Dag lieve ouders,
Als eerst wil ik ons Jeno voorstellen: Jeno is een flinke jongeman die geboren is op 17/04/2018 om 8u11. Oh ja, ik weet nog perfect hoe alles is gestart, de details bespaar ik jullie liever.
Onze ‘kleine’ vent is geboren met een gewicht van maar liefst 4000 gram en een lengte van jaja: 52 centimeter.
Het was de mooiste dag van mijn leven maar anderzijds ook de eerste dag waarbij ik zoveel twijfels had aan mezelf: “zal ik dit kunnen?”, “wat als ik hem niet alles kan geven wat hij nodig heeft?”, enzovoort. Er gingen honderdduizend vragen door mijn hoofd tot ik op een bepaald moment zei tegen mezelf: “STOP! GEWOON DOEN!”
Ik heb mezelf alles aangeleerd met een ietsiepietsie hulp van de vroedrvrouw. Ik wilde geen verdere hulp want wanneer ik thuis zou komen ging ik het ook zelf moeten doen en er zou geen professionele begeleiding zijn.
Je leert je kleintje ook zo enorm snel kennen, ieder huiltje begin je te herkennen! Gek toch? Je weet gewoon wanneer je kindje honger heeft, krampjes of aandacht nodig heeft aan de hand van het gehuil, als je maar luistert en kijkt naar de baby.
Je moet elkaar en vooral jezelf de kans geven om op te letten en te leren. Raak niet onmiddellijk in paniek wanneer je baby huilt maar leer het kennen. Laat je baby ook af en toe maar eens huilen, anders wordt dit een aandachtsspel.
Door vanaf het begin niet steeds op het gehuil in te gaan heb ik een baby die amper huilt om aandacht te krijgen, een baby die heel flink alleen speelt!
Wat zijn jullie ervaringen?
