Het is donker om me heen. De lantaarn is door de instorting uit mijn handen gerukt en in scherven op de rotsbodem uit elkaar gespat. Ik kan geen hand voor ogen zien. Niet dat er hier veel te zien is en ik weet: de gids had me nog zo gewaarschuwd. Uitgebreid had hij alle mogelijke gevaren opgenoemd en ik, slimmerik, had ze hautain glimlachend langs me af laten glijden.

Ik tast in het duister om me heen en voel wat ik verwacht had: stof en heel veel scherp gesteente. Maar helaas: geen doorgang. Wat nu? Om alle stenen te verwijderen zijn sterker mannen dan ikzelf nodig en zoveel energie heb ik niet meer.

Het verstandigst is het te wachten op hulp. Misschien kan ik door stenen tegen elkaar te tikken, bij wijze van morsetekens, duidelijk maken dat ik hier zit.


(c)2021 Hans van Gemert

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

15 comments
zulusys21
Very good story about those that intrigue you and wonder what will happen, what will do and now
ReplyTranslated from Spanish Show original
Rudi
Beautiful, Hans. I suppose this is a follow-up story, I'm a fan.. Beautiful and exciting.
ReplyTranslated from Dutch Show original
Flying Eagle
When everything is about to collapse, there are always the 140word challenges.. 😀
ReplyTranslated from Dutch Show original
Encaustichris
Please tell me there's gonna be a sequel.... I feel sorry for you.
ReplyTranslated from Dutch Show original
marijke
I hope for your sake that these morseseinen are picked up....
ReplyTranslated from Dutch Show original
Teresa Seia
Brrr, shrivering here... because in few words you wrote a very good text about being alone and in danger
Reply
enigma
I don't even want to imagine how I'd feel.. brrr, terrified.
ReplyTranslated from Dutch Show original