#Dagboek van een #overlever deel 1
Samenvatting: Angst, verdriet, pijn en details ik vertel het je allemaal in de vehalen serie "Dagboek van een overlever" Ik heb het overleefd, maar ben er niet geheel ongeschonden uitgekomen
Genre: Thriller/Horror
Leeftijd: 16+
Let op dit is fictief, maar niet geschikt voor mensen met een zwakke maag!
Dagboek van een overlever 01-03-2020
De warmte van het sijpelende bloed dat over me voorhoofd naar beneden drupt overmand bijna de kou van de loop die tegen mijn voorhoofd gedrukt zit. Ver weg hoor ik een mannen stem praten, maar ik versta niet wat hij zegt, het is te ver weg. Een tweede stem, die vermoedelijk van een vrouw is hoor ik dichterbij “Doe het dan zelf, als je het snel wilt laten gebeuren. Ik wil haar laten lijden, net zoals ze jouw heeft laten lijden. En maak je nuttig, ga die spiegel halen.”
Ik voel hoe het geweer wat net nog tegen mijn voorhoofd gedrukt zat naar beneden glijd. Steeds lager: over mijn wang, kaak en vervolgens langs me keel. En dan verdwijnt het gevoel, de vrouw staat nog altijd voor me vermoedelijk met het geweer nog op me gericht, maar ik voel niet waar. Ze bukt tot ooghoogte en kijkt me recht in de ogen aan, ik ken haar niet en weet niet wat ik haar of hem ooit heb misdaan. Ik zou willen, slaan, gillen, maar het enige wat ik kan is me ogen bewegen, de rest van me lichaam lijkt verstijfd, door angst? Of komt dit toch door iets anders…
“Het werkt! Kom dan kijken, het werkt!” Roept de vrouw, haar stem galmt door de ruimte. “Stop nou eens met commanderen, mens! Ik kan niet alles tegelijk. Hier heb je die spiegel waar je om vroeg” De mannen stem klinkt nu duidelijker, en komt me bekend voor, maar ik zie niet wie hij is: hij is gekleed in zwarte kleding, en zijn gezicht zit verstopt achter een masker. Op het gezicht van de vrouw verschijnt een sadistische lach “Wees maar niet bang, ik zou zorgen dat je geen pijn tekort zal komen. Jij krijgt precies terug wat jij hem ooit hebt aangedaan” Ze zet de spiegel op een stoel voor me en loopt dan weg, als ik erin kijk zie ik mezelf zitten, naast me staat een infuusstandaard met daaraan een zak, de inhoud loopt via een lijn mijn linker pols in, maar wat is het? Waarom voel ik de naald niet zitten, en waarom kan ik niets zeggen of mezelf bewegen ik zit namelijk niet vastgebonden.
Wordt vervolgd…
Benieuwd hoe het verhaal verder gaat, lees dan snel verder in deel 2 van dagboek van een overlever
