#1 Ons ecologisch bewustzijn

‘Gooi je dat even in de prullenbak?’

‘Ja mama’, antwoordde ik braaf. Gegeneerd schuifelde ik dan naar de prullenbak. Mijn vriendjes en vriendinnetjes deden dat niet. Zij gooiden de verpakkingen van hun Smoeltjes en Prince Start gewoon op de grond. Het leek een gewoonte te zijn, om je afval gewoon achter te laten waar je toevallig was. Het leek ongewoon te zijn om een ouder te hebben die er zo op hamerde goed met de natuur om te gaan. ‘Daar is toch een conciërge voor?’ zeiden mijn klasgenootjes dan. Soms durfde ik niet naar de afval bak, bang om uitgelachen te worden.

Zo gek was dat eigenlijk niet. Producten worden verpakt in materiaal wat direct weggegooid kan worden. Vaak is dit zelfs de bedoeling. Handige ‘uitdeel zakjes’, ofwel plastic zakjes in een plastic zak. Het lijkt ideaal. Een kind zal zeggen, ‘Het is toch de bedoeling dat ik het weggooi?’. Kwalijk kun je het ze dus niet nemen. Van jongs af aan wordt ons aangeleerd dat het weggooien van materialen vanzelfsprekend is. Wel kunnen we het de ouders kwalijk nemen. Het is ontzettend van belang om een kind de juiste voorlichting te geven over afval. Door middel van een juiste opvoeding of voldoende voorlichting kunnen we erop aan dat deze materialen tenminste nog in de prullenbak terecht komen.

De afgelopen decennia heeft de mens zich voornamelijk gefocust op het creëren van handig en bruikbaar materiaal. Daarbij lag onze focus met name op simpel gebruik en goedkope productie. Dit uitte zich in een wegwerpmaatschappij. Alles wat we nodig hebben kopen we nieuw en alles wat we niet meer nodig hebben gooien we weg, of vervangen we door iets nieuws. Waarom zal je iets repareren wanneer een nieuw exemplaar slechts een paar euro kost? Het is zoveel makkelijker om even een nieuwe oplader te kopen bij de Action, dan je kwijtgeraakte oplader te zoeken.