#iamacreator#verlies#loss#rouw#grief#tips#omgaanmetverdriet#pratenmetkinderen#kinderen#children

Casus

Josje is 4 jaar oud wanneer haar vader plotseling komt te overlijden. De vader van Josje was al een poos ziek, maar niet ernstig ziek. Ondanks ziekte is er altijd aandacht geweest voor het ziekteproces van vader. Josje ging altijd mee naar het ziekenhuis als papa naar het ziekenhuis moest. Alleen bij operaties mocht zij niet aanwezig zijn. Thuis werden er veel boeken voorgelezen over wat het ziek zijn en de ziekenhuisbezoeken allemaal betekenden. Omdat er geen sprake was van een ernstige ziekte, is er nooit bedacht dat de ziekte van vader ook wel eens zijn dood zou kunnen betekenen. Er is daardoor nooit aandacht besteed aan praten over de dood. Nooit zijn er gesprekken geweest met Josje over ziekte en dood of boeken voorgelezen over ziekte en dood. Altijd werd de persoon weer beter, alleen nu dus niet. Josje werd altijd door haar papa naar bed gebracht, hoe ziek papa ook was. Dit is iets wat zij nu ontzettend mist nu haar papa er niet meer is. Extreme huilbuien zijn het gevolg. Mama weet haar dan niet of nauwelijks te troosten. Op deze situatie was mama onvoldoende voorbereid.

Tip 3: Betrek de jeugdige bij de processen rondom verlies en rouw en praat er vooral over

1. Jeugdigen, net als volwassenen, hebben behoefte aan een uitlaatklep voor hun emoties. Door hen de ruimte te geven om te praten over hun gevoelens, kunnen ze hun verdriet, boosheid, verwarring en angst uiten op een gezonde en constructieve manier. Dit helpt hen omgaan met de emoties die verlies en rouw met zich meebrengen.
2. Praten over verlies en rouw helpt jeugdigen om de situatie en hun eigen gevoelens beter te begrijpen. Het stelt hen in staat om de realiteit van het verlies onder ogen te zien en te accepteren, wat een belangrijke stap is in het verwerkingsproces.
3. Verlies kan jeugdigen het gevoel geven dat ze alleen staan in hun pijn. Het praten over hun ervaringen met verlies zorgt ervoor dat ze beseffen dat ze niet alleen zijn en dat anderen soortgelijke gevoelens hebben doorgemaakt. Dit vermindert hun gevoel van isolatie en eenzaamheid.
4. Het bespreken van verlies en rouw helpt jeugdigen veerkracht op te bouwen. Ze leren om te gaan met tegenslagen en ontwikkelen copingstrategieën die hen in de toekomst zullen helpen omgaan met uitdagingen.
5. Door jeugdigen te betrekken bij het proces van verlies en rouw, kun je als begeleider of ouder de nodige ondersteuning bieden. Je kunt hun vragen beantwoorden, hen geruststellen en hen helpen bij het vinden van manieren om met hun emoties om te gaan.

Ik wil benadrukken dat het praten over verlies en rouw met jeugdigen geen gemakkelijke taak is, maar het is een essentiële stap in hun helingsproces. Het stelt hen in staat om de pijnlijke ervaringen te verwerken en uiteindelijk te groeien vanuit hun verdriet.