Maak er maar 13 van en zet jouw 'note' maar op nr. 1, 2 en 3.... Show moreMaak er maar 13 van en zet jouw 'note' maar op nr. 1, 2 en 3.
Mijn kind deed een eerste zelfmoordpoging op de leeftijd van vier jaar en de tweede op de leeftijd van zeven jaar.
De reden is geen depressie, maar het psychisch, lichamelijk en seksueel geweld niet aankunnen. Het waren de daden van dat ogenblik zelf (dader+negeren door rechters en consulent) die zorgden voor de zelfmoordpogingen. Het kind kreeg geen gehoor bij de schreeuw om hulp. Dan is de stap snel gezet. Vandaag vind mijn kind gehoor... bij leeftijdsgenootjes, waaronder een ander jongetje van 10 die ook mishandeld wordt door de eigen vader. Bij effectief geslaagde zelfmoord zou vast en zeker de ware reden niet vermeld staan.
Vreselijk Mieke, zo unfair dat ze niet gehoord worden EN vooral niet geloofd. Dat is toch één van de dingen waar iets aan gedaan moet worden.
De mijnen hebben ging poging gedaan maar hoorde jaren later dat er wel over gedacht werd. Breekt je moederhart toch in gruzelementen.
Daarvan ben ik ook zeker. Misbruik en mishandrling gaat niet in je koude kleren zitten, niet gehoord en geloofd worden geeft de genadeslag. Fijn dat jouw kind gehoor heeft gevonden. Ik hoop van harte dat het leven deze overlever moois zal bieden!
Ik ben het eens met Ingrid, helaas moeten wij, van seksueelgeweld.nl, regelmatig afscheid nemen van mensen die afscheid hebben genomen van het leven. De trauma's zijn te zwaar om onder te leven, de verwerking ervan is soms ondragelijk omdat er zoveel... Show moreIk ben het eens met Ingrid, helaas moeten wij, van seksueelgeweld.nl, regelmatig afscheid nemen van mensen die afscheid hebben genomen van het leven. De trauma's zijn te zwaar om onder te leven, de verwerking ervan is soms ondragelijk omdat er zoveel narigheid omhoog komt. Het is begrijpelijk maar in triest dat iemand door toe doen van een ander dit besluit neemt.
In alle gevallen vind ik het vreselijk triest. Dus eigenlijk doet het er niet zoveel toe wat de reden is. Het belangrijkste is dat mensen die het overwegen geholpen worden (als zij dat willen).
10 vind ik ook geen reden. Het zou minder voorkomen uit romantische overweging of tijdens oorlogen, bedreigingen ed. Ik denk dat er veel meer redenen zijn. Niet iedereen laat een briefje met reden achter. Het is achteraf vaak bedenken waarom die persoon zelfmoord pleegde. Wat dacht je van sexuele en lichamelijke mishandeling? Incest?
En dan zie je nog maar 1 uitweg, helaas maar waar!
Mijn kind deed een eerste zelfmoordpoging op de leeftijd van vier jaar en de tweede op de leeftijd van zeven jaar.
De reden is geen depressie, maar het psychisch, lichamelijk en seksueel geweld niet aankunnen. Het waren de daden van dat ogenblik zelf (dader+negeren door rechters en consulent) die zorgden voor de zelfmoordpogingen. Het kind kreeg geen gehoor bij de schreeuw om hulp. Dan is de stap snel gezet. Vandaag vind mijn kind gehoor... bij leeftijdsgenootjes, waaronder een ander jongetje van 10 die ook mishandeld wordt door de eigen vader. Bij effectief geslaagde zelfmoord zou vast en zeker de ware reden niet vermeld staan.