De tijd verstrijkt en elk weekend kom ik Gerlof tegen, behalve de weekenden dat ik stage moet lopen natuurlijk.

Afgelopen zaterdag spraken we af dat ik na mijn stage tot 16:00 uur zou langskomen in zijn woning, hij zou voor ons koken en daarna zouden we wel zien wat de avond ons zou brengen. Ik ben zo zenuwachtig.....

Het is 16:00 uur. "bedankt em voor je inzet vandaag!!!" Jullie bedankt dat ik weer mocht leren vandaag! tot morgen!!

Vol spanning fiets ik naar zijn huis, de zenuwen gieren door mijn lijf, vind hij me echt leuk. Wat kan ik verwachten? Help er zijn geen andere mensen bij, vind hij het raar dat ik dat eng vind?!

Eenmaal bij hem aangekomen stelt hij me gelijk gerust, de thee staat klaar en we kletsen wat uit.
Het liefst wil ik na mijn werk (in de zorg) altijd graag douchen maar ik vind het raar om te vragen.

Op een gegeven moment zegt hij ik ga lekker voor ons koken, ik dacht aan Nasi vind je dat lekker? Ja heerlijk!
Wil je misschien nog even douchen voor je gaat eten? Kan me voorstellen dat je dat na een dag werken wel fijn vind... en je kan de deur op slot doen hoor;)
Deur op slot? hoe weet je ? ....
Ik voel gewoon dat er iets is op dat gebied en dat is niet erg... je mag en kan het me allemaal vertellen tijdens of na het eten als je wilt. ga maar even lekker ontspannen onder de douche ik zie je zo.

Ik loop naar boven en vraag me eigenlijk in eens meerdere dingen af... Hoe weet hij dat ik dit moeilijk vind?! hoe weet hij dat er iets gebeurd is?! zou hij ze kennen?? hebben ze me gevonden???!! Hoezo kan hij zich voorstellen dat het lekker is om na het werken te douchen hij werkt toch ook wel???!!! ik besef me ineens dat ik nog zo ontzettend weinig over hem weet... het beangstigd me.

Ik praat mezelf moed in en onder de warme straal van de douche kom ik weer wat in de ontspanning. Ik app mijn moeder nog dat het erg gezellig is en dat ik haar er vanavond alles over zal vertellen!!

Beneden staat het eten al klaar en hij zet er gezellig een filmpje bij op. Nou vertel...

Vertel?? Ja je probleem... je hebt een probleem met mannen niet waar? waarom?

Even twijfel ik... moet ik het hem wel vertellen??
Ik besluit het te doen. Ik vertel hem dat mijn ervaring met mannen alles behalve prettig is en dat ik voor een half jaar lang meerder malen door meerdere mannen verkracht ben daar waar ik mijn studie deed en dat dat ook de reden is dat ik terug ben gekomen en daarom nu hier mijn studie afmaak. Hij verteld me dat hij al zoiets dacht en dat als we wat verder zouden zijn we het misschien over de details konden hebben. Maar dat hij me er over heen kon helpen (de gevoelens) maar dat ik hem dan wel moest vertrouwen.

En dat doe ik ook toch??!

Na het eten kijken we beneden een film en in eens begint hij me te zoenen en met mijn hand over zijn penis te wrijven... he dit is niet wat ik wil... toch?
Gelijk merk ik dat ik het niet durf om nee te zeggen...toch verzamel ik de moed om dat te doen... Zijn reactie is dat ik hem moet vertrouwen en dat alles goed komt dat hij dit doet om me te helpen. Het voelt niet oke maar in mijn hoofd klinkt het logisch en voor het eerst in mijn leven "help ik een man" "vrijwillig?". elke keer als ik niet verder wil of durf pakt hij mijn haar bij mijn staart en duwt me weer naar beneden.. heb vertrouwen em heb vertrouwen....

Ik voel me daarna erg rot en vervelend, maar hij weet met lieve woorden en knuffels en zorgzaamheid mijn hart voor hem te winnen.

Het is 1 april 2008 en we hebben een officiële relatie. Wauw ik vind hem echt leuk en hoop hem snel weer te zien!

Thuis vertel ik aan mama dat we een super avond hebben gehad en heerlijk een film hebben gekeken. Is er nog meer gebeurd vraagt ze me? En dit is de eerste leugens van velen die nog gaan volgen... ik zeg haar dat hij verder niks wilde.....................