar Nederland is wakker en de veegpieten eisten direct al een loonsverhoging. Sint heeft het zwaar tegenwoordig. Maar goed hij is al vroeg uit het warme bedje en het is nog donker als hij al op weg gaat. Hij neemt de route nationale en dat betekent veel rotondes, vrachtverkeer en trekkers. Schiet niet echt op. Het weer is wel omgeslagen van regen naar een heerlijk zonnetje. Dit gaat zo door tot weer een verrassende plaats. Hij stopt in Chateau Renault, ook weer een oude plaats met een slot dat nu nog gebruikt wordt als Hotel de Ville. Het blijkt ook weer niet zomaar een plaats te zijn. Deze plaats ligt op de weg naar een collega van hem, Saint Jacques. Ook hier weer een rustige gratis camperplaats. Ik verdenk SN er van dat hij ook de app, park4night op zijn iPhone heeft waar al die prettige overnachtingplaatsen beschreven staan. Vandaag gelukkig iets later op weg dan gisteren en SN heeft genoeg van al die rotondes en pakt de tolweg. Dat schiet lekker op. De zon schijnt weer volop en tegen half vier stoppen we al in Cap Breton. Dit is bekend terrein. Het is een camperplaats direct voor het strand. Hier zijn de golven en hun geluid zo groots. Er zijn twee surfers die het wagen in deze kolkende watermassa hun kunsten te vertonen. Ze gaan achterop een waterscooter en wachten tot de grootste golf komt en dan pakken ze die hele golf mee naar de kust. een machtig schouwspel. Twee jaar geleden op deze plek stormde het zo hard dat we midden in de nacht zijn vertrokken naar een beschut plekje in het dorp. Het leek of sprintertje op zijn kant ging. Bijna iedereen vertrok maar nu was het weer prachtig. Sint Niklaas weet de plekjes wel uit te zoeken.  Hier neem ik afscheid van Sint Niklaas, hij gaat richting Madrid en wij gaan naar Valencia. Hij redt het verder wel alleen, tot volgend jaar. We gaan onderweg met noodweer. Regen en harde wind. Veel vrachtverkeer op de baan en de ruitenwissers staan op de hoogste stand. Ik kan en durf niet harder te rijden dan 80 km p/u. Behoorlijk vermoeiend. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn lief die onwillekeurig toch heel gespannen ernaast zit. We rijden al een tijdje in Spanje als het eindelijk droog wordt. Dit is heel anders rijden. Hoe dichter we bij Valencia komen hoe blauwer de lucht wordt. Meestal doen we de reis in vier dagen en overnachten we in Pamplona. Gelukkig deze keer niet want na dat wij er voorbij waren bleef het daar hozen en stormen met gevolg grote overstromingen, bomen over de weg en veel gekapseisde vrachtwagens. Wij waren er net langs. Vorig jaar heb ik twee weken wild gestaan in Valencia en dat is mij goed bevallen. Toen was ik alleen en nu met mijn lief gaan we weer naar die plek. Het is aan het strand van Malva Rosa. De plek waar we staan is precies voor de boulevard, eigenlijk meer een parkeerplaats maar we staan er met nog een paar andere campers. Uitzicht op de zee.Deze keer niet de oude stad in maar lekker stukken lopen op het strand. De buurt heet ook Malva Rosa en is een wat oudere wijk met daarachter de grote gebouwen van de Universiteit. Veel studenten hier in de wijk en dat geeft een bijzondere sfeer. Direct de eerste avond werden wij al verrast met een opkomende volle maan. Wil je nog meer romantiek? De volgende ochtend op het strand mijn oefeningen doen om een beetje soepel te blijven en douchen onder de koude buitendouche. Weer lopen, terrasje pakken om een goede cortado te drinken, lezen, fotograferen, ja zo kom ik de winter wel door. Een kijkje in de vissershaven, hier staan altijd mensen die in de rij staan om de achtergebleven vissen te kopen. We blijven drie dagen in Valencia en gaan dan weer een stukje verder. Opkomende volle maanPrettig wakker wordenWachten op de overgebleven visVolgende keer: iedere dag weer een stukje verder

Mevrouw Stip

Zondag... meestal mijn uitslaap-pyjamadag... Vandaag niet... Ik zit alweer met mijn gedachten in de recepten... vleesbereidingen deze keer. Hoe bak je welk vlees, korsten in een pan, garen in een oven of pocheren in een fond,... Welke gaartijd heeft het en hoe wordt het mooi geserveerd. Ik weet dat ik me niet zoveel zorgen mag maken, maar met mijn laatste praktijkexamen voor de boeg, zijn mijn zenuwen absoluut niet onder controle te krijgen. Ik ben nou eenmaal een stresskip die liever niets aan het toeval overlaat. Duimen jullie mee? Ontbijt op bed... Een voorraadje thee en om te beginnen een broodje met banaan... ook mijn hersencellen hebben voeding nodig... Cakevormpjes... Straks misschien cakejes bakken...Deze vormpjes zorgen meteen voor kerstsfeer. Hapjes... Plots inspiratie... een nieuwe blogreeks komt eraan...'Hoe maakt u het ?' Over hoe je lekkere hapjes maakt voor de feestdagen...   Stip's adventskalender... Elke dag een stipje dichterbij... Read more Pittige kippenreepjes van Mevrouw Stip... Read more Koken met stip... een overzichtje... Read more #kerst2019 #kerst #advent #adventskalender #mevrouwstip #mevrouwstiploveschristmas #kokenmetstip #zondag #xmas #aftellennaarkerst #dolopkerst #stippen #blog #nieuweblogreeks               

Dana

Lees wat vooraf ging Culinaire feestpolonaise Read more #schrijfuitdaging  'Wat voor dag is het vandaag?' 'Zondag.' 'Is het feest dan niet lichtelijk uit de hand gelopen?' 'Tja, zolang de drank nog niet op is, de muziek nog speelt en er met eierdooier gevulde tomaatjes zijn, gaan we nog door. Het is toch nog gezellig? Ik bedoel, het dak is er woensdag al afgefeest en sindsdien heeft de party nog geen enkel dieptepunt gekend.' 'Behalve jouw kapotte hakken en stekende koppijn dan, Chantal.' 'Ach, ik heb nog een paar paracetamoltabletjes van november bewaard, daarmee onderdruk ik het wel hoor. Geen zorgen.' 'Dat is de goden verzoeken, straks duikt er ook nog een bewaarde regenbui op, en zo zonder bescherming boven ons, is dat behoorlijk riskant.' Chantal steekt haar middelvinger naar me op en mengt zich weer in de swingende menigte. Daar heb je het al. Dat krijg je ervan als je van alles van voorgaande maanden laat slingeren. De eerste dikke druppels vallen, al snel wordt het een heuse hoosbui. De meeste gasten zijn te erg in de olie om zich hier wat van aan te trekken, maar ik, als organisator, voorzie een drama van ongekende hoogte. Weldra zijn de spreien te zwaar geworden voor de dennentakken, wanneer ze door en doornat worden, is er ook een niet geringe kans dat de pieken er dwars doorheen beginnen te piepen. Dan bemerkt Chantal dat ik haar verzwegen heb dat er wel degelijk kerstbomen op het feest aanwezig zijn en vrees ik dat ze subiet in staking gaat en dan zullen de gevolgen niet te overzien zijn. Oeps, oppassen nu, dat ik niet nog een andere uitdaging erbij pluk. Snel, de deur verwijderen, voordat de buurvrouw er onverwachts voor staat.   Te laat. Ze is al present en vrolijk als altijd steekt ze direct van wal. 'Er is een staking is op school, ik moet werken en jij als één van mijn zusters kan mooi op de kinderen passen vandaag.' 'Maar het is toch zondag? En bovendien ben ik helemaal geen familie van je.' 'Heb je nooit van een zondagschool gehoord? En in onze kerk zijn we allen broeders en zusters van en voor elkaar.' Voordat ik verder kan protesteren heeft ze de kinderen al bij me gedumpt.  Ze stapt in haar auto, draait het raampje naar beneden en laat me weten dat rond vier uur ze de bengels weer op zal halen. En daar sta ik dan. De vijf kinderen kijken me vragend aan. Ik kan ze net zo goed aan het werk zetten. Voordat het feest helemaal in het water valt ontplooi ik als een razende mijn organisatorische talenten. Wanneer er toch een paar steekwoorden roet in dit verhaal gooien, kan ik voor hetzelfde geld er nog een paar bij inzetten. 'Hier, maak jij met het deze keukenrol maar zoveel mogelijk pieken droog en wikkel ze daarna secuur in,' zeg ik tegen nummer één en de andere vier neem ik mee naar mijn achtertuin waar nog altijd het opgerolde vloerkleed ligt. Voor deze gelegenheid fantaseer ik hem megagroot. We zeulen dit kleed naar de onoverdekte ruimte en spannen het als een dak over de staande muren van het gebouw. Als beloning snijd ik een gehaktbal in stukken, geef ze ieder een deel en een gevuld schaaltje.  'Wat een vreemde combinatie, gehakt met hazelnoten en muisjes.' Merkt één van de jongens op. 'Dat komt omdat ik de novemberuitdaging van schrijvelarij erbij gehaald heb,' verklaar ik. 'Maar,' gaat de wijsneus verder, 'Hoe wou je de telefoonrekening en terrasreiniger erbij inpassen?' 'Tja, er is een nieuwe maand aangebroken, dus de woorden hoeven niet allemaal perse gebruikt te worden, en bovendien, ik hoef helemaal geen verantwoording aan jou af te leggen.' Zo, die heb ik even op zijn plaats gezet. Tevreden blik ik rond. Het feest gered. Voor opvang gezorgd, verplichte woorden gebruikt, wat heb ik nog meer te wensen. Maar dan verschijnt een verhitte Chantal voor mijn ogen met een in nat keukenpapier gewikkelde piek. 'Waar slaat dit op, Dana!!??!! Heb je stiekem toch een kerstboom hier ergens verstopt? En dat noemt zich een vriendin.' Zucht. Het zit me ook niet mee. Schrijfuitdaging december 2019 Read more

jolandemooij

winter in de vesting Vrijdag 13 en zaterdag 14 december waren de oude straatjes van Elburg weer opgetuigd voor Winter in de vesting. De vrijdag had ik geen tijd dus ging ik op zaterdag richting het oude land. Voor de brug de auto geparkeerd en verder op de vouwfiets, want je weet dat het enorm druk zal zijn en nu kon ik de auto's die in de rij stonden voor de parkeerplaats voorbij fietsen. Moderne kunst. Wat zal dit kunstwerk waard zijn? Jammer genoeg begon het te regenen en dat hield de eerste uurtjes niet op. Dan is het lastig fotografreren. Mijn smartphone is wel waterdicht, maar met natte handen wordt het toch moeilijk om alles te bedienen. Vandaar dat ik maar weinig foto's heb. Aan de andere kant was het wel een stuk rustiger op straat waardoor ik wel wat beter uitzicht had op mooie plekjes. De kloosterkapel. Toen mijn broek aardig doorweekt was ben ik naar de kloosterkapel gelopen omdat daar vaak mooie optredens te zien zijn. Met wat geduld kon ik tussen twee concertjes naar binnen en ben ik lekker blijven zitten drogen tot de sluizen boven ook weer dichtgedraaid waren. Ondertussen kon ik genieten van Koraal en het Dickens koor uit Epe die begeleid werden door muzikanten uit Hattem. Met accordeon, mandoline, luit, trommel en gitaar. Het klonk allemaal fantastisch in deze mooie ruimte. (Daarom worden er ook zeer regelmatig concerten gegeven.) Om een beetje een idee te geven heb ik wat kleine filmpjes gemaakt. Heerlijke geuren. Zo langzamerhand kreeg ik toch wel zin in iets lekkers. Het ruikt overal heerlijk naar poffertjes, stroopwafels, verse friet en gebakken vis. Eigenlijk zocht ik de luie wieven, maar helaas kan ik maar niet onthouden waar dat kleine huisje ook alweer staat. Dus toen ik een heel interessante winkel tegenkwam met koffie thee en chocola en wat tafeltjes en stoelen ben ik daar een heerlijk kop chocola gaan drinken. Extra puur en lekker warm. In de winkel kwam ik bekende kogels en bonbons tegen. Ik heb me ingehouden en verder niets gekocht, maar het is wel gevaarlijk te weten dat al dat lekker dus op fietsafstand te koop is.  Chocolade festival Hattem 2019. Read more Stadswacht. Nu het droog en donker is wordt het echt gezellig op straat. In de verte hoor ik de stadswacht. Dit keer kan ik een klein filmpje maken. Sfeerfoto's. Ik kom nog wat koren tegen, maar helaas steeds een beetje te laat en blijken ze net met hun laatste lied bezig te zijn. Om 20.00 is het feest afgelopen en kan ik weer helemaal opgedroogd terug de polder in fietsen waar de auto staat te wachten. #kerstmarkt #winterindevesting #koraal #dickenskoor #kloosterkerk       Winter in de vesting Elburg. Read more Yoors is het leukste platform op internet zonder reclame. Een gratis account heb je zo gemaakt via onderstaande link. Aanmelden. Inloggen

Schapenkopje

We will rock you the #musical dat was een cadeautje van mijn man. Had er al een blogje over in februari. Zie: https://yoo.rs/bermerpap/blog/we-will-rock-you-musical-1550774752.html?Ysid=47044Vrijdag was het dan zo ver. Toen we bij het World Forum Theater in Den Haag aankwamen wilde we wat eten. Maar er is daar geen restaurant in de buurt helaas. Maar in de Hele grote Foyer van het theater stonden kraampjes waar je een hotdog of wrap kon eten. Ach voor een keertje ook niet erg. We waren ruim op tijd en dus konden we ook heel rustig bij het kraampje van de fanshop kijken. En ja mensen kijken is ook een hobby van ons dus we genoten. Het publiek was wel gemiddeld van onze leeftijd. Ik heb 2 kinderen gezien van onder de 15 jaar.Toen we de zaal in mochten bleek dat we loge zaten en op de vierde rij van het podium. Beter plaatsen kun je niet hebben volgens mij.Toen er een gezelschap van 6 mensen naast ons kwam zitten was er een bij die er echt geen zin in had. Zat heel de tijd op zijn telefoon en was vervelend op zijn stoel aan het wippen waardoor de hele rij mee genoot. Moest blijkbaar mee van zijn ouders.De voorstelling begon met een woord van de politie uit de voorstelling die vertelde dat er niet op de telefoon gekeken mocht worden en dat er zeker geen foto's en filmpjes gemaakt mochten worden.Wat waren wij boffers we hadden een voorstelling met jawel Anastacia ......... Wat kan dat mens zingen en acteren geweldig. Stanley Burleson speelde ook mee en hij was weer geweldig zoals in meerdere musicals die ik al heb gezien waar hij in mee deed.Er speelt ook een acteur mee die uit de stal van de Fontys hogeschool in Tilburg. Die was ook geweldig. De hoofdrol spelers konden ook goed improviseren bleek. Een van de microfoons viel uit en er werd tussen de coulissen een hand microfoon gelegd en die pakte hij en weefde het geheel in het stuk al vergat hij heel soms dat hij een losse microfoon had. Maar achterin de zaal was hij toch nog te verstaan denk ik zomaar.Alle nummers werden door mij mee gezongen maar door meer in de zaal. En bij de eerste tonen van een nummer werd het al herkend door de echte fans natuurlijk. Aan het einde van de musical was het helemaal geweldig al het publiek stond, klapte en zong luid mee met het laatste nummer. Het enige wat je wel moet weten is dat de hele musical in het Engels is. Dus de kinderen die ik zag van onder de 10 jaar moeten of van Engelse afkomst zijn en al goed Engels kennen want anders hadden ze toch een tolk nodig. Maar dit was een machtig mooie voorstelling waarvan ik blij ben dat ik hem heb mogen zien. Echt een aanrader als je Queen fan bent.Queen komt zo weer helemaal terug in de muziek wereld ondanks het overlijden van Freddy. Hier onder een filmpje van You Tube

Ries van Meerten

In deze #tijd #engelen #gedichten  In deze tijd komen Engelen naar de aardeKijken toe hoe wij mensen levenOveral ter aarde komen ze kijkenEn alles wat ze zien beroerd hen tot tranenZe huilen, ze zuchten, schudde hun hoofdenStil en zwijgend wenden ze zich afAlsof er niets meer te redden valtIn deze tijd waar vrede hard nodig isWeigeren mensen deze toe te latenGesloten harten niet leven vanuit hun wezenNee zich opsluiten en leven vanuit hun hartDenkend dat dit vrede en liefde brengtZichzelf beperken, vanuit kleinheid levenIn deze tijd wenden Engelen zich afMaar worden terug gestuurd naar de mensHet Al brengt vrede en liefde onvoorwaardelijkIn deze tijd brengen Engelen het lichtVol liefde en vrede, het is de keus van mensenTe ontvangen of te weigeren, Engelen brengenEr is hoop en wat doe jij in deze tijd R v Meerten 15-12-2019   

Mevrouw Stip

Met de feestdagen in het vooruitzicht begin ik aan een nieuwe reeks recepten... De hashtag #hoemaaktuhet duidt hier niet alleen op de manier van het klaarmaken, maar is ook meteen een vraag naar u toe. Maakt u ook regelmatig eenvoudige hapjes klaar en wil u dit graag met ons delen, voel u dan vrij om de hashtag #hoemaaktuhet ook te gebruiken. Zet in de titel de naam van wat u maakt, gevolgd door het woordje van en uw eigen naam of schuilnaam. (Bijvoorbeeld: Gevulde eitjes van Sofie). Zo krijgen we een hele reeks lekkere hapjes bij elkaar onder éénzelfde hashtag.    Pittige kippenreepjes van Mevrouw Stip... Dit heb je nodig: Kipfilet (1 halve per persoon is ruim voldoende)Olie naar smaak (bv sesamolie of maïsolie)PeperZoutKerriepoeder (Curry)SesamzaadjesHoning (1 koffielepel per persoon)Een scheutje melkVoor meer pit: chili-vlokken Werkwijze: Snij de kip in reepjes...Doe olie in een pan...Bak hierin de kip gaar... Voeg peper, zout en sesamzaadjes toe...Voeg eventueel wat chili-vlokken toe...Voeg honing toe en laat de kip hierin lichtjes karameliseren... Voeg kerriepoeder toe en laat even bakken...Roer de kippenreepjes regelmatig door elkaar... Een scheutje melk erbij...Goed roeren...En het geheel laten inkoken... Zo ziet het geheel er aan het eind uit...Mooi glanzend met een laagje kerriesaus. Ik serveerde deze kippenreepjes op een bedje van mihoen...   Meer lezen over Mevrouw Stip? Mevrouw Stip volgen... Read more Hier ben ik: Mevrouw Stip en oh ja... creatieve duizendpoot is ook een beroep... Read more Koken met stip... een overzichtje... Read more #hoemaaktuhet #pittigekippenreepjes #recept #mevrouwstip #mevrouwstipkookt